Piasocolo Atene

Παρά το ότι στο Baccarat (όπως γράφω στο προηγούμενο post) τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο, κι ενώ νόμιζα ότι νύχτες όπως αυτές στο El Bandoneon δεν συμβαίνουν συχνά (βλέπε review λίγους μήνες πίσω) ήρθε το Σάββατο που μας πέρασε για να επιβεβαιώσει ότι πάντα υπάρχει κάτι χειρότερο στον ορίζοντα από αυτό που νομίζεις. Το χειρότερο στην περίπτωση της εξόδου μας λέγεται Priamo Atene και συνεχίζει με Αστυνομία :-)

Πριν παντρευτώ και όσο πήγαινα να πάρω την γυναίκα μου από το πατρικό της στην Αλσούπουλη (που ανήκει στο Δήμο Ν. Ιωνίας και όχι στη Φιλοθέη όπως δηλώνει το Priamo) όταν περνούσα βράδυ έξω από το μαγαζί (γνωστό και σαν Il Priamo αντί για Priamo Atene), χωρίς να ξέρω τι βρίσκεται μέσα στη καταπράσινη αυλή έβλεπα παρκαρισμένα συνηθισμένα αυτοκίνητα του μέσου Έλληνα όπως Ferrari, Carrera Turbo, Maserati και λοιπές κορεάτικες φίρμες. Μετά από αρκετές ταριφιές και αφού μίλησα με τη γυναίκα μου κατάλαβα ότι πρόκειται για μια ιταλική τρατορία, ακριβή μεν αλλά με τρομερό φαγητό. Όπως ακριβώς συνέβη και ανακάλυψα τον "Σπύρο" κοντά στο σπίτι μου, πίστεψα ότι και το Priamo (αφού είχα δει και έμμεσες καταχωρήσεις σε έντυπα) προφανώς πρόκειται για κάτι αντίστοιχο. Έχοντας και σχετικά πρόσφατη την εμπειρία του Il Tinello (που ακόμη μας τρέχουν τα σάλια) είπαμε να τα σκάσουμε και στο Priamo να δούμε τι λέει. Κακώς όμως γιατί το μαγαζί δεν έχει καμία σχέση με ότι περιμέναμε για την ποιότητά και την εξυπηρέτησή του. Μάλιστα είχαμε πάει με super διάθεση μιας και πριν ήμασταν στην έκθεση Athens Erotica (και όχι δεν ήμασταν το μόνο ζευγάρι, πετύχαμε πάρα πολλά ζευγάρια και 2 εγκύους επίσης)

Μπαίνοντας μέσα ο χώρος είναι πολύ ωραία διακοσμημένος και αρκετά ζεστός με αρκετά στοιχεία που υποδηλώνουν κυριλέ τρατορία και αποφεύγοντας τα πολύ τρανταχτά ή design κομμάτια. Τουλάχιστον στο μάτι, και η τελευταία λεπτομέρεια ήταν προσεγμένη, κάτι που σίγουρα σου φτιάχνει τη διάθεση. Περιμένοντας κάνα 30λεπτο που μας είχε στήσει το άλλο ζευγάρι γέμισε το μαγαζί και είχαμε μάθει και τι πιάτα προτείνονται από τα διπλανά τραπέζια. Βλέποντας τον κατάλογο είχα καταλήξει στο τι θα φάμε και στο τι θα πληρώσουμε (δεν παίζει κανένα πιάτο κάτω από €25 με αρκετά να κυμαίνονται στο 50αρικο). Αυτό όμως το ξέραμε και βλέποντας τις μερίδες ήμασταν και σίγουροι ότι δεν θα πάμε για σουβλάκια στο Σουβλάκι On-Line που είναι ακριβώς δίπλα (και έχει πίτα με γαρίδες στα κάρβουνα αντί για γύρο).

Όταν ήμασταν έτοιμοι να παραγγείλουμε έρχεται ο σερβιτόρος που μιλούσε σπαστά ελληνικά και καλά ιταλικά (μπορεί να ήταν και Αλβανός που μεγάλωσε Ιταλία όμως, οπότε δεν βάζω και το χέρι μου στη φωτιά για την Ιταλική καταγωγή του). Όταν του είπαμε να μας εξηγήσει τα πιάτα στα ελληνικά ξίνισε λίγο (δεν μας είχαν πει στο τηλέφωνο ότι θέλουμε και το πτυχίο PALSO Level III στα Ιταλικά για να φάμε στο μαγαζί)!

