Andromahi by Jean Racid

1 Σεπ μόλις έχουμε γυρίσει από διακοπές, με το θερμόμετρο να χτυπάει κόκκινο (και από ζέστη και από φωτιά) αλλά η κουλτούρα κουλτούρα :-) Αν και δεν είχα προλάβει να πάω στην παράσταση της Επιδαύρου βρήκα εισιτήρια για το Ηρώδειο (αν και όχι το ίδιο, σίγουρα πολύ καλύτερα από τα διάφορα δημοτικά θέατρα που περιοδεύει η παράσταση του Εθνικού).

Το στόρι μας παρουσιάζει τον Πύρρο να γουστάρει την σκλάβα Ανδρομάχη, ex-wife του Έκτορα από την Τροία, την οποία και έχει φυλακίσει και κρατάει το γιο της. Οι Έλληνες δεν θέλουν με τίποτα να ζήσει ο απόγονος του Έκτορα μπας και τους εκδικηθεί και πιέζουν αλά Κοντολίζα Ραϊς να το ξεκάνει το κωλόπαιδο. Στέλνουν λοιπόν αποστολή με αρχηγό τον Ορέστη. Από την άλλη η Ερμιόνη, κλασσική Ελληνίδα κοντά στην κλιμακτήριο (αν και αρκετά νεώτερη) γουστάρει τον Πύρρο, έχει μπαμπά τον Βαρδινογιάννη (δηλ τον Μενέλαο) και από δίπλα τον Ορέστη που θέλει να μπει στα παντελόνια της αλλά αυτή δεν το δίνει με τίποτα (τον παίζει καλά όμως, δεν λέει εντελώς όχι). Τα πράγματα παίρνουν μια διάσταση Παπακαλιάτη όταν ο Πύρρος ενώ υποσχέθηκε στεφάνι στην Ερμιόνη, τελικά ανεβάζει στα σκαλιά της εκκλησίας την Ανδρομάχη και στρέφεται κατά των Ελλήνων. Από εκεί κι έπειτα γίνεται ο κακός χαμός! Ούτε στο Dallas δεν έπαιζει τέτοιο παρασκήνιο!

Η σκηνοθεσία είναι του Δημήτρη Μαυρίκου που είχε κάνει και την εκπληκτική παράσταση Ερρίκος ο Δ' το χειμώνα που πέρασε (με έναν επίσης απίστευτο Καραθάνο). Εδώ βέβαια πρόκειται για τελείως διαφορετικό θέμα βέβαια. Προσωπικά οι αρχαίες τραγωδίες μου τη δίνουν για αρκετούς λόγους. Είναι χιλιοπαιγμένες, τις έχουμε μπουχτίσει από το σχολείο (τουλάχιστον όπως διδάσκονται εδώ), αυτός ο στόμφος και οι κραυγές μετά από λίγο αρχίζουν και κουράζουν και αρκετές φορές σε κάτι χορούς και κορυφώσεις αν δεν το έχει ο ηθοποιός καταντάει γελοιότητα. Ακόμη και στην Αντιγόνη του Βογιατζή που είδα πέρυσι στην Επίδαυρο (και εφέτος έσκισε) δεν μπορώ να πω ότι εντυπωσιάστηκα (ειδικά για το επίπεδο του Βογιατζή). Ναι ήταν διαφορετική με το στοιχείο της συνεχούς ροής να βγαίνει συνεχώς και να δένει σαν σύνολο αλλά μετά από κάποια ώρα ήταν κουραστικό. Εδώ ευτυχώς δεν υπάρχει τίποτα από τα παραπάνω. Αν και είχα ακούσει ότι πρόκειται για αρκετά "μοντέρνα" εκδοχή δεν περίμενα να δω τόσο προχωρημένη σκηνοθεσία. Από παίξιμο ο Λούλης (Ορέστης) και η Φωτοπούλου (Ανδρομάχη) τα καταφέρνουν τέλεια (ειδικά όσοι έχετε συνηθίσει τον Λούλη από TV εδώ δεν έχει σχέση). Όλοι οι υπόλοιποι είναι εξίσου καλοί απλώς αυτοί ξεχωρίζουν. Ο Καραθάνος στέκεται άφοβα δίπλα στος άλλους, αλλά έχοντας δει το ρεσιτάλ ερμηνείας στον Ερρίκο τον Δ' μην περιμένετε κάτι αντίστοιχο εδώ (άλλος ο ρόλος φυσικά).

Το σκηνικό είναι όσο πιο απλό γίνεται με μερικά container πλοίων παρατεταγμένα επάνω στη σκηνή. Βασικά επειδή ακόμη μπορεί να την δει κανείς (Νίκαια, Πετρούπολη & Αττικό Άλσος) δεν θέλω να δώσω όλες τις λεπτομέρειες μιας και το στοιχείο της έκπληξης είναι νομίζω κύριο συστατικό για την όλη σκηνοθεσία. Σε γενικές γραμμές να είστε έτοιμοι για πραγματικά μοντέρνα εκδοχή (κουστούμια στρατιωτικής παραλλαγής, ελικόπτερα, παιχνίδια με σκιές, πολυβόλα κτλ κτλ) που σίγουρα μπορεί να ξενίσει μερικούς (αν και το Ηρώδειο ήταν μισογεμάτο μερικοί την έκανα με ελαφρά πηδηματάκια στη μέση περίπου) αλλά προσωπικά την βρήκα υπέροχη. Πιστεύω ότι η μεγαλύτερη επιτυχία του Μαυρίκου είναι ότι έδεσε τέλεια μια μοντέρνα σκηνοθεσία στο κείμενο του Ρακίνα (το ίδιο και η μουσική). Η παράσταση έχει ροή, δεν κάνει κοιλιά και τραβάει μια χαρά μέχρι το τέλος. Μπορεί να μην διχάσει όσο το "2" πχ (εντελώς διαφορετικές παραστάσεις) αλλά και οι δύο παραστάσεις είναι από αυτές που πρέπει κανείς να δει. Ελπίζω ο Μαυρίκος να συνεχίσει να μας δίνει τέτοια θεάματα.