Gourmet made in Israel!

Αφού πεισθήκατε ότι δεν σας πυροβολήσουν μόλις πατήσετε το πόδι σας στο Ισραήλ, ας δούμε και που μπορείτε να φάτε (χωρίς τρομοκρατικές επιθέσεις)! Σαν κουζίνα (με εξαίρεση το Kosher που δεν μπορεί να το πει κανείς ακριβώς κουζίνα αλλά τεχνοτροπία περισσότερο) δεν υπάρχει κάτι που να το χαρακτηρίζεις Ισραηλινό. Άρα ο τίτλος παραπλανητικός. Αυτό που έχουν καταφέρει όμως είναι ένας επιτυχημένος συνδυασμός από επιρροές (κυρίως από Μεσόγειο, Μέση Ανατολή και Νότιο Αφρική). Πραγματική fusion κουζίνα στην πράξη και όχι φούμαρα που μας πασάρουν οι εδώ εστιάτορες. Επίσης είναι αξιοπρόσεκτο το πόσο καλή εξυπηρέτηση υπάρχει παντού και ότι το φαγητό είναι πάμφθηνο για τα Ελληνικά δεδομένα (ειδικά τώρα που το δολάριο - δεμένο με το τοπικό Shekel - έχει πάει κατά διαόλου!). Σαν γεύσεις το ψάρι επικρατεί και μετά υπάρχει pasta, sushi και κρεατικά (με επιρροές από Περσική & Τούρκικη κουζίνα που σημαίνει αρκετό αρνί). Επίσης, κρεμμύδι και σκόρδο υπάρχει άφθονο σχεδόν σε κάθε πιάτο (μερικές φορές το παρακάνουν μάλιστα!). Η επιτυχία είναι ότι ενώ και εδώ τρώμε αρκετό ψάρι ο τρόπος μαγειρέματος είναι τελείως διαφορετικός στο Ισραήλ αλλά απίστευτα γευστικός!

Συνήθειες φαγητού έχουν ίδιες με Ellada: μεσημεριανό κατά τη 1-2 (για σαλάτα ξεκινάνε και καταλήγουν σε κανονικό γεύμα), απόγευμα κάτι πιο light και βράδυ βγαίνουν έξω κατά τις 10-11 για κανονική μάσα. Η μεγάλη διαφορά με εδώ είναι ότι η αναλογία ποιότητας/τιμής είναι σαφώς υπέρ του Ισραήλ. Κοντά στο γραφείο που δούλευα υπήρχε ένα μικρό mall με καμιά 10αριά εστιατόρια ανοιχτά από μεσημέρι μέχρι απόγευμα. Από sushi, ιταλικό, middle east, ψάρια μέχρι kosher. Τα δοκίμασα όλα και σε κανένα δεν έφαγα κάτι που να πω ότι δεν έμπαινε σε στόμα. Όλα ήταν από αποδεκτά μέχρι πολύ καλά (και σε κανένα δεν πλήρωνε κανείς παραπάνω από 10-15 ευρώ/άτομο για πρώτο, κυρίως και αναψυκτικό/μπύρα!!!). Υπέροχα ραβιόλια γεμιστά με γλυκοπατάτα δεν νομίζω να βρείτε πουθενά στο food-court του Mall αλλά ήταν ένα από τα 10άδες πιάτα του Spagedim (αντίστοιχο του δικού μας La Pasteria με καλύτερα πιάτα και σαφώς καλύτερες τιμές!). Επίσης, πουθενά δεν βρήκα σερβιτόρο με ύφος ή που να μην είναι άκρως εξυπηρετικός (από τον μετανάστη που έφερνε το ποτά στην παράλία μέχρι τους σερβιτόρους σε εστιατόρια αντίστοιχα της Σπονδής). Ακόμη και σε μέρη που είναι άκρως τουριστικά (πχ το παλιό λιμάνι ή η παραλία του Τελ Αβίβ) σερβίρουν άψογο φαγητό και σε λογικές τιμές (σε εμάς φαίνονται λογικές, για τους ντόπιους το Τελ Αβίβ είναι το αντίστοιχο Κολωνάκι/Κεφαλάρι/Καβούρι σε κόστος διαβίωσης)