Παραγγείλαμε μια σαλάτα με τοματίνια, μοτσαρέλλα και balsamico, ποικιλία ορεκτικών Priamo (όπου κανείς δεν μας εξήγησε τι έχει η ποικιλία), σπαγγέτι με τομάτα, μοτσαρέλλα και βασιλικό, παπαρδέλες με κολοκυθάκια και γαρίδες και 2 T-Bones. Η σαλάτα και τα ορεκτικά ήταν καλά. Η μεν σαλάτα όχι τίποτα το ιδιαίτερο αλλά δεν σε χάλαγε κάτι (δεν είχε όμως πραγματικό balsamico) η δε ποικιλία είχε μπουκίτσες από σουφλέ σπανάκι & αυγό, κολοκυθάκια τηγανιτά, τάρτα με σολομό και προσούτο με σπανάκι. Η ποικιλία αξίζει σίγουρα τα λεφτά της με τα κολοκυθάκια να είναι τρομερά. Το κουβέρ δεν είχε έρθει και ενώ το είπαμε σε μια σερβιτόρα δεν έγινε κάτι. Με τη 2 φορά όμως ήρθε και το κουβέρ (ενδιάμεσα από σαλάτα και κυρίως, αλλά τουλάχιστον δεν μας το έφεραν μετά το γλυκό). Όχι ότι χάσαμε και κάτι όμως, άπλά ψωμάκια ήταν χωρίς καν λίγο λάδι ή κάποιο πατέ να τα συνοδεύουν. Μετά τα κουβέρ και πριν τα κυρίως ο σεφ έδωσε και ένα μικρό πιάτο με το ριζότο της ημέρας με λαχανικά προς δοκιμή όλων (μέτριο ήταν, ευτυχώς που δεν το πήρα).

Στα κυρίως ήταν η - δυσάρεστη - έκπληξη. Το πιάτο μου με τα τοματίνια και τη μοτσαρέλλα δεν είχε καμία διαφορά από το αντίστοιχο του La Pasteria (το οποίο δεν είναι άσχημο αλλά δεν ξεχωρίζει σε κάτι). Η παπαρδέλες με κολοκυθάκια και γαρίδες που πήρε η γυναίκα μου ήταν συμπαθητικές, πλην όμως οι γαρίδες δεν ήταν και οι καλύτερες. Τα T-Bone (τεράστια σε μέγεθος) ήρθαν εντελώς σκέτα. Τόσο σκέτα που μας έκανε εντύπωση που δεν μας το σέρβιραν απ' ευθείας επάνω στο σουπλά αλλά τα συνόδευαν και με πιάτό από κάτω. Όταν ρωτήσαμε αν υπάρχει κάτι συνοδευτικό μας είπαν ότι δεν υπάρχει αλλά μας έφεραν μαύρο ρύζι και καρότο που συνοδεύουν τα φιλέτα. Τυρί ή πιπέρι δεν φιλοτιμήθηκαν να φέρουν (ελπίζω αν ζητούσαμε να υπήρχε κάτι). Ενώ είχαμε πάει με την ελπίδα ότι θα συγκρίνουμε τη γευστική μας εμπειρία με Il Tinello τελικά καταλήξαμε να αναρωτιόμαστε αν είναι καλύτερο από το La Pasteria αλλά και εκεί δυσκολευτήκαμε να δώσουμε ξεκάθαρη απάντηση (φυσικά εξαιρώντας τον παράγοντα τιμή).

