Deuce Bigallow

Μιας και έχουμε αρχίσει heavy duty παρακολούθηση DVD στο σπίτι, εχθές πήρα το Deuce Bigallow:European Gigolo (συνέχεια της ταινίας Male Gigolo, του '99). Ναι, θα μου πείτε πήρα την κάτω βόλτα, μια τα Fridays τώρα βλέπουμε και ταινίες με τον Rob Schneider σε λίγο θα βάλω και την επόμενη παράσταση του Σεφερλή στις προτάσεις της εβδομάδας. Η αλήθεια είναι ότι ο Σεφερλής είναι υποτιμημένος! Πέραν της πλάκας, παρακολουθώ τα πάντα και υπάρχουν αρκετές "ηλίθιες" ταινίες που γελάω απίστευτα (πχ πιο πρόσφατο παράδειγμα το Crank, που είναι ταινιάρα!).

Για όσους δεν έχουν δει το 1ο, η ταινία παρουσιάζει τα ευτράπελα ενός φουκαρά που αναγκάζεται να γίνει ζιγκολό και πάει με ότι κουτσό και στραβό υπάρχει στο γυναικείο είδος (μερικές φορές κυριολεκτικά κιόλας). Η 2η συνέχεια διαδραματίζεται στο Amsterdam που διακωμωδεί και πολλά Αμερικάνικα & Ευρωπαϊκά στερεότυπα (η βάρκα του νταβατζή είναι όλα τα λεφτά). Ως συνήθως δεν περιμένει κανείς σενάριο, σκηνοθεσία ή οτιδήποτε έχει να κάνει με 7η τεχνη γενικότερα. Περιμένει μόνο να γελάσει. Στο πρώτο 20λεπτο πέφτει αρκετό γέλιο ώσπου μετά αρχίζουν οι χοντράδες με τις ανάπηρες (η αλήθεια είναι σε μερικά σημεία φτάνει έως και αηδιαστικό - όχι όμως χειρότερα από ότι ανάλογες ταινίες των αδελφών Φαρέλι - Κάτι τρέχει με τη Μαίρη ή Τρελές Σφαίρες, Στραβοί Πιλότοι σε F16 κτλ).

Αν σας άρεσαν παρόμοιες "ταινιάρες" τότε θα γελάσετε (ακόμη και με τον 40 ετών παρθένο αν γελάσατε πάλι νοικιάστε το). Αν θέλετε κάτι σε Ζακ Τατί ή Πητερ Σέλερς για να γελάσετε, τότε απλώς προσπεράστε!

TGI Saturday's !

Στα TGI Fridays πάω από τότε που ήμουν φοιτητής στο America και συνεχίζω από τότε που ήρθαν κι εδώ. Το σίγουρο είναι ότι κάθε φορά που τρώω λέω Thank God I am alive αντί για Thank God It's Fridays. Σίγουρα η εδώ αλυσίδα είναι σαφώς καλύτερη από άποψη χώρου σε σχέση με τα Αμερικάνικα (που φέρνουν πιο πολύ σε highway dinner παρά σε εστιατόριο - βέβαια αυτό ισχύει για πολλά από τα εκεί εστιατόρια έτσι κι αλλιώς). Σε θέμα φαγητού είναι πάνω κάτω τα ίδια χάλια.

Δεν λέω έχουν σχετικά ευφάνταστα πιάτα για το κοινό που απευθύνονται (συνήθως φοιτητές και νεαρής ηλικίας άτομα που ευχαρίστως θα άλλαζαν έναν καφέ με ένα μικρό γεύμα στα Fridays, άρα δεν έχουν και τρομερές απαιτήσεις). Το σημείο που ξεχωρίζουν είναι η μεγάλη ποικιλία από ροφήματα, shakes, γρανίτες, smoothies που σίγουρα δεν βρίσκεις πουθενά αλλού (και σε αυτό το σημείο πέτυχαν στο ότι προσφέρουν μια καλή εναλλακτική για την αιώνια συνήθεια του Ελληνάρα "πάμε για φραπέ" - δεν ξέρω στη Θεσσαλονίκη αν έχει πιάσει βέβαια :-) - το εναλλακτική βέβαια με τις τιμές που έχουν είναι σχετικό). Οι σαλάτες τους είναι ανεκτές (πχ αυτή με τη φράολυα δεν την λές άσχημη). Το σέρβις είναι επίσης καλό (δέχονται και κάνουν χιούμορ χωρίς ποτέ να φτάνουν στο σημείο της αγένειας, που αρκετές φορές ξεφεύγουν αρκετοί σερβιτόροι σε διάφορα μαγαζιά). Εκεί που τα χαλάνε είναι στην ποιότητα των υλικών.

Αν τα Fridays (και παρόμοιες αλυσίδες όπως τα Applebees) πρεσβέυουν μια κουζίνα αυτή είναι η κουζίνα της τηγανίλας-βουτυρίλας-αλατιού και γενικά οτιδήποτε λιπαρού υπάρχει διαθέσιμο σε ένα εστιατόριο (αυτό βέβαια θεωρείται και σωστή μεταφορά από Αμερική!). Όποιο πιάτο και να φας το λάδι (πιθανότατα υπολείμματα από V8 κινητήρα Dodge) και το αλάτι είναι αυτό που επισκιάζει τα πάντα (προφανώς δεν υπάρχει και κάτι άλλο να αναδείξει από κάτω, οπότε ίσως και να μην είναι τόσο άσχημη πρακτική). Στα δε γλυκά τους η βουτυρίλα είναι πανταχού παρούσα και αυτό το Death By Chocolate έχει τη "γλυκιά" νοσταλγία dinner σε κάποια μακρινή λεωφόρο του Τέξας όπου Rednecks τρώνε έπειτα από μια κουραστική ημέρα στην πετρελαιοπηγή τους!. Δεν λέω το Oreo Cookie τρώγεται (άσχετο αν τα Oreo τα έχουν απαγορεύσει στην Αμερική).

Βάζοντας τον παράγοντα τιμή, τότε έχουμε ακόμη πιο άσχημα νέα. Για €20-30 που θελει κατά μέσο όρο το κεφάλι, υπάρχουν σαφώς πιο ποιοτικές επιλογές. Από την άλλη, αν θες κλίμα καφετέριας, να τα πεις για λίγο με κάνα φίλο (γιατί αν θες για καμάκι, δεν θα σου κάτσει) ή να δοκιμάσεις μερικά από τα πολύ ωραία ροφήματα (Barnamint Baileys για όσους τους αρέσει η μέντα!) τα Friday's δεν θα σε απογοητεύσουν (και αντίστοιχη ποιότητα και τιμές θα βρεις και στο Kitchen Bar πχ). Αν είσαι τολμηρός άντε να πάρεις και καμια σαλάτα. Αν πάλι η κουζίνα σε ξετρελαίνει (ναι έχω ακούσει και αρκετούς που πίνουν νερό - ή μάλλον μαργαρίνη - στο όνομα της κουζίνας των Friday's τότε δεν έχεις παρά να δοκιμάσεις τα Hooters (όπου μπροστά τους τα Fridays φαντάζουν Βαρούλκο!).

