Ο Σπύρος που τον έλεγαν Αντώνη

Σάββατο μεσημέρι με τη γυναίκα έγκυο στον 8ο (όσο δυσκίνητη γίνεται) και λέμε να πεταχτούμε κάπου για φαγητό κοντά. Ο Σπύρος είναι 3 στενά από το σπίτι μας οπότε είναι ιδανική λύση. Φτάνουμε κι ευτυχώς είχε τραπέζι. Κανονικά δεν ανοίγει μεσημέρι Σαββάτου αλλά είχε κάποια εταιρική εκδήλωση οπότε και τον πετύχαμε ανοιχτό. Ως συνήθως η ποιότητά του είναι το ίδιο καλή όπως και πέρυσι που πρωτοπήγα για 1η φορά.

Απλό περιβάλλον, πάντοτε θα υπάρχουν και οι celebrities (αν και ο ιδιοκτήτης Αντώνης δεν κάνει καμιά τρελή διαφήμιση ούτε καταχωρήσεις), με πολύ καλή και δροσερή αυλή το καλοκαίρι και φυσικά το σούπερ μενού του. Αν και ο Σπύρος έχει ειδίκευση στα κρέατα κι εγώ είμαι χορτοφάγος, πάντα θα βρω κάτι να φάω. Το στάνταρτ πιάτο είναι το κοκκινιστό μοσχάρι με το χιουνκάρ. Δεν έχω φάει καλύτερο και η γεύση που σου αφήνει η καπνιστή μελιτζάνα είναι απίστευτη. Το μόνο που κάπως πλησιάζει είναι το αντίστοιχο στο Ταμάμ στα Χανιά. Το μοσχάρι στη γυναίκα και το χιουνκάρ στη μέση. Φάβα παντρεμένη κορυφαία όπως επίσης και η κολοκυθόπιτα. Συμπληρώσαμε το μενού με μελιτζάνα φούρνου με ντομάτα και φέτα (η γεύση είναι ίδια με αυτή της μάνας μου, η άριστη ποιότητα και οι πρώτες ύλες που χρησιμοποιεί φαίνονται και παραμένουν σταθερές) και ταραμοκεφτέδες (ούτε ίχνος από λαδί τηγανίλας που έχουμε συνηθίσει στις περισσότερες ταβέρνες αλλά και χορταστικό μέγεθος). Στη σαλάτα με τα βραστά λαχανικά ή στην ανάμικτη λαχανικών υστερεί λίγο (δεν την λες άσχημη αλλά δεν είναι στο ίδιο ύψος με τα άλλα πιάτα).

Αφού είχαμε σκάσει το σκεφτόμασταν για γλυκό αλλά είπαμε να κάνουμε κράτει. Όπως και να 'χει ο Σπύρος τα γλυκάκια τα κερνάει πάντοτε (ή έστω όταν ο λογαριασμός θα ξεπεράσει τα €50 το ζευγάρι όπως μας δήλωσε κάποτε). Έφερε σιμιγδαλένιο χαλβά (δεν με τρελαίνει ο χαλβάς γενικώς και δεν δοκίμασα, η γυναίκα μου που είναι και πιο ειδική είπε ότι ήταν καλός). Το γιαούρτι με το γλυκό σταφύλι όμως το κατέβασα όλο! Για το κλείσιμο (λίγο πριν αρχίσουν να μας κυλάνε για να φτάσουμε σπίτι) έφερε παλαιωμένο τσίπουρο και βισάντο. Τα τσιπουροειδή δεν τα αντέχω καθόλου στη γεύση, αυτό όμως είναι εξαιρετικό και έχει άρωμα που ίσα ίσα διακρίνεις ότι πίνεις τσίπουρο. Το βισάντο εξίσου καλό, δεν αντέχεις να μην το κατεβάσεις. Ο λογαριασμός: 58 ευρώ με tip! Αν το κρίνουμε σαν απόλυτο αριθμό είναι ο μέσος όρος για το ζευγάρι (χωρίς κρασί) αν βάλουμε και τον παράγοντα ποιότητα & εξυπηρέτηση τότε είναι σίγουρα ευκαιρία.

Ο Σπύρος παραμένει μια σταθερή αξία και ξέρεις ότι πάντα θα φας καλά σαν στο σπίτι σου (κυριολεκτικά και όχι όπως το διαβάζουμε σε πληρωμένες καταχωρήσεις). Εν τέλει, αξίζει με διαφορά τα 2 συνεχόμενα βραβεία Gourmet Που έχει πάρει (πέρυσι και εφέτος).

(Eθνικού Στρατού 17, 'Ανω Κηφισιά, 2108017869)