Petite Fleur

Χαλάνδρι, Σάββατο μεσημέρι για ψώνια (ευτυχώς ήταν το 4ήμερο της Πρωτομαγιάς οπότε έλειπε αρκετός κόσμος και ήταν άνετο το περπάτημα) και ψάχνουμε να δούμε που θα καταλήξουμε για ελαφρύ σνακ μιας και το βράδυ μας περιμένει έξοδος για φαγητό. Αποφασίζουμε να πάμε στο Petite Fleur που έχει βουήξει ο τόπος (η γυναίκα μου το είχε ακούσει εδώ και κάνα 6μηνο αλλά δεν είχαμε καταφέρει να πάμε). Όλοι οι υπόλοιποι γνωστοί μας το είχαν δοκιμάσει και ακούγαμε τα καλύτερα.

Τελικά όχι άδικα! Το μαγαζάκι πίσω από την εκκλησία του Αγ. Νικολάου (και όχι μπροστά μαζί με τις υπόλοιπες 10) σε ταξιδεύει αλλού! Κυριολεκτικά και μεταφορικά! Θυμίζει παραμυθόσπιτο σε μεγέθυνση (κάτι από Γκραίτελ & Χανς - αν θυμάμαι καλά τον τίτλο του παραμυθιου - που όμως αντί για σοκολάτα έχουμε κίτρινο, κόκκινο, βεραμάν και ότι άλλο έντονο χρώμα μπορείτε να σκεφτείτε τέλεια συνδυασμένο και απλωμένο σε τοίχους, καρέκλες και τραπέζια). Τώρα που άνοιξε ο καιρός βγάζει και τραπεζάκια έξω και είναι ότι χρειάζεται μιας και τα λιγοστά μέσα γεμίζουν πολύ γρήγορα (και για άλλη μια φορά να επισημάνω ότι χρειάζομαι ποσοστά, μιας και όταν μπήκαμε ήταν 2 ακόμη τραπέζια γεμάτα και μέχρι να παραγγείλουμε γέμισαν και τα έξω!).

Αν και φημίζεται για τα ροφήματα με σοκολάτα Vahlorna νομίζω ότι τα σνακ του ξεπερνούν κάθε φαντασία. Ο καφές με άσπρη και λευκή σοκολάτα ήταν αρκετά καλός αλλά η γεύση όχι τόσο έντονη όσο θα ήθελα για να καταλάβεις και κάτι από σοκολάτα. Η τάρτα σοκολάτας αρκετά καλή (με το πιο ρευστό εσωτερικό της να ρέει καθώς την έκοβες και να πνίγει την ψιλοκομμένη μπανάνα που ήταν ακριβώς δίπλα στο πιάτο). Η αποθέωση ήταν η τάρτα σπανάκι! Δεν ξέρω αν φταίει το ότι είχα πεθάνει στην πείνα, πάντως αναγκαστήκαμε να πάρουμε και 2ο κομμάτι μιας και το 1ο που πήρε η έγκυος γυναίκα μου δεν πρόλαβε να το δοκιμάσει (και μην πουν κάτι κακεντρεχείς φίλοι μου ότι δεν σκέφτομαι την γυναίκα μου, απλώς είμαι λιχούδης!). Τέλεια λεπτή ζύμη χωρίς ίχνος ζυμαρίλας, το σπανάκι άψογα δεμένο με τα τυριά και έχοντας κρατήσει όσο ζουμί πρέπει για να γεμίσεις το στόμα σου γεύση αλλά χωρίς να λερώσεις τη γραβάτα σου (ή έστω το παντελόνι σου αν δε φοράς γραβάτα!). Οπωσδήποτε πρέπει να την δοκιμάσετε. Είμαι σίγουρος ότι και οι άλλες τάρτες θα είναι εξίσου καλές (καλά λόγια άκουσα και για την φρουτοσαλάτα του).

Το καλύτερο το άφησα για το τέλος: αυθεντικό jazz μαγαζί. Το βινύλιο βγάζει μάτι και μέχρι να δεις να αλλάζει ο δίσκος πιστεύεις ότι απλώς πήραν ένα παλιό πικ-απ και το έβαλαν να γυρνάει ενώ η μουσική παίζει από καλά κρυμμένη CDιέρα!!! Από ότι μας είπαν η δισκοθήκη είναι του μαγαζιού (ελεύθερη για τον καθένα να χαζέψει σε πολλά σημεία μέσα στο καφέ). Παλιές (30's, 40's) jazz μελωδίες πλημμυρίζουν το χώρο και κλείνοντας την πόρτα όταν μπαίνεις μέσα αλλάζεις εποχή (το ότι καταφέρνεις να χαλαρώσεις είναι απόδειξη από μόνο του). Φεύγοντας ρωτήσαμε για το ποιος δίσκος έπαιζε¨"Paul Winter - Rio, αρκετά δυσεύρετο" μας είπαν και δεν τους πιστέψαμε, όντως μερικές ώρες μετά emule, shareaza, limewire έβγαζαν ελάχιστα κομμάτια από Paul Winter! Για λογαριασμό δεν αναφέρω, μιας και το μόνο που σε νοιάζει φεύγοντας από εκεί είναι το πότε θα ξαναπάς και όχι το πόσο κόστισε (στα ίδια επίπεδα με τις άλλες καφετέριες της περιοχής για όσους ενδιαφέρονται)

(Πλατεία Αγ. Νικολάου 2, Χαλάνδρι, τηλ: 2106814825 & Ομήρου 44, Κολωνάκι)