Το άλλο ζευγάρι παρά την απογοήτευση με το T-Bone τους (το οποίο είπαν ότι δεν ήταν και κάτι το ιδιαίτερο) πήρε και ένα lemon pie για το κλείσιμο. Ευτυχώς που δεν πήραμε και άλλα γλυκά μιας και το lemon pie δεν έπεισε κανέναν. Η μαρέγκα από πάνω δεν ήταν σωστά ψημένη (και ήταν και πάχους 5 εκατοστών τουλάχιστον!) και η κρέμα λεμονιού μέτρια (καμία διαφορά από lemon pie που μπορεί να βρει κανείς σε οποιοδήποτε ζαχαροπλαστείο). Αφού είδαμε ότι δεν υπάρχει ελπίδα βελτίωσης ζητήσαμε και το λογαριασμό. Για να μας γλυκάνουν έφεραν και μια ωραία (σπιτική μάλλον) γκράπα με σταφύλια μέσα. Σύνολο για 6 πιάτα και γλυκό χωρίς κρασί μας ήρθε στα €220, δηλαδή €55 το άτομο. Το ότι είναι ακριβό το ξέραμε. Το ότι θα τρώγαμε όμως ποιότητα που βρίσκεις με €20 το άτομο δεν το ξέραμε (και τώρα που το μάθαμε σαφώς και δεν θα ξαναπατήσουμε). Με τόσο δυσανάλογη ποιότητα/τιμή το μόνο χειρότερο που μου έρχεται στο μυαλό είναι το Small Italy στο Mall. Πραγματικά απόρησα πως ένα τέτοιο μαγαζί έχει κάνει τόσο καλό όνομα και παραμένει γεμάτο ακόμη και τις καθημερινές!

Φεύγοντας είχαν μπλόκο με ραντάρ στον κόμβο της Αττικής Οδού με την Κηφισίας. Αν και δεν είδα το 1ο περιπολικό (με σβηστά τα φώτα) πρόλαβα το 2ο (επίσης χωρίς φώτα) κι έκοψα στα 120. Δυστυχώς και τα 120χλμ/ώρα ήταν υπερβολικά για το όριο των 70 που έχουν στην Κηφισίας (βέβαια σε εκείνο το σημείο, 1πμ, σχεδόν άδεια, τα 120 είναι φυσιολογικότατο). Αφού με άφησαν 2-3 φανάρια μπροστά με σταμάτησαν λίγο πριν στρίψω προς Μελίσσια. Αφαίρεση διπλώματος για 60 ημέρες και €350 πρόστιμο. Τι θέατρο έπαιξε η γυναίκα μου, τι κλαφτήκαμε, δεν χαμπάριζαν τίποτα τα στρουμφάκια. Αφού αρνήθηκα να υπογράψω και τους υπενθύμισα με "ευγενικό" τρόπο πως αντί να κοιτάνε να προφυλάξουν τους πολίτες από κάτι junkια που σκοτώνουν αθώους πολίτες σταματάνε εγκύους καταλήξαμε σπίτι με τα νεύρα μας χάλια (ούτε τον Κυριακάτικο Γαστρονόμο με αφιέρωμα στις πίτσες δεν διάβασα %$^$#%). Ευτυχώς τη Δευτέρα πήγαμε στη Διοικητή και μας έδωσε το δίπλωμα πίσω (τα €175 που πλήρωσα εντός 10ημέρου βέβαια δεν τα γλίτωσα).

(Priamo, Καποδιστρίου 74, Αλσούπολη, Τηλ:210-6842099)

Baccarat

Τελευταία ενημέρωση:
Δυστυχώς το παλιότερο καλό review που είχα γράψει στις αρχές του χρόνου για το Baccarat μάλλον ήταν το μοναδικό. Από τότε 3 γνωστοί έχουν επισκεφθεί το συγκεκριμένο μαγαζί και όλοι βρήκαν το φαγητό τουλάχιστον μέτριο. Το μοναδικό θετικό σημείο παραμένει το live του, που έχει αρέσει σε όλους αλλά το συνολικό αποτέλεσμα μετριάζεται από το φαγητό. Πρόσφατα, άκουσα τα χειρότερα και για την εξυπηρέτηση.

