Il Perfeto

Το "Il Tinello" είναι μια από τις πιο παλιές Ιταλικές τρατορίες. Κατά μια περίεργη σύμπτωση ήμουν ο τελευταίος που το έμαθα μιας και όλοι οι γνωστοί και φίλοι το έχουν δοκιμάσει (μερικοί μάλιστα προ 8ετίας στα φοιτητικά τους χρόνια)! Κατά καιρούς μας το έχουν αναφέρει αρκετοί (ανά 2ετία τουλάχιστον) αλλά δεν είχαμε πάει. Όχι τίποτα άλλο, αλλά τώρα που πήγαμε μου έκοψαν την φόρα αν και αρχικά είχα τρελό ενθουσιασμό μιας και αυτά που έφαγα το Σάββατο βράδυ μόνο ως τέλεια μπορούν να περιγραφούν. Προφανώς οι γνώσεις μου για Ιταλικά εστιατόρια των νοτίων προαστίων είναι λίγες (και είμαι και μακαρονάς)!

Αν και το εστιατόριο υποτίθεται ότι είναι prive και πας μετά από σύσταση, ο ιδιοκτήτης (Στέφανος αν και προτιμά να το λετε με ιταλική αξάν!) είναι από λίγο έως αρκετά ιδιόρρυθμος και ότι δύσκολα κλείνεις τραπέζι, προφανώς για να τον ξέρει όλη η πόλη και να βρίσκουμε τραπέζι καλώντας στις 7μμ απόγευμα Σαββάτου δείχνει ότι σίγουρα δεν είναι τόσο prive και exclusive όσο θα ήθελε να διαφημίσει ο Στέφανος (και ότι μετά από μια περίοδο αναδουλειάς χαμήλωσε και λίγο τους τόνους όπως μου είπαν παλιότεροι πελάτες)! Γεγονός είναι ότι αν δεν ξέρετε από Άλιμο και δεν κοιτάξετε την οδό στο χάρτη θα δυσκολευτείτε να το βρείτε μιας και δεν υπάρχει ταμπέλα, δεν έχει καμία επιγραφή, μπαίνεις απλώς σε ένα σπίτι που ούτε καν φαντάζεσαι ότι εκεί μέσα κρύβεται μια από τις καλύτερες τρατορίες. Ευτυχώς που είναι 2 στενά από το γραφεία που δουλεύω αλλιώς ακόμη θα ψάχναμε.

Μπαίνοντας μέσα δεν διαφέρει και πολύ από την εξωτερική όψη, σπίτι που έχουν ρίξει τοίχους και έχει κουζίνα, WC και καμιά 20αρια τραπέζια. Όχι κάτι το ιδιαίτερο αλλά σίγουρα στο κλίμα τρατορίας που φαντάζεται ο καθένας. Πριν πάω με είχαν προειδοποιήσει ότι το μαγαζί δεν έχει μενού, δεν παραγγέλνεις, σερβίρει ότι καπνίσει στον ιδιοκτήτη και έχει μαγειρέψει η γυναίκα του και βάζει μια ταρίφα που εκείνος κρίνει λογική. Επίσης να είμαι έτοιμος για αρκετή διαδραστικότητα με τον Στέφανο. Γενικά για τύπους που δεν είναι ιδιαίτερα κοινωνικοί και θέλουν την ησυχία τους σε ένα γεύμα ίσως και να μην είναι η καλύτερη λύση!

Καθόμαστε και τα πιάτα αρχίζουν να έρχονται βροχή. Όλο το μαγαζί δουλεύει με 5 άτομα (3 στην κουζίνα, ο Στέφανο σερβίρει και μια κυρία μαζεύει) το οποίο είναι απλώς κατόρθωμα μιας και δεν νιώθεις σε καμία στιγμή να στερείσαι εξυπηρέτησης και το μαγαζί ήταν γεμάτο και φεύγοντας βλέπαμε και τη 2η βάρδια να ξαναγεμίζει τα τραπέζια! Πίσω από το πάσο η Ντανιέλλα μαγειρεύει τα πεντανόστιμο φαγητά που δοκιμάσαμε, πάντα με εποχικά προϊόντα. Καλοκαίρι μην πάτε, κατεβάζουν ρολά!

Ο Στέφανος κόβει φάτσες και φέρνει. Εμάς δυστυχώς δεν μας έκοψε καλά και σχεδόν όλα τα πιάτα είχαν κρέας, ευτυχώς που εύκολα το ξεχώριζα οπότε δεν είχα κανένα θέμα. Ξεκινήσαμε με carpaccio με ρόκα και παρμεζάνα, ριζότο με τρούφα και μανιτάρια, μανιτάρια ψητά και φιλέτο κρέατος με σάλτσα τόνου. Ήδη από τις πρώτες δοκιμές είχαμε μείνει ενθουσιασμένοι. Το ριζότο σωστά βρασμένο, μαλακό εξωτερικά και όσο σκληρό πρέπει εσωτερικά και έξοχα αρωματισμένο από τα μανιτάρια. Τα μανιτάρια επίσης ωραία και η σάλτσα τόνου όσο ελαφριά έπρεπε και άφηνε στο τέλος τη γεύση τόνου στον ουρανίσκο. Τα φιλέτο κρέατος πολύ καλό σύμφωνα με τη γυναίκα μου, το καρπάτσιο έμεινε άθικτο μιας και λόγο εγκυμοσύνης τα ωμά τα αποφεύγει. Τα μανιτάρια σε καλά επίπεδα επίσης.