(TGI Fridays θα βρείτε στο Κεφαλάρι, στη Γλυφάδα, στο Κολωνάκι, στο Παγκράτι και στου Αμπελόκηπους)

Γευστικές δοκιμές ανά την πόλη

Σοκολατάκια από το Pastry Family! Τώρα με τα γεννητούρια έπρεπε να υπάρχουν και σοκολατάκια για τις ορδές των επισκεπτών στο μαιευτήριο. Στις υποψηφιότητες ήταν το all time classic Αριστοκρατικόν στη Βουλής, το ακριβώς διπλανό του Chocolate (μπορεί να είναι και Chocolaterier, δεν θυμάμαι) το οποίο έχει μια βιτρίνα που θα κάνει και διαβητικό να αγοράσει σοκολατάκια! Το Αριστοκρατικόν το έχω τιμήσει ουκ ολίγες φορές. Τα αγαπημένα μου είναι οι μπάλες με πικρή σοκολάτα και κακαό και τα γεμιστά με δαμάσκηνο. Την τελευταία φορά που αγόρασα δεν ήταν το ίδιο καλά με άλλες φορές (μπορεί και να έτυχε). Αυτό που με εκνευρίζει πάντα είναι η τσιγκουνιά τους. Ο λογαριασμός ήταν €10.07 για το μικρότερο κουτάκι τους και δεν είπαν καν να το στρογυλλοποιήσουν (το έπαιξα large και τους άφησα €10.10 :-) ). Αυτό συμβάινει σχεδόν κάθε φορά (μάλλον έχουν ζυγαριά που μετράει και μικρογραμμάρια της άχνης!). Το διπλανό Chocolate θα το τεστάρω άλλη φορά (σίγουρα πριν χρειαστώ σοκολατάκια για το 2ο μωρό!). Τώρα είπα να δοκιμάσω τα σοκολατάκια του Pastry Family (έχει σε Παγκράτι, Ν. Ερυθραία και Μαρούσι - www.pastryfamily.gr). Δεν το μετάνιωσα! Φρεσκότατα και ειδικά οι καρδούλες με την bitter σοκολάτα και ελάχιστο λικέρ ήταν ηδονή (μετά την έλλειψη σεξ τόσων μηνών βέβαια οτιδήποτε σε σοκολάτα μόνο ηδονικό μπορεί να φανεί!).

Εκμέκ και παγωτό καϊμάκι από τον Gulloglou! Ο Gulloglou είναι σταθερή αξία στα πολίτικα γλυκά εδώ και αρκετό καιρό. Η επιχειρηματική ιδέα να ανοίξει κατάστημα με απ' ευθείας εισαγωγή από Τουρκία ήταν εξίσου επιτυχημένη (δυστυχώς αποκλειστική κιόλας!). Είναι λίγο τσιμπημένος αλλά όπως αρκετά καλά πράγματα αξίζουν τα λεφτά τους. Καζάν ντιπί αυθεντικό (με τις ίνες από κοτόπουλο μέσα - μέχρι κι εγώ την πάτησα και έφαγα!) με το κάψιμ0 να ισορροπεί σωστά ανάμεσα στο καμμένο για πέταμα και καμμένο για φάγωμα. Τα μπακλαβαδάκια του με φυστίκι έχουν απίστευτο φύλλο και τρομερό βούτυρο. Το αγαπημένο μου παραμένει το εκμέκ του (διπλό πάχος από ότι το περιμένουμε οι περισσότεροι, σιροπιαστό αρκετά χωρίς να σε λιγώνει και πάρετε και μια μπάλα παγωτό καϊμάκι θα καταλάβετε τι σημαίνει πραγματικό εκμέκ παγωτό! Το μόνο που συναγωνίζεται είναι αυτό του Περσικού Αναχίτα (το οποίο όμως είναι τσουρέκι βουτηγμένοσε σιρόπι και όχι εκμέκ - εξίσου απολαυτσικό όμως). Μένει μόνο να δοκιμάσω το γλυκό με κρέμα καϊμάκι!

Προτάσεις εβδομάδας - Αρχείο

Προτάσεις εβδομάδας 14-20/6

Κινηματογράφος:
Dead Man's Shoes, για όσους γούσταραν το Brick κατά πάσα πιθανότητα θα τους αρέσει και αυτό (κάτι μεταξύ Get Carter και I'll sleep when I am dead με τον Clive Owen). Παίζει και το Σκουρομπλεσχεδονμαυρο για τους πιο συναισθηματικούς κουλτουριάρηδες. Φυσικά, δεν θα χάσω ευκαιρία να θάψω το FantasticFour 2 που στο μέλλον θα γίνει FantasticFive,Six κοκ ώστε το 2010 το Holywood να μας δείξει το Fantastic20 meets Ocean's 19. Άμα πάντως το έκαναν FantasticFour με ερωτικό τετράγωνο την Jessica Alba σε μια γωνία θα είχε μάλλον πιο πολύ ενδιαφέρον!

Θέατρο:
Τέρμα τα χειμερινά θέατρα μιας και αρχίζουν παραστάσεις στο Ηρώδειο (Τρίτη 19/6), το Homeland της Λόρι Άντερσον (πρωτοπόρος μουσικός και γενικότερα καλλιτέχνης) ακούγεται μια καλή ιδέα όπου και πατάτα να βγει δεν θα κλάψετε τα λεφτά σας (εισιτήρια από 20 ευρώ).

TV:
Για να μην ξεχνιόμαστε, απόψε η Θεματική βραδιά (ΕΤ1 @ 9:10μμ) είναι αφιερωμένη στα άτομα με αναπηρία με φιλοξενούμενους και αντίστοιχα ντοκιμαντέρ που δείχνουν κυρίως πως όταν υπάρχει θέληση τίποτα δεν είναι εμπόδιο. Enron (ET1 16/6 @ 12πμ) ντοκιμαντέρ σχετικά με το μεγάλο σκάνδαλο των ΗΠΑ πριν από μερικά χρόνια (προτείνεται για λογιστές και μεγαλοστελέχη!). Ως σύνηθες τα αξιοπρεπή θεάματα τα βάζουν μετά τις 12, οπότε θα περιοριστώ σε Matrix (ALPHA 17/6 @ 10μμ) γιατί έφερε επανάσταση στην επιστημονική φαντασία αλλά και στην σκηνοθεσία (όπως πάντα βέβαια τα επόμενα 2 δεν πλησίαζαν καν το 1ο).

Μουσική:
Νομίζω ότι μετά το πρόγραμμα συναυλιών υπάρχει αρκετό φαϊ για όλο το καλοκαίρι! Αυτή την εβδομάδα οι Placebo είναι must. Κι αν είστε και κάτω των 20 ή κοντά στα 40 και κυκλοφορείτε ακόμη με κάπρι παντελόνια και σανδάλια κάντε μια βόλτα και από Ejekt festival

Εστιατόρια:
Μετά από την εξάπλωση Friday's και Applebee's μαζική αποδοχή φαίνεται να βρίσκει και το Kitchen Bar που άνοιξε και στο Χαλάνδρι. Ή στραβός είν' ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε. Δέχομαι ότι σίγουρα το target group για τέτοια εστιατόρια είναι μεγάλο αλλά δεν υπάρχει κανείς που να ανοίξει αλυσίδα με στόχο την ποιότητα και όχι το εύκολο κέρδος ? Πρόταση για νέο εστιατόριο δεν έχω, έχω όμως πρόταση για υπέροχο δείπνο με θέα Ακρόπολη και σούπερ κουζίνα, που αλλού: Πιλ Πουλ και Βαρούλκο, επιβάλλεται σίγουρα ένα πέρασμα μέσα στο καλοκαίρι μιας και οι υπέροχες γεύσεις τους συνδυάζονται άψογα με την μοναδική θέα!

