Το σπίτι του Λοχαγού Κορονέλι

Οι διακοπές μας θα έκλειναν με ρομαντική βραδιά στο "Σπίτι του Κορονέλου". Όντως φτάνοντας στο εστιατόριο (και έχοντας κάψει τουλάχιστον 1000 θερμίδες κατεβάζοντας το καρότσι με το μωρό σε 100 σκαλιά) το σκηνικό είναι τρομερό: βράδι, το φεγγάρι λίγες μέρες μετά την πανσέληνο να κυματίζει πάνω στη θάλασσα, λίγα εκατοστά από τα τραπέζια πάνω στη θάλασσα, το σπίτι προσεγμένο να δείχνει την παλιά αρχοντική καταγωγή του, ο διάκοσμος μοντέρνος με κόκκινες & πράσινες πινελιές να δίνει το στίγμα. Τελικά μήπως πρέπει να το ρίξω στη ροζ λογοτεχνία και να αφήσω τα εστιατόρια ?

Τα πρώτα πιάτα που ήρθαν ήταν πολύ καλά. Οι μπουκιές θαλασσινών ήταν απίστευτες και σε ποιότητα και αρκετή για 4 άτομα. Από κοντά πήγαινε και η σαλάτα με χαλούμι και σως μελιού. Δυστυχώς το καλό κρατάει μέχρι εδώ. Φέρνοντας τον εκσκαφέα μαζί μου, τα ριζότο που ακολούθησαν ήταν απλά για πέταμα. Η γυναίκα μου δεν το έφαγε καν και η άλλη κοπέλα το πάλεψε λίγο αλλά δεν το κατάφερε. Το κοτόπουλο του φίλου μας και το teaser σολωμού (φιλέτο έγραφε αλλά ήταν 3 λεπτές φλούδες σολωμού) ευτυχώς ήταν αρκετά καλύτερα. Οι γυναίκες ήδη έψαχναν τηλέφωνο για σουβλάκια στο Νυδρί που ήταν και δίπλα.
Έχοντας ένα μούδιασμα από τα κυρίως είπαμε να το παίξουμε τολμηροί και να δοκιμάσουμε και τα γλυκά. Τι το θέλαμε οι άμοιροι ? Ήταν το τελειωτικό χτύπημα (της τσάπας πριν κλείσει το φέρετρο από το θάψιμο). Στο συγκεκριμένο μαγαζί η σοκολατένια απόλαυση με σιρόπι σοκολάτας, που είναι βασικά σουφλέ όπως μας είπε ο σερβιτόρος, μεταφράζεται σε ζεσταμένη φέτα κεϊκ σοκολάτας από τουριστικό μίνι μάρκετ με το αντίστοιχο σιρόπι της Γιώτης και το μιλφέϊγ με μπανάνα σε έτοιμο σου γεμισμένο με απλή σαντιγύ Άλσα και κομμένη μπανάνα στη μέση. Πάντα βέβαια σε πιάτο 1x1 (μέτρο) και η μερίδα επίσης 1x1 (εκατοστά). Βλέποντας ότι αυτά τα 2 πιάτα τα χρεώνει από €16 το ένα απλώς ήθελα να τρίψω τη σαντιγύ στα μούτρα του σεφ (και η λέξη σεφ μάλλον του πέφτει πολύ). Ο σερβιτόρος δεν μπορούσε να πιστέψει πως δεν μας άρεσε αυτή η υπέροχη σοκολατένια απόλαυση και ήταν έκπληκτος όταν του είπα ότι δεν είναι σουφλέ (ίσως και να έμεινε έκπληκτος επειδή συνήθως του το φέρνουν καπέλο).

Συνολικά δώσαμε €80 το ζευγάρι για να ευχαριστηθούμε ένα ορεκτικό και μια σαλάτα. Όπως και να το δει κανείς δεν το λέει με τίποτα κάτι λιγότερο από πιασοκώλικο. Το μέρος προτείνεται σίγουρα για ποτό (και για σιγουριά πάρτε τυποποιημένη μπύρα, δεν ξέρω πως είναι τα cocktails). Άντε αν σας πιάσει και πείνα πάρτε και τις μπουκιές θαλασσινών στη μπάρα. Δεν ξέρω αν έπεσα σε άσχημη μέρα αλλά έστω ότι το ριζότο το δικαιολογείς (άντε και δεν του έκατσε) τα γλυκά όμως με τίποτα. Κρίμα γιατί το περιβάλλον και ο χώρος αν είχε και αντίστοιχη κουζίνα θα μπορούσε άνετα να αποτελεί λαμπρό εστιατόριο επαρχίας όπως έχουν αρχίσει σε Κρήτη, Χαλκιδική και αλλού χωρίς να έχει να ζηλέψει τίποτα από τα Αθηναϊκά. Ειδικά σε ένα νησί που προσπαθεί να αλλάξει target group θα ήταν και το ιδανικό σκηνικό