Φιλικό ζευγάρι έφτασε Σάββατο στις 9:45 και του ειδοποιούν ότι το ρεύμα είχε διακοπή μέχρι τις 8 και δεν θα έχουν όλα τα πιάτα του καταλόγου. Μέχρι εδώ καλά, το "δεν έχω όλα τα πιάτα" δεν σημαίνει όμως ότι δίνω μια χειρόγραφη λίστα με περιγραφή των 4 πιάτων που υπήρχαν (2 κυρίως και 2 σαλάτες) στην οποία δεν αναγράφεται τιμή αλλά και ο ίδιος ο σερβιτόρος δεν αναγνώριζε τα γράμματά του για να δει τι ακριβώς παραγγέλνουν! Τα ευτράπελα συνεχίστηκαν όταν έφεραν τα κυρίως πρώτα και λίγο πριν το - κερασμένο - παγωτό θυμήθηκαν και τη σαλάτα. Για τον σερβιτόρο δεν μπορεί κανείς να τον κατηγορήσει και για πολλά μιας και είχε πολλαπλούς ρόλους: εξυπηρετούσε, έλυνε διαμάχες σχετικά με τις τιμές, έλεγε 2-3 τραγούδια στα ενδιάμεσα και καθάριζε και τα τραπέζια μετά το τέλος του προγράμματος. Προφανώς ο ιδιοκτήτης προσέλαβε εταιρία consulting για cost reduction μεθόδους (και κάπου στην πορεία ξέμεινε με ένα σερβιτόρο που είχε και καλή φωνή)! Μαζί με όλα αυτά, το φαγητό ήταν ξαναζεσταμένο στο φούρνο μικροκυμάτων.

Όπως μου τα περιέγραψαν οι φίλοι, έχασα μια συγκλονιστική βραδιά γιατί θα είχε πολύ πλάκα να τα ζω από κοντά. Κρίμα, γιατί αν με μια διακοπή συμβαίνουν όλα αυτά, τότε υπάρχει εμφανής έλλειψη εμπειρίας και επαγγελματισμού από την ιδιοκτησία (θα μου πεις στην Ελλάδα περίπου έτσι λειτουργούν τα περισσότερα μαγαζιά). Ελπίζω η ομάδα του live να βρει κάπου καλύτερα να μετακομίσει μπας και δει καμία άσπρη μέρα (αλλιώς βλέπω και τη κοπέλα με την τρομερή φωνή να πλένει πιάτα μετά το κλείσιμο του προγράμματος)!

Παλαιότερο review:
Παραμονή Χριστουγέννων και το ζητούμενο που έθεσε η παρέα είναι ένα μέρος που να έχει κέφι, να έχει ατμόσφαιρα που να μην χρειάζεσαι μάσκα οξυγόνου για παραμονή πέραν των 20 λεπτών, να μπορείς να χορέψεις, να φας καλά και να είναι και σε μια λογική τιμή (όπως καταλάβατε πρόκειται για standards ηλικίας 30+ και όχι 15+). Στην αρχή τους είπα να πάνε να το βρούνε μόνοι τους αυτό το μέρος (και να πάνε να κάνουν και κάτι άλλο αλλά χρονιάρες μέρες που ήταν κρατήθηκα). Μετά από λίγο όμως σκέφτηκα ότι το Baccarat ταιριάζει αρκετά σε αυτή την περιγραφή (τουλάχιστον στα χαρτιά). Ευτυχώς και στην πράξη δεν έπεσα έξω! Αν και είχα διαβάσει για το μαγαζί και πέρυσι ίδια εποχή, τελικά καταλήξαμε Cosa Nostra (καλό αλλά όχι τόσο όσο θα θέλαμέ κυρίως γιατί δεν χορεύει κανείς) οπότε εφέτος είπα ότι θα δοκίμαζα Baccarat.

Η περιγραφή λέει γαλλικό εστιατόριο με live jazz, swing και bossa nova band. Είναι μάλλον από τις λίγες φορές που περιγραφή εστιατορίου στο Αθηνόραμα βγάζει νόημα και μάλιστα πέφτει και μέσα! Όντως ο χώρος μέσα είναι ντυμένος με μεγάλους καθρέπτες, κόκκινο παντού και μάλιστα σε 2 επίπεδα (θυμίζει αρκετά El Pecado). Σε μια γωνία υπάρχει και η μπάντα με ένα κενό από τα τραπέζια που χρησιμεύει σαν πίστα. Με του που κάτσαμε αρχικά νομίσαμε ότι έχουμε έρθει σε εκδήλωση συνταξιούχων! Ήμασταν με διαφορά οι νεότεροι εκεί μέσα (και είχαμε και 40άρα στην παρέα). Όλα τα υπόλοιπα τραπέζια είχαν ηλικίες 50-60, αλλά όλοι κουστουμάτοι και οι "μεγαλοκοπέλες" αρκετά κοκέτες. Όταν μάλιστα είδαμε τι χορός έπαιξε τους βγάλαμε το καπέλο! Σίγουρα αν είστε φοιτητής δεν είναι το μέρος που θα πάτε για να 1ο ραντεβού (εκτός και αν θέλετε καριέρα ζιγκολό). Πάντως ο κόσμος ήταν αρκετά καλός και δεν μας χάλασε το γεγονός ότι ήμασταν οι νεότεροι (αν βάλεις ότι φάνηκα παππούς στο Villa Mercedes πριν 2 μέρες, πήρα το αίμα μου πίσω)!