Προτάσεις εβδομάδας 7-13/6

Μιας και οι προτάσεις πιάνουν χώρο, στο scrolling text της διπλανής στήλης θα βάζω νέα, tips ή σκέψεις της ημέρας και οι προτάσεις θα μένουν σαν κανονικό μήνυμα στην κεντρική στήλη, νομίζω βολεύει καλύτερα έτσι.

Κινηματογράφος:
Στις Κάνες από όσο διαβάζω το κλίμα ήταν ίδιο με προηγούμενες χρονιές (έχουμε Αμερικάνικα blockbuster για κράχτη, μοιράζουμε τα βραβεία σε όλους - τα καλά σε Ευρώπη και τα 2α σε Αμερική - για να μην έχει κανείς παράπονο). Κουστουρίτσα και Ταραντίνο επαναλαμβάνονται (κρίμα για το Death Proof) και η Ρουμανία αποτελεί πλέον ότι και το Μεξικό για το Holywood (λέμε τώρα!). Ταινίες που φαίνεται να είναι καλές είναι το βραβευμένο με Χρυσό Φοίνικα "4 Μήνες, 3 Μέρες και 2 Ώρες" του Κριστιάν Μουνγκίου (ελπίζω ο τίτλος να μην αναφέρεται στη διάρκεια της ταινίας!), "Η 'Ακρη του Παραδείσου" του Φατίχ Ακίν και η κατά πολλούς καλύτερη των Κοέν "No Country for Old Men" .

Στα δικά μας τώρα: Ocean's 13 - μακριά, ακολουθεί και το Ocean's 14 με ψηφιακό Μάρλον Μπράντο στη θέση διαχειριστή πλωτού καζίνο! Έλεος, ο Σοντερμπεργκ έχει τρομερά σκαμπανεβάσματα, κάνει μια καλή ταινία, πέντε άσχετες και πάλι από την αρχή! Την άλλη εβδομάδα έρχεται και το Fantastic Four 2 (ήδη το 1 ήταν πατάτα, σκέψου στο 2 τι γίνεται, εκτός κι δείχνει την Jessica Alba γυμνή, οπότε αλλάζει το θέμα!). Αναμείνατε για το Dead Man's Shoes, ιστορία εκδίκησης αλλά όχι όπως την έχετε συνηθίσει (αντίστοιχο του Brick σαν φιλμ νουάρ ακούγεται).

Θέατρο:
Η σχέση σας προωθείται, στο θέατρο Μέλι (210-8223160), το είδαν θεατρόφιλοι και το προτείνουν (δεν είναι και η παράσταση της χρονιάς αλλά δεν κλαις και τα λεφτά σου).
In the blink of the eye sas ta pairnο, έπρεπε να λέγεται τελικά η παράσταση του Ρόμπερτ Ουϊλσον στο Παλλάς (κακώς το πρότεινα πριν ακούσω γνώμες!). Εκτός από το μουσικό κομμάτι, τα υπόλοιπα δεν έλεγαν τίποτα, χαρακτηριστικές οι φάτσες που έκλαιγαν τα λεφτά τους κατά την έξοδο. Την έχουν δει μια χαρά "φέρνω ξένες παραγωγές, χτυπάω αλύπητα όσους βρίσκω και τα τσεπώνω άνετα". Κάποια στιγμή κάτι από όλα θα είναι και καλό δεν μπορεί. Αποφεύγετε τις πρεμιέρες τουλάχιστον! Φυσικά δεν πρέπει να χάσετε και το Φεστιβάλ Αθηνών. Σίγουρα όλο και κάποια παράσταση θα σας συγκινήσει οπότε πάρτε το πρόγραμμα και ξεκινήστε να κλείνετε εισιτήρια από τώρα! Πχ σύντομα έχουμε αφιέρωμα Αλεξίου και Πορτοκάλογλου στον Λοϊζο, θα πουλήσει τρελά!

TV:
Από Ντοκιμαντέρ είχε την Τρίτη στην ΕΤ1 περί της τραγωδίας της Union Carbide/dow Chemical σε πόλη της Ινδίας, όπου άνθρωποι μολυνθηκαν από τοξικά και καρκινογενή αέρια το '84 και ακόμη ψάχνονται (με αναφορά σε παρόμοιο περιστατικά). Απόψε στη Θεματική βραδιά έχει θέμα "Ταλέντο: Γεννιέσαι ή γίνεσαι;". Τρίτη 7/6 στη ΝΕΤ @ 10μμ ξεκινάει ο Εξάντας με νέο κύκλο και θέμα-συνέχεια της συνέντευξης του πρωθυπουργού του Πακιστάν στον Αυγερόπουλο: "Ταλιμπάν 2 η αναγέννηση".

Μιας και οι περισσότερες ταινίες που βάζω εδώ είναι μέσα στα άγρια χαράματα θα προσπαθήσω να βρίσκω καλές σε νορμάλ ώρες (βασικά βαριέμαι να γράφω, οπότε έτσι θα βάζω 1-2 ταινίες και θα τελειώνω :-) ). Τρωάδες, (ΒΟΥΛΗ 7/6 @ 10:10μμ), Κακογιάννης σκηνοθετεί Κάθριν Χεμπορν και Βανέσα Ρεντγκρεϊβ, νομίζω δεν χρειάζεται άλλες συστάσεις (το κανάλι θα έχει αφιέρωμα στον σκηνοθέτη και κάθε μέρα υπάρχει από ταινία του), Κ-PAX (MEGA 9/6 @ 11:30μμ), πέρασε στα ψιλά γράμματα όταν είχε παιχτεί εδώ, σου αφήνει αίσθημα χαράς στο τέλος της, πράγμα που σπανίζει τελευταία με απολαυστικούς Κέβιν Σπεϊσι και Τζεφ Μπρίτζες (έχουμε να δούμε καλές ερμηνείες τους από τότε σχεδόν!), Πειρατές της Καραϊβικής 1 (ΝΕΤ 13/6 @ 22:00), το 1ο και καλύτερο με διαφορά κομμάτι της Χλογίας που αξίζει να δείτε. Παίζει και η ταινιάρα του Τζον Μπούρμαν Excalibur (STAR 10/6 @ 02:45πμ) αλλά φυσικά τέτοια ώρα που είναι πάρτε την σε DVD (εκπληκτική μεταφορά της αναζήτησης του εαυτού μας με απίστευτη σκηνοθεσία και ερμηνείες).

