Στα TGI Fridays πάω από τότε που ήμουν φοιτητής στο America και συνεχίζω από τότε που ήρθαν κι εδώ. Το σίγουρο είναι ότι κάθε φορά που τρώω λέω Thank God I am alive αντί για Thank God It's Fridays. Σίγουρα η εδώ αλυσίδα είναι σαφώς καλύτερη από άποψη χώρου σε σχέση με τα Αμερικάνικα (που φέρνουν πιο πολύ σε highway dinner παρά σε εστιατόριο - βέβαια αυτό ισχύει για πολλά από τα εκεί εστιατόρια έτσι κι αλλιώς). Σε θέμα φαγητού είναι πάνω κάτω τα ίδια χάλια.
Δεν λέω έχουν σχετικά ευφάνταστα πιάτα για το κοινό που απευθύνονται (συνήθως φοιτητές και νεαρής ηλικίας άτομα που ευχαρίστως θα άλλαζαν έναν καφέ με ένα μικρό γεύμα στα Fridays, άρα δεν έχουν και τρομερές απαιτήσεις). Το σημείο που ξεχωρίζουν είναι η μεγάλη ποικιλία από ροφήματα, shakes, γρανίτες, smoothies που σίγουρα δεν βρίσκεις πουθενά αλλού (και σε αυτό το σημείο πέτυχαν στο ότι προσφέρουν μια καλή εναλλακτική για την αιώνια συνήθεια του Ελληνάρα "πάμε για φραπέ" - δεν ξέρω στη Θεσσαλονίκη αν έχει πιάσει βέβαια :-) - το εναλλακτική βέβαια με τις τιμές που έχουν είναι σχετικό). Οι σαλάτες τους είναι ανεκτές (πχ αυτή με τη φράολυα δεν την λές άσχημη). Το σέρβις είναι επίσης καλό (δέχονται και κάνουν χιούμορ χωρίς ποτέ να φτάνουν στο σημείο της αγένειας, που αρκετές φορές ξεφεύγουν αρκετοί σερβιτόροι σε διάφορα μαγαζιά). Εκεί που τα χαλάνε είναι στην ποιότητα των υλικών.
Αν τα Fridays (και παρόμοιες αλυσίδες όπως τα Applebees) πρεσβέυουν μια κουζίνα αυτή είναι η κουζίνα της τηγανίλας-βουτυρίλας-αλατιού και γενικά οτιδήποτε λιπαρού υπάρχει διαθέσιμο σε ένα εστιατόριο (αυτό βέβαια θεωρείται και σωστή μεταφορά από Αμερική!). Όποιο πιάτο και να φας το λάδι (πιθανότατα υπολείμματα από V8 κινητήρα Dodge) και το αλάτι είναι αυτό που επισκιάζει τα πάντα (προφανώς δεν υπάρχει και κάτι άλλο να αναδείξει από κάτω, οπότε ίσως και να μην είναι τόσο άσχημη πρακτική). Στα δε γλυκά τους η βουτυρίλα είναι πανταχού παρούσα και αυτό το Death By Chocolate έχει τη "γλυκιά" νοσταλγία dinner σε κάποια μακρινή λεωφόρο του Τέξας όπου Rednecks τρώνε έπειτα από μια κουραστική ημέρα στην πετρελαιοπηγή τους!. Δεν λέω το Oreo Cookie τρώγεται (άσχετο αν τα Oreo τα έχουν απαγορεύσει στην Αμερική).
Βάζοντας τον παράγοντα τιμή, τότε έχουμε ακόμη πιο άσχημα νέα. Για €20-30 που θελει κατά μέσο όρο το κεφάλι, υπάρχουν σαφώς πιο ποιοτικές επιλογές. Από την άλλη, αν θες κλίμα καφετέριας, να τα πεις για λίγο με κάνα φίλο (γιατί αν θες για καμάκι, δεν θα σου κάτσει) ή να δοκιμάσεις μερικά από τα πολύ ωραία ροφήματα (Barnamint Baileys για όσους τους αρέσει η μέντα!) τα Friday's δεν θα σε απογοητεύσουν (και αντίστοιχη ποιότητα και τιμές θα βρεις και στο Kitchen Bar πχ). Αν είσαι τολμηρός άντε να πάρεις και καμια σαλάτα. Αν πάλι η κουζίνα σε ξετρελαίνει (ναι έχω ακούσει και αρκετούς που πίνουν νερό - ή μάλλον μαργαρίνη - στο όνομα της κουζίνας των Friday's τότε δεν έχεις παρά να δοκιμάσεις τα Hooters (όπου μπροστά τους τα Fridays φαντάζουν Βαρούλκο!).
(TGI Fridays θα βρείτε στο Κεφαλάρι, στη Γλυφάδα, στο Κολωνάκι, στο Παγκράτι και στου Αμπελόκηπους)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου