No Country for Old Men

Η τελευταία ταινία των αδελφών Κοέν, το "No Country For Old Men" είναι από τις πιο πολυαναμενόμενες της χρονιάς μιας και έχει πάρει διθυραμβικές κριτικές, τόσο για τη σκηνοθεσία όσο και για τους πρωταγωνιστές. Αν και θα προτιμούσα να την έχω δει στο σινεμά μιας και πρόκειται για άκρως ατμοσφαιρική ταινία, τελικά δεν κρατήθηκα και μόλις είδα ότι βγήκε στο Internet την κατέβασα. Επίσης, σαν φανατικός του Μπαρδέμ θα την έβλεπα όπως και να έχει (και ευτυχώς σε αυτό δικαιώθηκα).

Δυστυχώς ίσως έπρεπε να είχα περιμένει μέχρι να βγει στις αίθουσες(αλλά υποθέτω ότι οι εδώ διανομείς προτιμούν να έχει τσιμπήσει και κανένα Όσκαρ ώστε να ανέβουν λίγο τα εισιτήρια). Βρέθηκα να την κάνω fast forward στο τελευταίο 30λεπτό (χωρίς να χάσω τους διάλογους μιας και είναι 2 σελίδες για μια 2ωρη ταινία). Αν σας αρέσουν τα νουάρ των Κοέν τότε το συγκεκριμένο μάλλον είναι από τα καλύτερά τους μέχρι τώρα (μαζί με "Miller's Crossing" & "Blood simple"). Εδώ μάλιστα έχουμε Κοέν με ολίγη από Αγγελόπουλο! Αν πάλι γουστάρετε Κοέν για ταινίες όπως το "Big Lebowski", "Fargo", "Raising Arizona" (όπως εγώ) τότε με εξαίρεση την ηθοποιία & την ατμόσφαιρα δεν πιστεύω ότι θα αρέσει ιδιαίτερα η συγκεκριμένη ταινία.

Το στόρι όπως στις περισσότερες ταινίες των Κοέν έχει να κάνει με λεφτά, απληστία και κυνήγι. Πρακτικά έχουμε μια ατμοσφαιρική αναπαράσταση της γάτας & του ποντικιού. Οι πρωταγωνιστές βέβαια δεν θα μπορούσαν να είναι άλλοι εκτός τους τυπικούς rednecks και hillbillies της Αμερικής (που διακωμωδούν απίστευτα οι Κοέν σχεδόν σε κάθε ταινία τους). Εδώ όμως το κωμικό στοιχείο λείπει παντελώς (ούτε καν ίχνος δεν βρίσκεις) και έχουν επικεντρωθεί στο να αποδώσουν όσο καλύτερα γίνεται έναν αδίστακτο δολοφόνο επί πληρωμή (Μπαρδέμ) που κυνηγά κάποιον (Μπρόλιν) που τυχαία βρήκε $2εκ σε μια τσάντα έπειτα από μια συναλλαγή ναρκωτικών που δεν πήγε και τόσο καλά (αρκετά πτώματα) κοντά στα σύνορα με Μεξικό. Σε κάποιο σημείο μπλέκεται και ένας σερίφης (Τόμι Λι Τζοουνς) όπου στο τέλος καταλαβαίνει ότι τσάμπα κουβαλά το σήμα. Το σενάριο φυσικά δεν παίζει και μεγάλο ρόλο μιας και δεν προσπαθεί ούτε να δείξει από προέρχεται ο καθένας ούτε να αιτιολογήσει τις πράξεις τους. Φυσικά το τέλος έρχεται όταν η γάτα πιάνει το ποντίκι και καθείς παίρνει το δρόμο του.

Σίγουρα πάντως αξίζει να την δείτε για τον Μπαρδέμ και το χαρακτήρα που ενσαρκώνει. Το είναι ηθοποιάρα το ξέραμε ήδη, εδώ απλώς το επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά σε ένα ρόλο που σίγουρα δεν τον περίμενε κανείς. Σαν σύμβολο μανιακού δολοφόνου ξεπερνά κατά πολύ οποιοδήποτε ίνδαλμα κι αν έχετε στο μυαλό σας. Κάνει σκόνη τον Hannibal και ο Darth Vader μαζί με τον Freddy Cruger φαίνονται απλώς κλόουν για παιδάκια μπροστά του! Το μόνο που με κράτησε βασικά από το να κάνω όλη την ταινία fast forward ήταν ο Σιγκάρ (ο ρόλος του Χαβιέ Μπαρδέμ). Εκτός του ότι είναι ο απόλυτος κακός είναι ο χαρακτήρας που δεν δένει με τους υπόλοιπους (λες και τον έχουν φέρει από άλλο πλανήτη στον Αμερικανικό Νότο) αλλά μόνο οι Κοέν θα μπορούσαν να τον δέσουν έτσι σε ταινία (και εδώ φαίνεται και το ταλέντο τους). Η κόμμωση σε συνδυασμό με αυτό το βλέμμα είναι όλα τα λεφτά με κορυφαία σκηνή έναν από τους πρώτους φόνους στην ταινία, πάνω στον έρημο δρόμο που λέει σε κάποιον άγνωστο να ποζάρει ώστε να μην του χαλάσει το κάδρο της δολοφονίας του! Το ότι δεν ξέρουμε από που έρχεται και που πηγαίνει αλλά μόνο βλέπουμε ότι ο τύπος δεν πάει καλά του δίνει μερικούς πόντους παραπάνω. Αν δεν πάρει το Όσκαρ β' ανδρικού θα είναι πραγματικά αδικία (μιας και έχω δει όλες τις άλλες, οι υπόλοιποι υποψήφιοι ούτε στο μικρό του δαχτυλάκι δεν φτάνουν)!Όλο το υπόλοιπο καστ στέκεται αρκετά καλά απλώς ο Μπαρδέμ έχει τον ρόλο που τον κάνει να ξεχωρίζει (και ο Τόμι Λι είναι άψογος όπως ακόμη και οι δεύτεροι ρόλοι πχ του Γούντι Χάρελσον).

Από μουσική έχει ελάχιστη σε όλη τη διάρκειά της και η σκηνοθεσία είναι πολύ καλή. Η μόνη διαφωνία που έχω είναι πως η υποψηφιότητα καλύτερης ταινίας είναι μάλλον άδικη. Η συγκεκριμένη ταινία σίγουρα δεν είναι από τις mainstream των Κοέν παρά το ότι έχει τσιμπήσει υποψηφιότητες για Όσκαρ. Σίγουρα δεν συγκαταλέγεται ευτυχώς στις πατάτες που είχαν κάνει τελευταία (βλέπε "Intolerable Cruelty", "O Brother Where Art thou"). Από την άλλη νομίζω ότι πιο πολύ με χάλασε το ότι περίμενα κάτι σε στυλ "Fargo" και όχι πιο κοντά στο "The Man who wasn't there" (το οποίο επίσης δεν με τρέλανε, οπότε το πιθανότερο είναι ότι το συγκεκριμένο είδος δεν είναι και πολύ του γούστου μου). Αν ξέρετε τη δουλειά των Κοέν δείτε τη. Αν δεν τους ξέρετε καν, πάλι δείτε τη μόνο και μόνο για τον Μπαρδέμ. Αν δεν σας αρέσει ο συνδυασμός Αγγελόπουλου σε φιλμ κυνηγητού, τότε καλύτερα δείτε κάτι άλλο.