Μουσική:
Alice Cooper, Scorpions, Joe Cocker, George Michael, Underworld, Beastie Boys θα δούμε μέσα στο καλοκαίρι. Οι μόνοι που λείπουν είναι ο Michael Jackson και οι New Kids on the Block από τα παιδικά μας χρόνια! Δεν λεω, μια χαρά καλλιτέχνες είναι όλοι τους αλλά αναρωτιέμαι ποιους άλλους θα ξεθάψουν για να περάσουν άλλη μια βόλτα από Ellada. Ευτυχώς το καλοκαίρι με καλές συναυλίες είναι εδώ, αναμένουμε Kalexiko, Cesaria Evora, Placebo, Evanescence, Pink, Norah Jones και αρκετούς άλλους. Απορώ γιατί το χειμώνα να στριμωχτεί κανείς σε κλειστό χώρο, να φάει την τσιγαρίλα και την ταλαιπωρία και να δώσει και €60 για την Evora, ενώ μπορεί να την απολαύσει στην μισή περίπου τιμή στο Θέατρο Πέτρας λίγους μήνες αργότερα ?!

Σειρές:
Το Sopranos κατέβηκε και είδα 4 επεισόδια. Δεν πέταξα και τη σκούφια μου, αλλά θα κάνω υπομονή για να δω όλο τον 1ο κύκλο. Κορυφαία φιγούρα πάντως είναι η μάνα του Tony Soprano! Την πέτυχαν απίστευτα σε φάτσα και παίζει το ρόλο της άψογα.

Εστιατόρια:
Monday Movies Dinner! Τρομερή η ιδέα του Frame να συνδυάσει καλοκαιρινό σινεμά στην πλατεία Δεξαμενής στο Κολωνάκι μαζί με φαγητό (σύνολο για ταινία και το μενού που παίρνουν ιδέες από την ταινία είναι €27 το άτομο). Θα γίνεται κάθε Δευτέρα, την ταινία θα προλογίζουν κριτικοί κιν/φου και κατά την διάρκεια του φαγητού θα υπάρχουν γευσιγνώστες για συζήτηση! Αν σκεφτεί κανείς ότι το μενού το επιμελούνται οι Μποτρίνι και Μηλιός, σαν κριτικοί ταινιών θα παρελάσουν όλοι οι Έλληνες γνωστοί κριτικοί και στη διάρκεια του φαγητού θα περάσουν μεταξύ άλλων η Καλυβωκά και ο Επίκουρος, τότε τα €27 είναι τρομερά χαμηλή τιμή! Αξιόλογη προσπάθεια! Είναι σίγουρο ότι και μετά από το επιθετικό marketing σίγουρα θα πιάσει.

Προτάσεις εβδομάδας 31/5-6/6

Κινηματογράφος:
Το καλοκαίρι έρχεται οι καλές ταινίες φεύγουν. Αν και σίγουρα υπάρχουν αρκετά καλές πρεμιέρες μέσα στο καλοκαίρι, δεν έχουμε κάθε εβδομάδα κάτι που αξίζει προσοχής. Σε όσους αρέσει το πόκερ, το Lucky You μάλλον αποτελεί μια μέτρια αλλά μοναδικά επιλογή. Αν δεν έρθει το Zodiac του Φίντσερ δεν κάνουμε δουλειά!

Θέατρο:
In the blink of the eye, σημερινή τελευταία παράσταση του Ρόμπερτ Ουϊλσον στο Παλλάς γύρω από την φιλοσοφία των δερβίσηδων, καλό ακούγεται!

TV:
Όλες οι καλές ταινίες που παίζονται είναι μετά τα μεσάνυχτα και μετά αναρωτιέται κανείς γιατί το επίπεδο είναι εκεί που είναι!
Στρατιώτες της Σαλαμίνας δεν έχει να κάνει με την δικιά μας ναυμαχία αλλά με τον Ισπανικό εμφύλιο. Σαφώς καλύτερο του περσινού Λαβύρινθου του Πάνα! (ΕΤ1 31/5/ @ 12πμ), Τα φτερά του έρωτα, τα ξανάπαμε, αλλά αυτή τη φορά σε πιο ανθρώπινη ώρα (ΕΤ1 3/6 @ 8:30μμ),
Goonies, για να θυμηθούν οι 30άρηδες τα νιάτα τους! (STAR 5/6 @ 3:00πμ),
Θέλμα & Λουϊζ από τις καλές ταινίες του Ρίντλευ Σκοτ, με τον Μπραντ Πιτ στο ξεκίνημά του (ALPHA 5/6 @ 12:45πμ) , 21 Γραμμάρια η ταινία που έβαλε τον Ιναρίτου στο χάρτη, για να κόβετε πολλές φλέβες! (ΝΕΤ 6/6 @ 12:15πμ)

Μουσική:
Αν και δεν είναι τελευταίο νέο το πιο πρόσφατο άλμπουμ των Pink Martini, Hey Eugene είναι όπως μας έχουν συνηθίσει απολαυστικό. Τελευταία φορά τους είχα δει στο Θέατρο Βράχων Μελίνα Μερκούρη στο Βύρωνα και ήταν καταπληκτικοί (ενώ για την τελευταία τους εμφάνιση δεν άκουσα τα καλύτερα, κυρίως για τις τιμές εισόδου).

Σειρές:
Τα τελευταία επεισόδια από Heroes & Lost ήταν πολύ καλά (το άτιμο το Lost πάνω που λες ότι κάνει κοιλιά και θα το κόψω, βάζει τέτοιες ανατροπές στο τελευταίο επεισόδιο κύκλου που είναι αδύνατον να μην συνεχίσεις!). Αν και άργησα αρκετά χρόνια, κατεβάζω Sopranos (ένα torrent, 27GB, 6 seasons!).

Εστιατόρια:
Μεσημέρι, περπατάτε στου Ψυρρή και θέλετε κάτι σε μαγειρευτό ή ψητό της ώρας ? Το Σχολείο (το άτιμο δεν έχει πουθενά καταχώρηση, αλλά θα το βρείτε στην αρχή της Αριστοφάνους, απέναντι από τα Σερμπέτια). Νόστιμη κουζίνα, χαμηλές τιμές και σχεδόν αποκλειστικά πιάτα ημέρας.

Προτάσεις εβδομάδας 24-30/5

Κινηματογράφος:
Τους Πειρατές της Καραϊβικής θα το δω σε DVD (βασικά τώρα που γέννησε η γυναίκα μου όλα σε DVD θα τα βλέπω). Αν μπορούσα να πάω σινεμά θα επέλεγα το US vs John Lennon, σύμφωνα με κριτικές λιγότερες λαϊκίστικο από αντίστοιχα του Michael Moore (που σύντομα βγάζει ντοκιμαντέρ με θέμα την υγεία – που να δει ο άνθρωπος το δικό μας ΙΚΑ!) και καλό είναι να βλέπουμε πως η ιστορία επαναλαμβάνεται (λογοκρισία του τότε και του σήμερα, Βιετνάμ-Ιράκ, κτλ)

Θέατρο:
Καλή η Φανί και ο Ζεράρ που έρχονται, αλλά και τα €130 για εξώστη είναι τσουχτερά (θα μου πεις εδώ €20 ζητάει ο Σεφερλής!). Δοκιμές VI, στην κεντρική σκηνή του Αμόρε, παρουσιάζουν έργα νέων, οπότε όλο και κάτι καλό θα υπάρχει.

