Simply the best

Αρκετές φορές με φίλους ή μόνοι έχουμε παραγγείλει από το Simply Burgers - ντελιβεράδικο σε Βριλήσσια, Χαλάνδρι και Ν. Ερυθραία. Πολύ απλά, κατά την άποψη μου από τα κορυφαία σε ποιότητα ντελιβερι. Το μενού του είναι κυρίως burgers, αλλά θα βρείτε και σαλάτες, spring rolls καυτερά, ψητό φιλέτο σολωμού με υπέροχη sauce, quessadilla's και πατάτες που πλησιάζουν τις σπιτικές. Μαζί με την παραγγελία σας φέρνουν και δώρο κομματάκια από το brownie που έχουν σαν γλυκό (το οποίο είναι και η μόνη παραφωνία μιας και αν δοκιμάσεις το δείγμα δύσκολα θα παραγγείλεις ολόκληρο το brownie).

Ετοιμαστείτε για λίγο ανεβασμένο λογαριασμό (σίγουρα 20αρικο για 2 άτομα) αλλά η ποιότητά του τα αξίζει. Αρκετά τυπικοί και στην ώρα τους (5 φορές έχουμε παραγγείλει στα Μελίσσια από το κατάστημα των Βριλησσίων και δεν έχουν κάνει πάνω από 30-35 λεπτά).

Brothelότσαρκα

Παρασκευή 27/4 και καταφτάνω με ένα φίλο μου Brothel στο Γκάζι (ευτυχώς με το σκούτερ και χωρίς τη γυναίκα). Φτάσαμε σχετικά νωρίς (9μμ) και ήταν άδειο (λογικό). Η πρώτη εντύπωση είναι μαγευτική, ψηλό ταβάνι, το κόκκινο και το μαύρο κυριαρχεί παντού, χαμηλός φωτισμός φτιάχνει ατμόσφαιρα και άψογη μουσική υπόκρουση με classic jazz & tango. Μόλις καθόμαστε το έχουμε σίγουρο ότι η κοπέλα της υποδοχής (με μπούστο που υπερχείλιζε από σιλικόνη ή wonderbra) μας πέρασε για gay ζευγαράκι αλλά δεν πτοούμαστε. Αράζουμε σε ένα γωνιακό τραπέζι και κοιτάμε τον κατάλογο (σχετικά μικρό μενού αλλά αρκετό για να έχεις 2-3 επιλογές ανεξαρτήτως γούστου).

Παίρνουμε ένα ποτό για αρχή (Brothel Daquiri είναι πολύ καλό να το πάρετε) και παραγγέλνουμε ένα κοτόπουλο ψητό και ένα Linguini pesto. Το κουβέρ με καλό ψωμάκι και cream cheese χτυπημένο με λιαστή ντομάτα πασπαλισμένο με κόκκινο πιπέρι ήταν επίσης πολύ καλό και εξαφανίστηκε σύντομα. Δυστυχώς τα ευχάριστα σταματούν εδώ.

Το Linguini ήταν με pesto μάλλον αγορασμένο από super market και όχι σωστά βρασμένο. Ο φίλος μου είπε ότι το κοτόπουλο του άρεσε αλλά αφού ο ίδιος παραδέχεται ότι το Fridays έχει κορυφαία κουζίνα προφανώς τα γούστα μας δεν συνάδουν! Τολμάω να πάρω την μους σοκολάτα με μέντα μπας και το γλυκό με αποζημιώσει. Η κρέμα ΓΙΩΤΗΣ σοκολάτα της γιαγιάς μου ήταν αρκετά καλύτερη από αυτό που έφαγα (άφησα και μακαρόνια και μους σοκολάτα στη μέση, πράγμα σπάνιο για όταν έχω να φάω όλη μέρα!).

Το σύνολο μας βγήκε 105 ευρώ (με 1 cocktail και 4-5 Jack όμως οπότε το φαγητό ήταν στο 40-50άρικο μάλλον - νορμάλ για τέτοιο χώρο και περιοχή). Οι εντυπώσεις με οδηγούν να το προτείνω σίγουρα για ποτό στο μπαρ με το αμόρε σας (θα ξετρελαθεί σίγουρα με το χώρο και τη μουσική). Για φαγητό όμως δεν προτείνεται μιας και θα σας χαλάσει την καλή διάθεση που αποπνέει το σκηνικό.

(Ορφέως 33 και Δεκελέων, Γκάζι, 2103470505)

Pasta La Vista Baby!