Την ώρα που πήγαμε (11μμ) μόλις είχε γεμίσει το μαγαζί και είχε αρχίσει να παίζει η μπάντα, η οποία ήταν super! Και ο σαξοφωνίστας και η τραγουδίστρια ήταν άψογοι, κράτησαν μέχρι τις 2:30 χωρίς καμία διακοπή, το πρόγραμμα είχε τη σωστή ροή για να αρχίσει να χορεύει ο κόσμος και το ρεπερτόριο είναι ακριβώς αυτό που διαφημίζουν: jazz, swing, bossa nova, 60's, 70's. Η επιτυχία ήταν ότι χόρεψαν όλοι, ακομπλεξάριστα και τραγούδια που ήταν στο κλίμα των ημερών κιόλας. Τα τραγούδια δεν πλησιάζουν τόσο το στυλ του El Pecado (η διακόσμηση όμως έχει αρκετά όμοια στοιχεία) αλλά πιο πολύ του Cosa Nostra (με τη διαφορά ότι είναι live και χορεύεις αν θες). Οι φωνές είναι πάρα πολύ καλές (μην φανταστείτε τίποτε Fame Story bimbos, σαν χόμπι το κάνουν όλοι από ότι μας είπαν), η επικοινωνία με το κοινό άμεση και γενικά το όλο κλίμα από τον κύριο που απαντά το τηλέφωνο για κράτηση μέχρι και αυτόν που σου ανοίγει την πόρτα (ίσως να είναι και ο ίδιος βέβαια) αρκετό ζεστό και φιλικό.

Το φαγητό ευτυχώς στέκεται και αυτό σε πολύ καλά επίπεδα. Σίγουρα δεν είναι το καλύτερο γαλλικό που μπορείτε να βρείτε και το γεγονός ότι υπήρχε set menu δεν αφήνει δυνατότητες για πολλές δοκιμές. Αυτά που δοκιμάσαμε όμως ήταν όλα πολύ καλά. Ξεκίνησαν με φουά γκρα, πουγκιά καπνιστού σολωμού, μανιτάρια γεμιστά και rolls παρμεζάνας με προσούτο και σπαράγγια, 4 πιάτα που ήταν αρκετά χορταστικά σε ποσότητα, σε τέτοιο βαθμό που το κυρίως χώραγε δεν χώραγε. Οι επιλογές για κυρίως ήταν γλώσσα ποσέ, αστακός με καραβίδες, φραγκόκοτα με μανιτάρια και άλλο ένα με κρέας. Μάλλον πρέπει να ήμουν ο μόνος που παρήγγειλε τη γλώσσα αφού οι υπόλοιποι στην παρέα και στα γύρω τραπέζια είχαν πάρει τον αστακό. Τελικά το μετάνιωσα, όχι γιατί ήταν άσχημη η γλώσσα αλλά γιατί ο αστακός ήταν σαφώς καλύτερος (και σίγουρα δεν περιμένατε εμένα να το επιβεβαιώσω)!

Το βράδυ έκλεισε με 4 γλυκά, από τα οποία τα 2 ήταν αρκετά καλά (μαρέγκα κάστανο, sorbet mohjito) και τα άλλα 2 μέτρια (κάτι σε passion fruit με redberries και κορμός σοκολάτας πορτοκάλι). Σύνολο με 2 φιάλες κρασί μας ήρθε στα €80 το κεφάλι (το μενού ήταν στα €65) ποσό που συγκαταλέγεται στα φθηνά για την ημέρα (πχ στο Ιntercontinental έφτανε και €200+ το άτομο και είμαι πως μπορεί να ήταν καλύτερες γεύσεις αλλά σίγουρα όχι το ίδιο καλό κέφι). Αν υπολογίσουμε και τον παράγοντα διασκέδασης και το ότι την άλλη ημέρα ούτε βήχαμε ούτε θέλαμε 10 Depon για να μας περάσει ο πονοκέφαλος από το τσιγάρο, σίγουρα είναι μια συμφέρουσα επιλογή. Για όποιον ψάχνει ένα μέρος να διασκεδάσει και να φάει καλά (δεν μιλάμε όμως για επίπεδο Aubreuvoir για παράδειγμα) χωρίς να χρειάζεται καταναλωτικό δάνειο, σίγουρα το Baccarat είναι μάλλον η καλύτερη επιλογή (ίσως καλύτερο και από El Pecado).