TV:
Το κορίτσι με τα μάυρα του Κακογιάννη, δύο λόγοι Λαμπέτη-Χόρν! (ΒΟΥΛΗ 25/5/ @ 10:10μμ), Το κορίτσι με το αγγελικό πρόσωπο, του Κιμ Κι Ντουκ, για Asian lovers (ΕΤ1 26/5 @ 12πμ),
Έξι γυναίκες εξομολογούνται, εντυπωσιακό γυναικείο κάστ (Χάντερ, Κλοουζ, Κολίνο) σε σενάριο του Γκαρσία (γιου του γνωστού συγγραφέα Μαρκές) (ALPHA 28/5 @ 2:15πμ),
Το τέλος μιας σχέσης αριστούργημα του Νιλ Τζόρνταν με άριστες ερμηνείες από Τζούλιαν Μουρ, Ρεϊφ Φαϊνς, Στίβεν Ρία (MEGA 29/5 @ 01:30πμ)

Μουσική:
Αυτή η εβδομάδα είναι εβδομάδα παιδιού, οπότε προτείνω το all time classic Λιλιπούπολη! Προσωπικά όταν την άκουσα δεν συγκλονίστηκα, θα δω αντιδράσεις της κόρης μου και θα ενημερώσω. Καλού κακού έχω ετοιμάσει κι ένα CDακι με lounge-jazz instrumental αν δω ότι ο Χατζιδάκις δεν της αρέσει :-)

Σειρές:
Φινάλε για αρκετούς κύκλους στην Αμερική (Heroes, Lost, Smallville, 24, etc). Αν κι έχω κατεβάσει όλα τα επεισόδια ακόμη δεν τα έχω δει (κρατάω καβάτζα για τον καιρό που θα μένω σπίτι). Για του χρόνου οι καινούριες σειρές που βγαίνουν ακούγονται από ηλίθιες (Reaper: Αραχτός και light νέος γίνεται συλλέκτης ψυχών του Σατανά!) μέχρι απαράδεκτες (Aliens in America: Οικογένεια μπαίνει σε πρόγραμμα ανταλλαγής μαθητών και ο ξένος που έρχεται είναι Μουσουλμάνος από το Πακιστάν οπότε τους πιάνει υστερία αλλά στο Αμέρικα μαθαίνει τι σημαίνει δημοκρατία και ελευθερία!!!). Κατεβάστε το Heroes,όσο πάει γίνεται και καλύτερο (συνδυάζει καλό σενάριο με σωστές δόσεις επιστημονικής φαντασίας χωρίς να αναλώνεται συνέχεια σε ειδικά εφέ)

Εστιατόρια:
Ο ίδιος συνάδελφος που μου είπε για την Παλιά Πάτρα Χαρμαντάρη ανακάλυψε και την Λίτσα στην παραλία της Κακιάς Θάλασσας (λογικές τιμές πάνω στο κύμα και επανειλημμένα φρεσκότατο ψάρι δεν το βρίσκεις εύκολα). Δηλώνω ότι είναι ο ίδιο συνάδελφος, ώστε αν ανακαλύψει κανείς ότι δεν ξέρει να τρώει να μην τα ρίξετε σε εμένα :-)
Προτάσεις εβδομάδας 17-23/5/2007:

Κινηματογράφος:
Ήδη η καλοκαιρινή σιέστα του ελληνικού σινεμά άρχισε να φαίνεται. Τίποτα το προτεινόμενο αυτή την εβδομάδα. Να θυμηθώ να μην δω τους Πειρατές της Καραϊβικής 3 (γιατί όπως και το Spiderman θα βλέπουν sequels και τα εγγόνια μας!). Πάρτε το Head On του Φατίχ Ακίμ σε DVD, ταινιάρα, ψυχοπλάκωμα και έρωτας αλλά κυρίως μαθήματα του τι σημαίνει Νέος Κινηματογράφος (δυστυχώς Τουρκικός και όχι ο Eλληνικός που ακούμε εδώ και κάτι χρόνια)

Θέατρο:
Να παρακολουθήσω πότε ξεκινά η νέα παράσταση του Λ. Βογιατζή στο Κοτοπούλη-Ρεξ, γιατί ο Βογιατζής πάντα κάτι έχει να δώσει. Γενικά να μην χάσω τις εξελίξεις του Εθνικού γιατί το πρόγραμμα φαίνεται πολλά υποσχόμενο! Ο Ηλίθιος του Ντοστογιέφσκι σε σκηνοθεσία Λιβαθινού (στο Εθνικό - Πειραματική σκηνή προλαβαίνεις δεν προλαβαίνεις!). Στα μείον η απαράδεκτη συμπεριφορά του θεάτρου για τις παραστάσεις που ακυρώθηκαν και απλώς "έγραψε" τους θεατές - Ελλαδιστάν!

TV:
Να προετοιμαστώ ψυχολογικά για το καλοκαιρινό τοπίο της TV! Σκουπίδια σε 1000στή επανάληψη. Ελπίζω ο ΣΚΑΙ να κρατήσει τα ντοκιμαντέρ τουλάχιστον! Ακόμη μια
Θεματική Βραδιά με (επίκαιρο) θέμα την Παιδεία, αν έδινε και καμιά ξεκάθαρη απάντηση πάντως θα ήτα καλό! Ταινίες που προτείνονται:
Ο Χορευτής του πάνω ορόφου με Χαβιέ Μπαρδέμ (και σκηνοθετική απόπειρα του Τζον Μάλκοβιτς - Βουλή, 19/5 @ 10μμ),
Ο Άγγλος Ασθενής του Μινγκέλα, κορυφαία στιγμή του σκηνοθέτη και ότι πρέπει για ερωτευμένους και μη (ΕΤ-3 19/5 @ 12:30πμ),
Τα φτερά του έρωτα, η καλύτερη ταινία του Βιμ Βέντερς με μουσική, σκηνοθεσία και φωτογραφία να είναι κορυφαίες ακόμη και σήμερα - καμία σχέση με την πατάτα City of Angels που θεωρείται κάκιστο remake (ΕΤ-1 20/5 @ 8:40μμ),
Ντόνι Ντάρκο γεύση από Lynch και εφηβεία σε πρωτοεμφανιζόμενο νέο σκηνοθέτη (MEGA 21/5 @ 01:30πμ)
Ιστορίες της Νέας Υόρκης κορυφαίοι σκηνοθέτες (Σκορσέζε, Άλεν, Κόπολα) σε όχι πάντα κορυφαίες ιστορίες, αλλά αξίζει (ΕΤ-1 23/5 @ 8:30μμ)

Μουσική:
Το soundtrack του Grindhouse κατέβηκε, αλλά ούτε το Planet Terror του Tarantino με ενθουσίασε ούτε και το Death Proof του Rodriguez. Κρίμα γιατί περίμενα παραπάνω (αν βάλεις ότι και η ταινία πήγε χάλια στις ΗΠΑ, τότε υπάρχει λόγος ανησυχίας!). Αν θέλετε σίγουρο αποτέλεσμα βρείτε το soundtrack της ταινίας Strange Days (πριν ακόμη ο Fiennes γίνει γνωστός). Λόγο επικαιρότητας θα προτείνω το CD Ο Γιώργος Νταλάρας τραγουδά Μάνο Λοϊζο αν δεν είχε και τη φάτσα του Νταλάρα θα πουλούσε περισσότερο.