Σάββατο 28/4 ενώ περιμένουμε τον πελαργό να μας χτυπήσει την πόρτα λέμε να βγούμε όσο προλαβαίνουμε πριν αρχίσουμε τα ξενύχτια με το μωρό! Για νιοστή φορά, όταν αποφασίσω να βγω μόνος με τη γυναίκα μου θα αρχίσει ένας Γολγοθάς! Συνήθως στα πρώτα 10 τηλέφωνα που θα κάνω για κράτηση στις 9-10 το βράδυ θα πάρω αρνητική απάντηση όποτε καταλήγουμε να μαγειρεύουμε σπίτι (που δεν είναι καθόλου άσχημα σε πολλές περιπτώσεις). Απόψε φαίνεται να είναι η καλή μέρα μιας και έπειτα από Enoteca & Απλά Αριστερά Δεξιά βρίσκουμε τραπέζι στο Padre e Padrone. Μιας και είχε πάρει κάτι το αυτί από συνάδελφο ότι είναι club παρά εστιατόριο ρωτάω στο τηλέφωνο αν υπάρχει τραπέζι που να μην έχει δυνατή μουσική και με διαβεβαιώνουν ότι το εστιατόριο είναι σε ξεχωριστό χώρο από το club! Φτάνοντας βλέπουμε ότι ο χώρος του εστιατορίου απέχει 3 μέτρα από την πίστα και το μπάσο ξύπνησε την μικρή. Όπως είμαστε φεύγουμε από Καλλιμάρμαρο που ήταν το Padre (και που ο κατάλογος με 2 μακαρονάδες και 2 ριζότο δεν μας έπεισε καθόλου) και μόλις σε 1 ώρα είμαστε στο Γκάζι!

Αφού περάσαμε καμιά 10αρια μαγαζιά bar-restaurant-rock club-lounge-jazz-ελληνάδικα όλα σε ένα χώρο καταλήγουμε στο Pasta La Vista κυρίως γιατί εκεί βρήκαμε και παρκάραμε. Έπειτα από την 1 ώρα που κάναμε είπαμε να μην το ρισκάρουμε και να πάμε σε ότι βρούμε μπροστά μας. Με το που μπαίνουμε στο εστιατόριο ήταν σχεδόν άδειο με μόνο ένα ζευγάρι στο 2-3 ραντεβού που δεν είχαν αποφασίσει αν θα κάτσει ο ένας στον άλλο, μια γιαγιά που κάπνιζε ασύστολα έπειτα από κάθε μπουκιά και μια οικογένεια με 3 παιδιά. Πλήρης ομοιομορφία δηλαδή!

Ο που στεγάζεται το Pasta La Vista είναι το πρώην Aragosta και μάλλον το δουλεύουν οι ίδιοι (στην πόρτα μια σκληροπυρηνική γκόμενα με σφιχτά στήθη, και σέρβις ένας που φοράει στυλ νεκροθάφτη και ένας ακόμη που νομίζεις ότι αν του φέρεις αντίρρηση θα σου φέρει την pasta καπέλο!). Σαν χώρος είναι καλός, μουσική επίσης καλή (loung, jazz, ethnic) . Ανοίγοντας το menu βλέπουμε copy paste τον κατάλογο του La Pasteria με λίγο καλύτερες τιμές. Έπειτα από την ταλαιπωρία της κίνησης είχαμε αρχίσει να θάβουμε τα πάντα γύρω μας (φαίνεται άλλωστε).

Φτάνει το κουβέρ (μπαγιάτικα ψωμάκια στον φούρνο μικροκυμάτων και πατε ελιάς - παστό όπως ο μπακαλιάρος). Φτάνουν και τα μανιτάρια στη σχάρα τα οποία τρώγονταν μεν αλλά τα είχαν πνίξει στο balsamico. Πεινούσαμε τόσο που τα εξαφανίσαμε όλα γρήγορα αναμένοντας να δούμε τι λέει η μακαρονάδα. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν σαφώς καλύτερο των προσδοκιών μας. Τα μακαρόνια άψογα βρασμένα al dente και η σάλτσα σε σωστή ποσότητα χωρίς να στάζει τοματοπελτέ (η caprese) ή κρέμα γάλακτος (η alfredo με αγκινάρες και σπαράγγια). Εκεί κάπου παρκάραμε τις μπουλντόζες και βγάλαμε τα πιρούνια. Στα γλυκά δεν πήγαμε γιατί δεν θέλαμε να ρισκάρουμε την ανύψωση ηθικού.