Γεγονός είναι ότι η γύρω περιοχή το αδικεί αρκετά (είναι στην αρχή της Λένορμαν, σύνορα Κεραμικού με Κολωνό και την ώρα που συνήθως θα βγείτε για φαγητό θα συναντήσετε από νταβατζήδες, εργαζόμενα "κορίτσια" μέχρι μετανάστες και junkies). Για γυναίκες καλό θα ήταν να έχουν και συνοδεία ή να κατέβουν ακριβώς έξω από την πόρτα. Αυτό είναι μάλλον το μόνο μειονέκτημα (αν και σταδιακά αλλάζει η περιοχή - ελπίζω).

(Baccarat, Γιατράκου 21, Μεταξουργείο, 210-5245934)

Chocolat

Όσους οικογενειάρχες είχα στη δουλειά που γέννησαν πρόσφατα οι γυναίκες τους, τους ξεσήκωνα καθημερινά για καφέ ώστε να προσγειωθούν ομαλά στην πραγματικότητα του "μένω πολλές ώρες στο σπίτι με το μωρό με την άδεια του Πάσχα και τα παίζω". Επειδή όμως θα έπεφτε παντόφλα κανόνισα και μια ημέρα (από τις πολλές) που κατέβαινα Γλυφάδα (ώστε να κάνω και 1-2 περάσματα από περιφερειακή Υμηττού με τη μηχανή) να βγούμε όλοι οικογενειακώς. Μιας και το Cosi το είχαμε χτίσει τις προηγούμενες ημέρες (όπου έχει άθλιο μεν Fredoccino αλλά πολύ καλό συνοδευτικό κέικ σοκολάτας που όμως δεν το έχουν σαν γλυκό στον κατάλογο) είπα να αράξουμε στο Chocolat που φαίνεται λίγο πιο ήρεμο και είχε περισσότερη άπλα για το καρότσι. Αν και το Chocolat το θυμόμουν πιο πολύ για τα γλυκά του, τώρα έχει και μεγάλη ποικιλία σε φαγητό (επικεντρωμένο σε κρέας όμως αλλά υπήρχαν επιλογές και για μένα).

Ευτυχώς σε όλη τη διάρκεια του φαγητού και τα 2 μωρά (η δικιά μου 11 και του συνάδελφου 2 μηνών) ήταν άψογα. Το ένα κοιμόταν και όποτε ξύπναγε με μια μικρή βόλτα ξαναέπεφτε τέζα και η δικιά μου - αν και αρκετά τραμπούκος γενικώς - δεν γκρίνιαξε ιδιαίτερα με το καρότσι (μέχρι και το φαγητό της όλο έφαγε)!

Ξεκινήσαμε με μια σαλάτα λαχανικών με σολομό, συμπαθητική μεν αλλά σχετικά τσιφούτικη στην ποσότητα του σολωμού (θα μπορούσαν να βάλουν 2-3 φέτες ακόμη). Από κυρίως έπαιξαν ένα ριζότο με λαχανικά, δύο μπιφτέκια και ένα λιγκουϊνι pesto. Το ριζότο δεν δοκίμασα, το μπιφτέκια όμως αν και ζητήσαμε καλοψημένα (τουλάχιστον της γυναίκας μου) ήρθε medium και όταν το δώσαμε πίσω για 2ο πέρασμα μας ήρθε μεν καλοψημένο αλλά είχε πλέον στεγνώσει. Το λιγκουϊνι ήταν αρκετά καλό (διαφορετικό στυλ μεν από του Πρυτανείου) αλλά αρκετά νόστιμο (τόσο που έβαλα ελάχιστο τυρί)! Οι μερίδες χορταστικές αλλά ένα μικρό χώρο για γλυκό τον κρατάω πάντα.