Σειρές:
To Lost τελικά θα μας κρατήσει για 2 ακόμη κύκλους (δυστυχώς!). Το 20ο επεισόδιο κάτι δείχνει αλλά η ομίχλη στο τι διάολο συμβάινει στο κωλόνησο δεν έχει διαλυθεί! Όπως βλέπω και ο 3ος κύκλος θα τελειώσει με καμιά 10αριά ερωτηματικά ακόμη (συν άλλα 50 από τους προηγούμενος κύκλους) να δω τι θα γίνει στο φινάλε του 5ου! Όποιος θέλει τον Forest Whitaker σε σειρά, ας ξεκινήσει τον 6ο κύκλο του Shield.

Εστιατόρια:
Συνάδελφος μου σφύριξε ότι η Παλιά Πάτρα Χαρμαντάρη (Βαλτινών 22, Πεδίον 'Αρεως, 2106466333) ετοιμάζει τραπέζια μέσα στο Άλσος και το σκηνικό ακούγεται δροσερό. Να το δοκιμάσω

Προτάσεις εβδομάδας 10-16/5/2007:

Κινηματογράφος:
Αν είστε φαν του David Lynch το καινούριο του Inland Empire είναι must. Έχοντας δει σχεδόν όλες τις προηγούμενες, μάλλον θα το κατεβάσω αντί να πάρω τους φίλους μου και να με βρίζουν που επέλεξα πάλι ταινία. Αν είστε κάτω των 6 ή πάνω των 60 ετών must είναι και το
Alter Ego με τον Ρουβά για να μαθαίνουν οι παλιότεροι και να θυμούνται οι νεότεροι!

Θέατρο:
Ο Χορός του Θανάτου του Στρίντμπερκ σε σκηνοθεσία του Χανς Κλος μόνο και μόνο γιατί παίζει η Σαρλότ Ραμπλινκ και δεν έχουμε πολλές τέτοιες ευκαιρίες εδώ στην Ψαροκώσταινα (στο θέατρο Παλλάς για 12 & 13 Μαϊου μόνο) - Προσεχώς και Φανί Αρντάν με Ζεράρ Ντεπαρντιέ!

TV:
Οπωσδήποτε την
Θεματική Βραδιά του Κούλογλου για το AIDS, όπου επιτέλους θα βάλουν την κα Παπαγαννίδου στη θέση της σχετικά με ότι δεν κολλάει AIDS κάποιος χωρίς προφυλάξεις παρά μόνο ομοφυλλόφιλοι και τοξικομανείς! Έκτός από το Je t'aime για να μάθετε τα καινούρια αστέρια του πενταγράμμου καλές ταινίες είναι
Ο τελευταίος Σαμουράι με Τομ Κρούζ (το έθαψαν οι κριτικοί, βλέπεται ευχάριστα, έχει και τον Γουατανάμπε που είναι must για του κουλτουριάρηδες - ΣΤΑΡ, 11/5 @ 9μμ),
Ο θρόνος του αίματος του Κουροσάβα, για πιο απαιτητικούς (ΒΟΥΛΗ 12/5 @ 10μμ),
Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών 2, το πιο εντυπωσιακό από τα 3 (ΣΤΑΡ 13/5 @ 9μμ),
Chopper για 2 λόγους: το ξεκίνημα του Eric Bana (Hulk) και ότι πρέπει μετά από ξενύχτι (ΣΤΑΡ 13/5 @ 3πμ)

Μουσική:
Κατεβάζω το soundtrack του
Grindhouse (η καινούρια των Tarantino & Rodriguez). Κάθε soundtrack από Ταραντίνο (αν κι εδώ το έχει κάνει ο Rodriguez) είναι αριστούργημα!

Σειρές:
Όσοι δεν έχετε ξεκινήσει το
Prison Break κάντε το. Όσοι κατεβάζουν ότι παίζεται σε ΗΠΑ αναμένω Lost και Heroes (άκουσα ότι το Lost πάει για 5 σεζόν σύνολο και ξενέρωσα!)

Raimunda Cruz

Την προηγούμενη εβδομάδα είδα την τελευταία ταινία του Almodovar (από τους αγαπημένους μου σκηνοθέτες) το Volver. Η ταινία είχε λάβει πολύ καλές κριτικές εντός και εκτός Ελλάδας. Κατά τη γνώμη μου είναι μια καλή ταινία αλλά χωρίς να περιμένει κανείς αντιστοιχίες με το "Μίλα της" ή το "Όλα για τη μητέρα μου".

Η ταινία αφηγείται την ιστορία 4 γυναικών (2 αδερφές, η μητέρα τους και το εγγόνι) στη σύγχρονη Ισπανία. Το δράμα της κάθε μιας τους ξετυλίγεται στο ρυθμό που μας έχει συνηθίσει ο Almodovar και κορυφώνεται προς το τέλος (όπως πάντα υπάρχει ένα αναπάντεχο δραματικό στοιχείο που κρύβεται από πίσω). Ο ρυθμός που ακολουθεί η ταινία είναι αρκετός για να σε κρατήσει (οριακός βέβαια σε ορισμένα σημεία). Η σκηνοθεσία είναι όπως πάντα κορυφαία με τα έντονα αγαπημένα χρώματα του σκηνοθέτη μέσα σε κάθε πλάνο (κόκκινο, πράσινο, μπλε) όπως φυσικά και πρωταγωνίστριες γυναίκες. Στα υπέρ της ταινίας είναι ότι όλες οι γυναίκες παίζουν εξαιρετικά και είναι κρίμα που η Πενέλοπε Κρουζ χαραμίζεται σε Χολιγουντιανές ταινίες (την βλέπεις και λες ότι είναι από μέτρια έως αδιάφορη ερμηνεία) ενώ σε όλες τις ταινίες του Almodovar παίζει θαυμάσια (με το Volver στο ρόλο της Raimunda να είναι από τις καλύτερες στιγμές της).

Αφού όλα τα βρίσκω από θαυμάσια έως εξαιρετικά τελικά τι με χάλασε ? Το ότι το θέμα μάλλον δεν με άγγιξε τελικά. Στο ¨Κακή εκπαίδευση" πχ (που δεν είχε αρέσει και τόσο αλλά την βρήκα εξαιρετική) ο τρόπος που δείχνει το πάθος που έχουν οι ομοφυλόφιλοι μεταξύ τους είναι μοναδικός και καταφέρνει να στο περάσει μέχρι την τελική σκηνή. Στο Volver δεν κατάφερε να με δέσει με το δράμα των πρωταγωνιστών τόσο πολύ όσο στις προηγούμενες ταινίες. Παρουσιάζει πολύ καλά το στοιχείο της μετάβασης από την επαρχία στην πόλη (με την επόμενη γενιά) αλλά δεν είναι αυτός ο κεντρικός άξονας. Σου αφήνει πάντα αυτή την γλυκιά πίκρα που έχεις μετά από κάθε δουλειά του αλλά μέχρι εκεί. Δεν την λες άσχημη, απλώς αν ο πήχης έχει ανέβει ψηλά όλες οι υπόλοιπες προσπάθειες θα συγκρίνονται πάντα με την καλύτερη δουλειά.