Ένα άλλο γεγονός είναι ότι έχουν ρίξει κεφάλαια και έχουν ανακαινίσει αρκετές περιοχές που πλέον υπάρχει κοσμοσυρροή αλλά και σωστή υποδομή (με καλύτερο παράδειγμα το παλιό λιμάνι του Τελ Αβίβ και επόμενο project η ψαραγορά-λιμάνι της Jaffa). Αν κάποιος νομίζει ότι ο Φλοίσβος έχει αναβαθμιστεί, αν πάει στο παλιό λιμάνι στο Τελ Αβίβ τότε βλέπει πως θα έπρεπε να είναι κανονικά (και ότι για άλλη μια φορά νομίζουμε ότι κάτι κάναμε ενώ στην πράξη είμαστε κάτω το μέσου όρου!)

Για όποιον έχει βάση το Τελ Αβίβ, θα πρέπει οπωσδήποτε να πάει στην Jaffa και στην Herzalya Pituyah (για χορό, διασκέδαση, μάσα και ότι άλλο προκύψει). Φυσικά θα βρει και στο Τελ Αβίβ αρκετά εστιατόρια και - για να μην ξεχνιόμαστε - επιβάλλεται μια βόλτα από το αχανές παλιό λιμάνι. Ανακαινισμένες αποθήκες έχουν από εστιατόρια και club μέχρι spa και εμπορικά. Σίγουρα οι τιμές είναι ανεβασμένες αλλά η ποιότητα είναι τουλάχιστον αποδεκτή έως πολύ καλή. Για άριστο φαγητό, εκτός από 1 εστιατόριο θα πρέπει να κινηθείτε εκτός λιμανιού.

Όπου και να κάτσετε μην ξεχάσετε να πάρετε τοπική μπύρα (πολύ καλή), να παραγγείλετε meze (πιάτο που διαλέγεις μέσα από 10-15 ορεκτικά, μικρές μερίδες αλλά αξίζουν να τις πάρετε όλες την 1η φορά για δοκιμή), cheviche & tartar παίζουν σχεδόν παντού και είναι απίθανα και οπωσδήποτε πάρτε τη λεμονάδα με φύλλα μέντας μέσα (δυσκολεύτηκα να πιστέψω ότι είναι τυποποιημένη λεμονάδα που παίρνεις στο σούπερ μάρκετ και όχι στυμμένη!). Δοκιμάστε και τα ψωμιά τους (αυτό που είναι πασπαλισμένο με χοντροκομμένο αλάτι και είναι γλυκό είναι όλα τα λεφτά!). Αν αράξετε παραλία (που μπορείτε να το κάνετε αρκετό καιρό μιας και τέλη Νοέμβρη η θερμοκρασία το μεσημέρι έφτανε 22-25 βαθμούς!) δοκιμάστε άφοβα cocktail με ανανά, caipirinha και mohjito.

Προτάσεις δικές μου είναι τα εξής εστιατόρια:

- Mul-Yam (old Port of Tel Aviv. Tel. (03)546-9920 με 1 αστέρι Michelin)
- Manta Ray (Almah Beach, near Dan Panorama Hotel, Jaffa, (03)517-4774)
- Raphael (87 Hayarkon, Tel Aviv. Tel: (03)522-6464)