Στα γλυκά υπάρχει εκτενείς κατάλογος με αρκετές σοκολατένιες δημιουργίες. Ενώ πήγαινα για το γαλατομπούρεκο με κρέμα σοκολάτας και μαστίχα ο σερβιτόρος με έπεισε για το σαν σουφλέ γλυκό με 3 διαφορετικές στρώσεις σοκολάτας. Δυστυχώς δεν ήταν τόσο καλό όσο επέμενε: το εξωτερικό έμοιαζε με το Death By Chocolate των Fridays (το λόγια είναι περιττά, ξέρετε πόσο συμπαθώ το εν λόγω κατάστημα) και το εσωτερικό, πιο ρευστή σοκολάτα μεν αλλά σαν σύνολο δεν ήταν κάτι το τρομερό (όσο φάνταζε στο μενού). Δεν είναι ότι δεν το έτρωγες (πως μπορείς να κάνεις κάτι τέτοιο με σοκολάτα και αρκετούς μήνες στέρησης...) αλλά δεν ενθουσίαζε κιόλας (το γαλατομπούρεκο πάντως μου έχει μείνει απωθημένο για επόμενη επίσκεψη).

Ο λογαριασμός είχε μέσα 12% δώρο Πάσχα και το κουβέρ ήταν στην κυριολεξία ένα μικρό άσπρο & ένα μαύρο ψωμάκι (έφερε 8 ψωμάκια με πατέ ελιάς για €10)! Το βρήκα λίγο υπερβολικό μιας και δεν μιλάμε για αμιγώς εστιατόριο αλλά για καφετέρια που έχει και φαγητό (αν και το μενού βέβαια είναι αρκετά μεγάλο). Τα €27 το άτομο για 6 πιάτα με νερό και ψωμάκι με πατέ ελιάς δεν τα θεωρώ value for money με τίποτα (και τα €24 χωρίς το δώρο δεν είναι λίγα). Η εξυπηρέτηση καλή μεν (πχ προσφέρθηκαν να πλύνουν μόνοι τους την πιπίλα του μωρού για να μην κατεβαίνει η γυναίκα μου τις σκάλες τις τουαλέτας λόγο εγκυμοσύνης) αλλά φαίνεται ότι τώρα έπιασαν δουλειά (ήταν λίγο ντροπαλοί και δεν τους έλεγες και ιδιαίτερα επικοινωνιακούς). Από την άλλη προφανώς την ίδια τιμή βρίσκεις σε όλες τις καφετέριες της Ζησιμοπούλου στη Γλυφάδα οπότε δεν υπάρχουν και πολλές επιλογές (αν κι εδώ είμαι σίγουρος έχεις μάλλον την μεγαλύτερη επιλογή στο μενού). Μιας και η Γλυφάδα όμως έχει άπειρα εστιατόρια, ίσως τελικά ο σωστός συνδυασμός να είναι καφές Ζησιμοπούλου και φαγητού σε αμιγώς εστιατόριο (χάνεις βέβαια την περατζάδα, που ήταν όμως αρκετά πεσμένη τις ημέρες του Πάσχα).

(Chocolat, Γλυφάδα, Ζησιμοπούλου 9, Τηλ: 210-8943442)

Ο Χοντρός

Στο άκουσμα και μόνο της παραπάνω ταβέρνας με έπιασαν τα γέλια και το ίδιο έκαναν και όσοι ρώτησα στην παραλία της Νέας Μάκρης σχετικά με την τοποθεσία της (εύκολα τη βρίσκεις όμως)! Το όνομα σε προϊδεάζει ευχάριστα και η πραγματικότητα ευτυχώς δεν χαλάει το κλίμα. Πρωτομαγιά αποφασίζουμε να κατέβουμε προς Νέα Μάκρη όπου θα συναντούσαμε άλλους 8. Αν και το ραντεβού ήταν 2:30 τελικά μέχρι να παρκάρουμε τη μικρή και να κατέβουμε στη Νέα Μάκρη μας πήρε 1:30 ώρα (και χωρίς να μπορείς να τρέξεις στις στροφές του Διονύσου που κάπως θα έκανε πιο ευχάριστη τη διαδρομή). Αφού παρκάραμε μέσα σε 5 λεπτά (θαύμα για τον κόσμο που υπήρχε στην παραλία) πέσαμε με τα μούτρα στον κατάλογο μιας και λιμοκτονούσαμε.

