Los Olvidados

Αν και το έψαχνα αρκετό καιρό στα DVD Club δεν υπήρχε πουθενά (ούτε και η επανέκδοση που κυκλοφόρησε πρόσφατα). Από τότε που έφυγα από το κέντρο και είχα συνηθίσει τον Λάκη στην Υμηττού που είχε τα πιο ψαγμένα DVD (κλασσικά, παλιά, σειρές, Region 1 ότι θες!) στα Βόρεια επικρατεί η πλήρης απογοήτευση, δεν βρίσκεις τίποτα, τα video clubs είναι μικρά συνοικιακά με 5 καινούριες κυκλοφορίες και τίποτα άλλο). Όπως και να 'χει κατάφερα να κατεβάσω την γνωστή ταινία του Luis Buñuel και να βρω και αγγλικούς υπότιτλους άριστα συγχρονισμένους κιόλας! Αξίζει τελικά κανείς να αγοράσει το DVD ή όχι ?

Κατά τη γνώμη μου αξίζει. Προφανώς η ταινία δεν είναι για φανατικούς της Village Films και σίγουρα πρέπει κάποιος να την δει με άλλο μάτι, μιας και μιλάμε για μαυρόασπρη ταινία του 1950. Μου πήρε αρκετές εβδομάδες από τότε που την κατέβασα για να ψήσω την γυναίκα μου να την δει (γενικά αυτή η προκατάληψη σχετικά με παλιές μαυρόασπρες ταινίες χωρίς ειδικά εφέ και 10 εκρήξεις ή βυζιά σε κάθε πλάνο είναι κατάντια!). Αφού κατάφερα να την πείσω (βοήθησε και το ότι η Λαμπίρη δεν είχε βρει καινούριο θέμα για καμιά 10αρια μέρες βέβαια) παραδέχθηκε στο τέλος ότι είναι όντως ταινιάρα. Η ιστορία δείχνει μια παρέα πιτσιρικάδων στην πόλη του Μεξικού εκείνης της εποχής πως μπαίνουν στη αλητεία και πως τελικά όσο και να προσπαθήσουν καταλήγουν πάλι εκεί. Το στόρι είναι χιλιοπαιγμένο αλλά είναι αλλιώς να το βλέπεις από τον Buñuel.

Για όποιον δεν έχει δει άλλες ταινίες του, καλό είναι να ξέρει πως γενικά ο σκηνοθέτης δεν συμπαθεί την θρησκεία, ήταν original προκλητικός και όχι "με λένε Σάκη Ρουβά και φοράω φούστα", πεσιμιστής και δεν του αρέσουν τα happy end (τελικά καταλαβαίνει κανείς πως πχ ο Ιναρίτου έχε εξίσου θλιμμένα θέματα) . Σεξουαλικά αρχέτυπα υπάρχουν σε κάθε δημιουργία του και δεν λείπουν από εδώ (πχ η έφηβη που χύνει το γάλα στα μπούτια της).

Καλή η ιστορική αναδρομή αλλά γιατί να δω 80 λεπτά μαυρόασπρης κουλτούρας ? Πρώτον γιατί μιλάμε για έναν από τους σπουδαιότερους δημιουργούς και όταν συμβαίνει να είναι και κολλητός του Νταλί, κάτι καλό θα έχει. Γιατί καταλαβαίνεις ότι χωρίς εφέ και με πενιχρά μέσα μπορεί κανείς να ξυπνήσει συναισθήματα που η τελευταία ταινία του Peter Jackson ή του Sam Raimi αδυνατεί. Για να συνειδητοποιήσεις ότι η πόλη του Μεξικού δεν έχει αλλάξει και πολύ από τότε (ως προς την κοινωνία της) όπως και το ότι η Ελλάδα του τότε δεν διέφερε καθόλου (όλο το κλίμα θυμίζει έντονα αντίστοιχες παλιές ελληνικές ταινίες). Κατά πόσο έχει αλλάξει σήμερα δεν το ξέρω βέβαια. Για να δεις τι σημαίνει πρόκληση τότε και τώρα (αν και αυτό φαίνεται πιο πολύ σε άλλες ταινίες, όπως ο "Ανδαλουσιανός Σκύλος "). Για να εκνευριστείς τόσο με τον ήρωα όπως λίγες φορές (θες να τον καθαρίσεις τον π%$^%$στη τον πρωταγωνιστή) και εν τέλει να δεις την κατάντια του ανθρώπου.

Όπως και με την "Βιριδιάνα" για οποιονδήποτε σινεφίλ ο Buñuel είναι must (προσωπικά οι ταινίες πριν το '65 μου αρέσουν καλύτερα). Πρέπει κάποιος να την δει για να καταλάβει γιατί τέτοιο δημιουργοί θεωρούνται και είναι από τους κορυφαίους όλων των εποχών!