Σαφώς και υπάρχουν και άλλα (πχ Orca, Cordelia, Carmella Banachala) αλλά από αυτά που έφαγα τα παραπάνω τα συστήνω άφοβα. Από design μην περιμένετε κάτι το εξωπραγματικό ή φουτουριστικό (ενώ σε club θα δεις κάτι το ξεχωριστό) και τα 3 εστιατόρια κινούνται σε κλασσικές ζεστές γραμμές χωρίς να έχουν να επιδείξουν κάτι το ιδιαίτερο (φυσικά η θάλασσα στο πιάτο σας υπάρχει σε όλα). Το ψάρι είναι η ειδικότητα και των 3 εστιατόριών (χωρίς να αποκλείεται εντελώς το κρέας σε μερικά από αυτά). Αν και δεν θυμάμαι όλα τα πιάτα που δοκίμασα, ξεχώρισα τους μεζέδες του Manta Ray (το cheviche ήταν εξωπραγματικό) όπως και το γόνο καλαμαράκι με chips γλυκοπατάτας και sauce με λεμονόχορτο, την καπνιστή μελιτζάνα με τυρί labane στο Raphael όπως και το ρολό ψαριού (μην με ρωτήσετε τι είδος) με λιαστή ντομάτα, ξηρούς καρπούς και κόλιανδρο στο Mul-Yam. Τα γλυκά ήταν σε όλα καλά επίπεδα, με του Manta Ray να είναι εκπληκτικά (ειδικά η creme brulee και το sampler με 3 διαφορετικά είδη σοκολάτας ήταν μοναδικά)! Παρά το ότι με τη σοκολάτα οι χώρες της Μέσης Ανατολής δεν το έχουν (έχει μια περίεργη γεύση που δεν θυμίζει καθόλου σοκολάτα όπως το εννοούν Ευρώπη ή Αμερική) η γκανάς του Manta Ray ήταν απίθανη (και σαφώς Ευρωπαϊκή). Στο Raphael πάρτε ότι cocktail ημέρας σας προτείνουν (δοκίμασα κάτι που έμοιαζε με caipirinha αλλά με φράουλες και ήταν τέλειο).

Στο Mul-Yam θα σας φύγουν περίπου στα €70/κεφάλι χωρίς κρασί, ενώ στα άλλα 2 πέφτουμε στα €40/κεφάλι με κρασί (που είναι και ο μέσος όρος για τα ακριβά εστιατόρια του Ισραήλ). Ο όρος "ακριβό" έχει άλλη διάσταση αν αναλογιστεί κανείς τι θα έδινε στα αντίστοιχα τοπικά (πχ Σπονδή, Βαρούλκο, Παπαδάκη κτλ). Μπορεί να μην έχουν όλα αστέρι Michelin αλλά το φαγητό είναι πραγματική εμπειρία (ειδικά για κάποιον που έχει ήδη Μεσογειακή γεύση και θέλει να δει και μια άλλη νότα του πως μπορεί να συνδυαστεί με Μέση Ανατολή χωρίς να χάσει το χαρακτήρα της).

Το Orca ενώ συγκαταλέγεται στο κορυφαία, το δοκίμασα το τελευταίο βράδυ και μπορώ να πω ότι δεν ήταν ανάλογο της κατηγορίας του: πήρα ψάρι με μελιτζάνα και γιαούρτι - το γιαούρτι δεν ήρθε ποτέ, η μελιτζάνα κολυμπούσε στο λάδι και το ψάρι ήταν σχεδόν παστό! 2-3 άλλα πιάτα που δοκίμασα ήταν μέτρια με μόνο εξαίρεση το ψάρι με νιόκι και πάπρικα. Τα γλυκά, αν και στο μενού ακούγονταν ωραία, ήταν κάτω του μετρίου. Δεν ξέρω αν είναι σε μεταβατική φάση αλλά προτιμήστε κάποιο άλλο από το top 10 list πριν καταλήξετε στο Orca.

Φυσικά υπάρχουν και αρκετά εστιατόρια στην Ιερουσαλήμ αλλά μιας και πήγα Σάββατο (όπου είναι η αντίστοιχη Κυριακή δικιάς μας και κυριολεκτικά δεν κινείται τίποτα στην Ιερουσαλήμ) δεν κατάφερα να δοκιμάσω κάτι. Αν και σαν πληθυσμό είναι αρκετά μικρότερη χώρα όλες οι τάσεις και οι γεύσεις υπάρχουν και μάλιστα πιο έντονες. Σίγουρα δεν θα βρείτε καινοτομίες και πάντα θα είναι μισό βήμα πίσω (μιας και οτιδήποτε Ευρωπαϊκό αφομοιώνεται αρκετά γρήγορα πάντα με την απαραίτητη μεσανατολίτικη πινελιά) θα φάτε όμως πολύ καλά και σε τιμές που για Ελλάδα απλώς δεν παίζουν στην αντίστοιχη κατηγορία!