Οι επιλογές πολλές, για κρεατοφάγους και μη και το ονόματα στο ίδιο κλίμα με τον "Χοντρό". Αν και από τους 10 οι 5 ήταν γυναίκες, η παραγγελία ήταν όσο έπρεπε αντρική (δηλαδή να περισσεύουν και καμιά 10αρια πιάτα στο τέλος, αρκετά για να χορτάσει το μάτι). Ευτυχώς, τελειώνοντας το φαγητό δεν υπήρχαν και πολλά αποφάγια μιας και είχαμε ροκανίσει οτιδήποτε πέρασε από το τραπέζι (αφήσαμε τις καρέκλες)!

Η λίστα με του τι παραγγείλαμε είναι μεγάλη, θα ξεχωρίσω όσα θυμάμαι, χωρίς να σημαίνει ότι τα υπόλοιπα δεν ήταν καλά. Το μπουγιουρντί (σαγανάκι φέτα με τομάτα και καυτερή πιπεριά) ήταν καλό αν και θα μπορούσε να είναι λίγο πιο καυτερό ακόμη. Το σαγανάκι τυρί πολύ καλό μιας και δεν κολυμπούσε στο λάδι. Οι σαλάτες ήταν όλες μια χαρά και πολύ καλή η σαλάτα του χοντρού με μικρά παξιμαδάκια, ντομάτες και λαχανικά. Οι μελιτζάνες με τυρί στο φούρνο θα μπορούσαν να έχουν λιγότερο λάδι αλλά παρέμεναν εύγευστες. Οι ποικιλία κρεατικών τιμήθηκε δεόντως από τους υπόλοιπους, άρα άρεσε. Το χταπόδι σχάρας δεν ήταν τίποτα το ιδιαίτερο (αν δεν το έτρωγα εγώ θα έμενε σχεδόν όλο στο πιάτο). Ακολούθησαν και αρκετά ακόμη μπινελίκια που όμως χάσαμε τη μπάλα μετά από λίγο. Στο τέλος έφτασαν τα ψητά μανιτάρια, το οποία ήταν πολύ καλά ψημένα και νόστιμα αλλά είμαι σίγουρος ότι τα είχε ξεπλύνει στο θαλασσινό νερό της παραλίας απέναντι από το μαγαζί και όχι με νερό βρύσης (μπορούσε εύκολα να τα έχει και σαν "παστά μανιτάρια πλευρώτους στη σχάρα" στον κατάλογο)! Φαγώθηκαν όλα όμως.

Το κοντέρ έγραψε €22 το άτομο (που περιλαμβάνει και 7% δώρο Πάσχα). Το ότι μια τέτοια ημέρα (όπου όσοι δεν είχαν επιστρέψει από διακοπές Πάσχα ήταν ή προς Σαρωνίδα/Ανάβυσσο ή προς Νέα Μάκρη) το μαγαζί δεν καθυστέρησε καθόλου στην παραγγελία αλλά ούτε και στην εκτέλεση, όπως και το ότι οι ποιότητα δεν είχε αλλαγή σε σχέση με πιο χαλαρές ημέρες βάση μαρτυριών παλαιότερων θαμώνων είναι πραγματικά αξιοσημείωτο. Η παραλία αλλά και το μαγαζί ξεχείλιζε τόσο όταν πήγαμε όσο και όταν φύγαμε αλλά - ευτυχώς - ξινισμένο ή στραβωμένο σερβιτόρο/α δεν είδαμε και μάλιστα δεν έκαναν ούτε ένα λάθος στην παραγγελία! Δεν είναι "Σπύρος" ή "Απλά Αριστερά-Δεξιά" αλλά για ένα καλό φαγητό προς Νέα Μάκρη είναι σίγουρα από τα καλύτερα της περιοχής. Προτείνεται ανεξαρτήτως καιρού (τα τραπεζάκια έξω στην πρασιά είναι καλύτερα από τα μέσα).

("Ο Χοντρός", Λιμάνι Νέας Μάκρης - από στροφές Διονύσου, ευθεία απέναντι και αριστερά όταν φτάσετε παραλία. Τηλ: 22940-50430)