Καλντέρα (η μη Σαντορινιά)

Μιας και το καλοκαιράκι έφτασε (εδώ και κάνα μήνα περίπου) και αρκετός κόσμος θα κατηφορίσει προς παραλία, μια επίσκεψη στη Καλντέρα στο Φάληρο είναι ότι πρέπει. Υστερεί στο ότι δεν είναι πάνω στο κύμα και δεν θα σας χτυπήσει ο ήλιος κατακέφαλα, οι ποιότητα όμως που προσφέρει θα αντισταθμίσει αρκετά τον παράγοντα "μειωμένη αίσθηση καλοκαιριού" .Ψαροταβέρνα στον ίδιο χώρο εδώ και αρκετά χρόνια, με σταθερή πελατεία και ποιότητα που δεν έχει αλλάξει. Κάτι σαν τον Δουράμπεη του Φαλήρου θα μπορούσε να πει κανείς.

Το περιβάλλον (που πρόσφατα άλλαξε, όχι ριζικά όμως) θυμίζει έντονα Κυκλάδες με το λευκό και το μπλε να υπάρχουν παντού. Πλέον υπάρχει και χώρος μπροστά, επί της Ποσειδώνος (κλειστός με τζαμαρία μεν αλλά όσο να 'ναι έναν θόρυβο τον έχει) με πιο μοντέρνα αίσθηση και μιας δόση καταστρώματος σκάφους. Ο μέσα χώρος δεν άλλαξε ιδιαίτερα από τα παλιά, προτείνεται για πιο ήσυχες καταστάσεις ή οικογενειακές καταστάσεις με παιδιά (είναι και λίγο κλειστοφοβικός όμως). Αν και δεν με φέρνει ο δρόμος συχνά, στην Καλντέρα είχα πάει λίγο μετά τα Χριστούγεννα με ένα φιλικό ζευγάρι που αρέσκεται σε χορτάτες παραγγελίες (= ταίζουμε και ένα χωρίο της Αφρικής με ό,τι θα περισσέψει! Συναγωνίζονται το άλλο φιλικό ζευγάρι που ταίζει ολόκληρο νομό με τα περισσεύματα).

Το εστιατόριο έχει μεγάλη ποικιλία από μεζέδες και ορεκτικά που μπορούν να κρατήσουν την τιμή σε λογικά επίπεδα (αν και εμείς που ξεφύγαμε η τιμή παρέμεινε απόλυτα λογική σε συνάρτηση με την ποιότητα). Ξεκινήσαμε με σαλάτα βραστών λαχανικών, γαρίδες σαγανάκι (έντονα καυτερό και με αρκετή δόση φέτας), καραβιδόψιχες με σάλτσα μουστάρδας (αντίστοιχα καλές με της Μονεμβασιάς στη Κ. Κηφισιά), γόνο γαρίδας (τον έτρωγες με τη χούφτα), μαριδάκι τηγανιτό (χωρίς να κολυμπάει σε λάδι για 2χρόνο σκούτερ), μπαρμπουνάκια τηγανιτά, σαλάτα ντομάτα, χταποδάκι ψητό (χωρίς γκουρμέ πινελιές μεν, αλλά αρκούντως νόστιμο και σωστά ψημένο) και θράψαλο γεμιστό στα κάρβουνα.

Για όσους δεν χόρτασαν να αναφέρω ότι για κυρίως είχαμε παραγγείλει 2 τεράστια φαγκριά, που ήταν και ο κορυφή της ημέρας. Τέλεια ψημένα, έχοντας διατηρήσει όλους τους χυμούς τους, τα έβαζες στο στόμα σου και καταλάβαινες τη σημαίνει σωστά ψημένο ψάρι (ακόμη κι αν ήταν η πρώτη φορά που έτρωγες!).

Οι γυναίκες είχαν γονατίσει, εμείς όμως είχαμε όρεξη και για γλυκό (δεν νιώθω ολοκληρωμένη έξοδο αν δεν φάω και γλυκό στο τέλος, όπως όταν κοντεύεις να τελειώσεις και χτυπάει το τηλέφωνο πχ). Ο φίλος μου είχε κάνει τρελή διαφήμιση για το γλυκό της Σοφίας (μπορεί ο κατάλογος να το έλεγε γλυκό της Μαρίας, Ελένης, Κατερίνας, Γεωργίας, ήταν σίγουρα ένα ελληνικό όνομα που κυκλοφορεί σε όλα τα παιδιά γεννημένα μεταξύ 70-80). Έπειτα από την πλύση εγκεφάλου που δέχτηκα το δοκίμασα, χωρίς όμως να πεισθώ ότι ήταν τίποτα τρελό (γιαούρτι με τριμμένο μπισκότο και λιωμένη καραμέλα ήταν μερικά από τα κύρια συστατικά αν θυμάμαι καλά).Ευτυχώς είχαμε παραγγείλει και άλλο γλυκό που ήταν αρκετά καλό (αν βρείτε πιο γλυκό ήταν αυτό πείτε μου, γιατί το μόνο που θυμάμαι είναι ότι μου άρεσε αλλά δεν είμαι σίγουρος αν ήταν πανακότα ή σουφλέ σοκολάτας ή κάτι άσχετο εντελώς - πάντως ότι έφαγα καλό γλυκό το θυμάμαι).

Στο τελείωμα, έπειτα από την κλασσική ιεροτελεστία της βρεγμένης καυτής πετσέτας για καθάρισμα, ο λογαριασμός βγήκε στα €45 ευρώ το άτομο, ποσό φυσιολογικότατο για τέτοια ποιότητα & ποσότητα ψαριού. Μην περιμένετε αναλογίες σαν περιβάλλον με το να τρως το ψάρι σου στο παλιό λιμάνι της Οίας και να σε χτυπάει η αλμύρα, σαν γεύση είναι στα ίδια επίπεδα όμως.

(Λ. Ποσειδώνος 54, Π. Φάληρο, 210-9829647, 210-9839636)

Los Olvidados

Αν και το έψαχνα αρκετό καιρό στα DVD Club δεν υπήρχε πουθενά (ούτε και η επανέκδοση που κυκλοφόρησε πρόσφατα). Από τότε που έφυγα από το κέντρο και είχα συνηθίσει τον Λάκη στην Υμηττού που είχε τα πιο ψαγμένα DVD (κλασσικά, παλιά, σειρές, Region 1 ότι θες!) στα Βόρεια επικρατεί η πλήρης απογοήτευση, δεν βρίσκεις τίποτα, τα video clubs είναι μικρά συνοικιακά με 5 καινούριες κυκλοφορίες και τίποτα άλλο). Όπως και να 'χει κατάφερα να κατεβάσω την γνωστή ταινία του Luis Buñuel και να βρω και αγγλικούς υπότιτλους άριστα συγχρονισμένους κιόλας! Αξίζει τελικά κανείς να αγοράσει το DVD ή όχι ?