Ο 2ο γύρος ήταν η αποκάλυψη. Η πανσέτα ήταν λίγο ψημένη, οπότε και αυτή δεν την ακούμπησε κανείς. Οι 3 μακαρονάδες που ήρθαν όμως εξαφανίστηκαν αμέσως. Μην φανταστείτε τίποτα εξωφρενικές μερίδες. Ήταν οι ιδανικές για να χορτάσουν 2 άτομα χωρίς όμως να σκάσουν αλλά ούτε και να πεινάσουν (όπως θα έπρεπε να τρώμε δηλαδή). Ξεκινά με ένα ζυμαρικό που έμοιαζε με βίδες στο πιο μακρύ και λεπτό και απλή σάλτσα τομάτας με ελάχιστο σκόρδο. Όνειρο! Χρόνια είχα να φάω απλή σάλτσα τομάτα που να αναδεικνύει τη γεύση της ντομάτας τόσο ωραία. Έπειτα την πέσαμε σε λιγκουίνι με κοτόπουλο, τρούφα και ψιλοκομμένα φουντούκια και καρύδια. Αν το προηγούμενο ήταν όνειρο αυτό εδώ δεν περιγράφεται! Η ονείρωξη ήρθε με την αυθεντική καρμπονάρα με αυγό και χοιρομέρι και όχι κρέμα γάλακτος! Τα σπαγκέτι ήταν βρασμένα al dente (αλλά δεν έχω δοκιμάσει τόσο τέλειο al dente πριν). Πιάσαμε τους εαυτούς μας να έχουν μείνει με το στόμα κλειστό και να μην μιλάμε μην τυχόν και χάσουμε κανένα δράμι νοστιμιάς! Για όσους γνωρίζουν ότι μακαρόνια για εμένα σημαίνει πως τρώω 2 κιλά παρμεζάνα με ελάχιστα μακαρόνια από πάνω θα αναφέρω ότι τη συγκεκριμένη φορά δεν ακούμπησα καν το πιατάκι με το τυρί! Η γυναίκα μου πίστεψε ότι θα έχει χιόνια όταν βγούμε έξω μιας και αυτό δεν έχει ξανασυμβεί!

Το τελειωτικό χτύπημα ήταν τα γλυκά! Πανακότα (αφρός!) με πραγματικό εσπρέσσο και όχι σιρόπι καφέ και semifreddo! Εκεί που είχαμε λαλήσει και ζητάμε λογαριασμό (αφού κάτσαμε κάνα 30λεπτό να χορτάσουμε γεύση) μας λέει ένα λεπτό να σας φέρω και μια creme brulee. Σκάει η κρέμα, ρίχνει ζάχαρη από πάνω παίρνει και ένα φλόγιστρο σε μέγεθος πυροσβεστήρα και αρχίζει το κάψιμο. Ευτυχώς δεν του ξέφυγε γιατί εύκολα γίνεσαι παρανάλωμα με τέτοιο φλόγιστρο! Αφού την αφήσαμε να κρυώσει και την εξαφανίσαμε μετά μασουλάγαμε την ζάχαρη για να μείνει η αίσθηση του καμένου στα δόντια!

Από όλους όσους μίλησα σχετικά με το εστιατόριο οι γνώμες είναι ότι η ποιότητά του έχει πέσει, οι τιμές έχουν ανέβει και γενικά με τον χαρακτήρα του ιδιοκτήτη δεν τα πάνε όλοι καλά. Χωρίς να έχουμε δοκιμάσει τις παλιότερες συνταγές του εμείς ότι δοκιμάσαμε το βρήκαμε από καλό έως άριστο (με μερικά πιάτα να είναι απίστευτα). Η τιμή των €37 το κεφάλι που βγήκε χωρίς κρασί πιστεύω ότι είναι πολύ καλή αν αναλογιστεί κανείς ότι στο La Pasteria σου έρχεται το λιγότερο €25 το κεφάλι με την ποιότητα και τη γεύση όμως να είναι έτη φωτός πίσω. Ειδικά αν είστε μεγαλύτερη παρέα (περισσότεροι από 4) τότε έρχεται και αστακομακαρονάδα, όπου μαζί με το κρασί βγαίνει στα €45 το κεφάλι (επιβεβαίωσε συνάδελφος από πρόσφατη επίσκεψη), ποσό που σίγουρα το λες φθηνό. Για εμένα πάντως είναι ότι καλύτερο έχω δοκιμάσει σε τρατορία.

(Il Tinello, Κνωσού 54, 'Αλιμος, 210-9828462)