Oil Vresto

Παρασκευή βράδυ και το αιώνιο ερώτημα του που θα φάμε έρχεται κατά τις 8μμ. Αποφασίζει ένα φιλικό ζευγάρι να κανονίσει, αλλά μιας και το "κανονίσει" κατ'αυτούς συνήθως σημαίνει "σε παίρνω πίσω σε 2 ώρες για σου πω ότι δεν κανονίσαμε κάτι, έχεις καμιά ιδέα ?" έκανα μια κράτηση καλού κακού στο Oil Resto στο Ίλιον. Επειδή τα δυτικά προάστια δεν μας έχουν συνηθίσει σε gourmet εστιατόρια (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων), η περιοχή δεν μας ήταν και τόσο γνωστή οπότε το ψάξαμε λίγο (από 'κει και ο τίτλος). Τελικά είναι πολύ απλό να το βρεις (από Εθνική, βγαίνεις στην 1η έξοδο που λέει Ίλιον, κατεβαίνεις την Α. Παπανδρέου, στρίβεις στη Θηβών και στην 1η διχάλα δεξιά και έφτασες).

Μόλις μπαίνεις μέσα ο χώρος αλλάζει εντελώς σκηνικό από τις πηγμένες λεωφόρους της περιοχής. Πολύ πράσινο, μεγάλη σχετικά αυλή, ο θόρυβος από έξω δεν ενοχλεί (σχεδόν δεν ακούγεται) και τα κεριά και η μουσική φτιάχνουν άκρως χαλαρωτική ατμόσφαιρα. Βολευόμαστε στις αναπαυτικές καρέκλες της αυλής και με το που βλέπουμε το μενού μας τρέχουν τα σάλια μιας και φαίνεται πως όντως το εστιατόριο αξίζει το Gourmet βραβείο.

Από πρώτα πήραμε ρολλάκια με δυόσμο, χοιρινό, μπαλσάμικο & μέλι σε λεπτά πιτάκια, τραχανά σε γαλοτύρι σερβιρισμένο σε ποτήρι του μαρτίνι (πολύ καλή ιδέα!), φάβα με σαρδέλες και lime και σαγανάκι κατσικίσιου τυριού με καπνιστή μελιτζανοσαλάτα. Ενώ οι μέχρι τώρα εντυπώσεις ήταν καλές, το σέρβις άρχισε να δείχνει σημάδια κόπωσης, χωρίς το μαγαζί να έχει μαζέψει κόσμο. Πρώτο φάουλ ότι έφεραν το 1ο ορεκτικό, μετά από 15 λεπτά τα άλλα 2 και στο μισάωρο επάνω θυμήθηκαν και το σαγανάκι. Όταν έχεις αρχίσει να τρως και ξαφνικά περιμένεις κάνα 20λεπτο για την επόμενη μπουκιά σου τη δίνει.

Τα ορεκτικά ήταν όλα πολύ καλά με εξαιρετικά πιάτα τον τραχανά με ψιλοκομμένη ντομάτα και την φάβα με τη σαρδέλα και το lime (μικρό κομματάκι lime που δίνει απίστευτη σπιρτάδα στη φάβα, τρομερή σύλληψη!). Αν και το σέρβις επιδεικτικά αργούσε, οι πρώτες γεύσεις μας κράτησαν το ενδιαφέρον. Δυστυχώς μετά ακολούθησαν τα κυρίως.

Ριζότο με καραβίδες, ταλιατέλες με λαχανικά, χοιρινό με σάλτσα μαστίχας και ταλιατέλες με βότανα. Τα κυρίως ήταν λες και τα είχε μαγειρέψει άλλος σεφ από αυτά των ορεκτικών. Οι ταλιατέλες με λαχανικά εντελώς αδιάφορο το ίδιο και το χοιρινό που δεν είχε καν ένδειξη μαστίχας. Το ριζότο και οι ταλιατέλες ήταν καλύτερα, χωρίς όμως να σε ξετρελάνουν (το ριζότο ήθελε λίγο βράσιμο ακόμη και οι ταλιατέλες κολυμπούσαν σε ζουμί ενώ τα βότανα δεν είχαν καν κάποια σάλτσα). Δεύτερο φάουλ ότι τα κυρίως ήρθαν σε σετ των 2 με διαφορά 10 λεπτών! Τυρί έφεραν γκούντα και νερό είχαν ξεχάσει ότι τελείωσε!

Μετά την κρυάδα των κυρίως πιάτων ήμασταν τολμηροί και είπαμε να δοκιμάσουμε τα γλυκά. Ευτυχώς αποζημιωθήκαμε: πανακότα γιαουρτιού με γλυκό ντοματάκι, σου τσουρεκιού με παγωτό βανίλια και σιρόπι εσπρέσσο και πουράκια ρυζόγαλου σοκολάτας με φλίδες σοκολάτας! Ακούγονται εντυπωσιακά και πραγματικά είναι όταν τα δοκιμάσεις. Παρόμοιες γεύσεις μόνο σε πολύ ακριβότερα εστιατόρια συναντάς (πχ 48 ή Σπονδή) και δεν τα περιμένεις σε τέτοια εστιατόρια.

Συμπέρασμα: το εστιατόριο μας άφησε ανάμικτες εντυπώσεις. Τα ορεκτικά και τα γλυκά είναι σε άλλο επίπεδο (με τα γλυκά να είναι ότι πιο πρωτότυπο έχω δοκιμάσει τον τελευταίο χρόνο) , οι μερίδες μεγάλες, ο χώρος πολύ όμορφος αλλά το αργό σέρβις και το κενό που αφήνουν τα κυρίως σε κάνει να αναρωτιέσαι αν έχουν 2 διαφορετικούς σεφ στην ίδια κουζίνα! Ίσως με μια 2η επίσκεψη να υπάρξει κάποια απάντηση. Η τιμή των €25 ανά άτομο για όλα αυτά που πήραμε είναι απλώς πάμφθηνη (προσωπικά θα έδινα τόσα για τα γλυκά του και μόνο) . Ευτυχές είναι και το γεγονός ότι ανοίγουν τέτοια εστιατόρια στις περιοχές αυτές μιας και υπάρχει δυναμική που μελλοντικά θα αναδείξει μιμητές (ως προς τα θετικά ελπίζω).

(Oil Resto, Ιδομενέως 93, Ίλιον, 2102693230)