All in all το Pasta La Vista είναι ένα τίμιο εστιατόριο (€30 το ζευγάρι με tip για αυτά που πήραμε) που αν προσανατολιστεί σε γρήγορο σερβίρισμα μακαρονάδας αντί σάντουιτς δίπλα στο σταθμό του μετρό που έρχεται θα πάει καλά (και το σέρβις ήταν πραγματικά γρήγορο)

PS1: Θα πρέπει να ζητάμε ποσοστά σε κάθε μαγαζί που πάμε μιας και 10 λεπτά αφού φτάσαμε το μαγαζί γέμισε μέχρι έξω

PS2: Το Γκάζι θυμίζει ακόμη την κατάσταση εστιατορίων του Ψυρρή (ωραίο περιτύλιγμα με σχεδόν μηδενική ποιότητα φαγητού και γεύσης)

(Βουτάδων 58, Γκάζι, 2103462092)

Ο Σπύρος που τον έλεγαν Αντώνη

Σάββατο μεσημέρι με τη γυναίκα έγκυο στον 8ο (όσο δυσκίνητη γίνεται) και λέμε να πεταχτούμε κάπου για φαγητό κοντά. Ο Σπύρος είναι 3 στενά από το σπίτι μας οπότε είναι ιδανική λύση. Φτάνουμε κι ευτυχώς είχε τραπέζι. Κανονικά δεν ανοίγει μεσημέρι Σαββάτου αλλά είχε κάποια εταιρική εκδήλωση οπότε και τον πετύχαμε ανοιχτό. Ως συνήθως η ποιότητά του είναι το ίδιο καλή όπως και πέρυσι που πρωτοπήγα για 1η φορά.

Απλό περιβάλλον, πάντοτε θα υπάρχουν και οι celebrities (αν και ο ιδιοκτήτης Αντώνης δεν κάνει καμιά τρελή διαφήμιση ούτε καταχωρήσεις), με πολύ καλή και δροσερή αυλή το καλοκαίρι και φυσικά το σούπερ μενού του. Αν και ο Σπύρος έχει ειδίκευση στα κρέατα κι εγώ είμαι χορτοφάγος, πάντα θα βρω κάτι να φάω. Το στάνταρτ πιάτο είναι το κοκκινιστό μοσχάρι με το χιουνκάρ. Δεν έχω φάει καλύτερο και η γεύση που σου αφήνει η καπνιστή μελιτζάνα είναι απίστευτη. Το μόνο που κάπως πλησιάζει είναι το αντίστοιχο στο Ταμάμ στα Χανιά. Το μοσχάρι στη γυναίκα και το χιουνκάρ στη μέση. Φάβα παντρεμένη κορυφαία όπως επίσης και η κολοκυθόπιτα. Συμπληρώσαμε το μενού με μελιτζάνα φούρνου με ντομάτα και φέτα (η γεύση είναι ίδια με αυτή της μάνας μου, η άριστη ποιότητα και οι πρώτες ύλες που χρησιμοποιεί φαίνονται και παραμένουν σταθερές) και ταραμοκεφτέδες (ούτε ίχνος από λαδί τηγανίλας που έχουμε συνηθίσει στις περισσότερες ταβέρνες αλλά και χορταστικό μέγεθος). Στη σαλάτα με τα βραστά λαχανικά ή στην ανάμικτη λαχανικών υστερεί λίγο (δεν την λες άσχημη αλλά δεν είναι στο ίδιο ύψος με τα άλλα πιάτα).

Αφού είχαμε σκάσει το σκεφτόμασταν για γλυκό αλλά είπαμε να κάνουμε κράτει. Όπως και να 'χει ο Σπύρος τα γλυκάκια τα κερνάει πάντοτε (ή έστω όταν ο λογαριασμός θα ξεπεράσει τα €50 το ζευγάρι όπως μας δήλωσε κάποτε). Έφερε σιμιγδαλένιο χαλβά (δεν με τρελαίνει ο χαλβάς γενικώς και δεν δοκίμασα, η γυναίκα μου που είναι και πιο ειδική είπε ότι ήταν καλός). Το γιαούρτι με το γλυκό σταφύλι όμως το κατέβασα όλο! Για το κλείσιμο (λίγο πριν αρχίσουν να μας κυλάνε για να φτάσουμε σπίτι) έφερε παλαιωμένο τσίπουρο και βισάντο. Τα τσιπουροειδή δεν τα αντέχω καθόλου στη γεύση, αυτό όμως είναι εξαιρετικό και έχει άρωμα που ίσα ίσα διακρίνεις ότι πίνεις τσίπουρο. Το βισάντο εξίσου καλό, δεν αντέχεις να μην το κατεβάσεις. Ο λογαριασμός: 58 ευρώ με tip! Αν το κρίνουμε σαν απόλυτο αριθμό είναι ο μέσος όρος για το ζευγάρι (χωρίς κρασί) αν βάλουμε και τον παράγοντα ποιότητα & εξυπηρέτηση τότε είναι σίγουρα ευκαιρία.

Ο Σπύρος παραμένει μια σταθερή αξία και ξέρεις ότι πάντα θα φας καλά σαν στο σπίτι σου (κυριολεκτικά και όχι όπως το διαβάζουμε σε πληρωμένες καταχωρήσεις). Εν τέλει, αξίζει με διαφορά τα 2 συνεχόμενα βραβεία Gourmet Που έχει πάρει (πέρυσι και εφέτος).

(Eθνικού Στρατού 17, 'Ανω Κηφισιά, 2108017869)