Κατά τη γνώμη μου αξίζει. Προφανώς η ταινία δεν είναι για φανατικούς της Village Films και σίγουρα πρέπει κάποιος να την δει με άλλο μάτι, μιας και μιλάμε για μαυρόασπρη ταινία του 1950. Μου πήρε αρκετές εβδομάδες από τότε που την κατέβασα για να ψήσω την γυναίκα μου να την δει (γενικά αυτή η προκατάληψη σχετικά με παλιές μαυρόασπρες ταινίες χωρίς ειδικά εφέ και 10 εκρήξεις ή βυζιά σε κάθε πλάνο είναι κατάντια!). Αφού κατάφερα να την πείσω (βοήθησε και το ότι η Λαμπίρη δεν είχε βρει καινούριο θέμα για καμιά 10αρια μέρες βέβαια) παραδέχθηκε στο τέλος ότι είναι όντως ταινιάρα. Η ιστορία δείχνει μια παρέα πιτσιρικάδων στην πόλη του Μεξικού εκείνης της εποχής πως μπαίνουν στη αλητεία και πως τελικά όσο και να προσπαθήσουν καταλήγουν πάλι εκεί. Το στόρι είναι χιλιοπαιγμένο αλλά είναι αλλιώς να το βλέπεις από τον Buñuel.

Για όποιον δεν έχει δει άλλες ταινίες του, καλό είναι να ξέρει πως γενικά ο σκηνοθέτης δεν συμπαθεί την θρησκεία, ήταν original προκλητικός και όχι "με λένε Σάκη Ρουβά και φοράω φούστα", πεσιμιστής και δεν του αρέσουν τα happy end (τελικά καταλαβαίνει κανείς πως πχ ο Ιναρίτου έχε εξίσου θλιμμένα θέματα) . Σεξουαλικά αρχέτυπα υπάρχουν σε κάθε δημιουργία του και δεν λείπουν από εδώ (πχ η έφηβη που χύνει το γάλα στα μπούτια της).

Καλή η ιστορική αναδρομή αλλά γιατί να δω 80 λεπτά μαυρόασπρης κουλτούρας ? Πρώτον γιατί μιλάμε για έναν από τους σπουδαιότερους δημιουργούς και όταν συμβαίνει να είναι και κολλητός του Νταλί, κάτι καλό θα έχει. Γιατί καταλαβαίνεις ότι χωρίς εφέ και με πενιχρά μέσα μπορεί κανείς να ξυπνήσει συναισθήματα που η τελευταία ταινία του Peter Jackson ή του Sam Raimi αδυνατεί. Για να συνειδητοποιήσεις ότι η πόλη του Μεξικού δεν έχει αλλάξει και πολύ από τότε (ως προς την κοινωνία της) όπως και το ότι η Ελλάδα του τότε δεν διέφερε καθόλου (όλο το κλίμα θυμίζει έντονα αντίστοιχες παλιές ελληνικές ταινίες). Κατά πόσο έχει αλλάξει σήμερα δεν το ξέρω βέβαια. Για να δεις τι σημαίνει πρόκληση τότε και τώρα (αν και αυτό φαίνεται πιο πολύ σε άλλες ταινίες, όπως ο "Ανδαλουσιανός Σκύλος "). Για να εκνευριστείς τόσο με τον ήρωα όπως λίγες φορές (θες να τον καθαρίσεις τον π%$^%$στη τον πρωταγωνιστή) και εν τέλει να δεις την κατάντια του ανθρώπου.

Όπως και με την "Βιριδιάνα" για οποιονδήποτε σινεφίλ ο Buñuel είναι must (προσωπικά οι ταινίες πριν το '65 μου αρέσουν καλύτερα). Πρέπει κάποιος να την δει για να καταλάβει γιατί τέτοιο δημιουργοί θεωρούνται και είναι από τους κορυφαίους όλων των εποχών!

Εσύ ό,τι φας

Κυριακή μεσημέρι, καμιά 35αριά βαθμούς έξω και λόγω εγκυμοσύνης η παραλία δεν παίζει (η εγκυμοσύνη είναι η πρόφαση, την κίνηση με το αμάξι δεν αντέχουμε και το σκούτερ με 9 μηνών έγκυο επάνω δεν τραβάει αρκετά). Που θα φάμε για μεσημέρι ? Εσύ ό,τι πεις, λέει η γυναίκα μου, "Πάλι εγώ αποφασίζω?" απαντώ εκνευρισμένος, αλλά εννοούσε το εστιατόριο στο Χαλάνδρι, πίσω ακριβώς από την Pizza Hut επί της Παπανικολή. Από τα πιο τίμια μεζεδοπωλεία που μπορει να βρει κανείς. Δεν είναι η πρώτη φορά που πάμε, το έχουμε ήδη επισκεφθεί αρκετές φορές το χειμώνα και είπαμε να δοκιμάσουμε και την αυλή του για καλοκαίρι.

Κλείσαμε τραπέζι αλλά δεν ξέραμε ποια είναι τα "φιλέτα" για να μην τρως τον ήλιο. Σε όλα τα τραπέζια υπάρχει ομπρέλα, οπότε κατακούτελα δεν θα σε βαρέσουν οι 35 βαθμοί αλλά είναι κάνα δύο σημεία όπου έχει σκιά όλη την ημέρα άρα και πιο δροσερά. Ο χώρος είναι μια ανακαινισμένη κλασσική μονοκατοικία, με επέκταση για το χειμώνα (που δυστυχώς δεν είναι στο ίδιο μοτίβο με τον κυρίως χώρο) και μεγάλη κατάφυτη αυλή για το καλοκαίρι.

Η κουζίνα του δεν έχει κάποιο χαρακτήρα αλλά περιέχει ποικιλίες από νησιώτικη, ηπειρώτικη & πολίτικη. Αν και ο κατάλογος είναι μακρύς (και δύσκολο να έχεις όλα τα πιάτα συνεχώς) είναι μερικά που έχουμε ξεχωρίσει και τα παίρνουμε σχεδόν κάθε φορά (χωρίς να σημαίνει ότι τα άλλα που δεν έχουμε δοκιμάσει είναι υποδεέστερα). Μιας και αυτή τη φορά ήμασταν 6 άτομα, πολλά τα πήραμε από 2 φορές. Καταλήξαμε στα εξής: ριζότο πολίτικο, μαστέλο Χίου στη σχάρα, σαλάτα Πατμου (βραστά λαχανικά βασικά), σαλάτα Κυθήρων (παραλλαγή ντάκου με μπαλσάμικο & κάπαρη), σουπιές με σπανάκι, μελιτζάνες φούρνου με τυρί, σάλτσα ντομάτα, μανιτάρια φούρνου, παϊδάκια κοτόπουλου με θυμάρι & ηπειρώτικο φούρνου.

Όλα ήταν σε πολύ καλό επίπεδο (οι σουπιές ίσως δεν ήταν τόσο καλές όσο τα υπόλοιπα) , το σέρβις ήταν άψογο και γρήγορο και οι μερίδες χορταστικές. Κανένα πιάτο δεν κολυμπούσε στο λάδι και οι σαλάτες είχαν όσο ελαιόλαδο έπρεπε, χωρίς τσιγκουνιές. Όπως ακριβώς αφήσαμε το εστιατόριο το χειμώνα το βρήκαμε και το καλοκαίρι, που σημαίνει ότι υπάρχει διάρκεια και όχι απλώς αναλαμπές καλής στιγμής. Για έξι άτομα χορτάτα, με κρασί και μπύρες ο λογαριασμός μαζί με το τιπ ανέβηκε στα €90 σύνολο, ποσό πολύ φθηνό για την περιοχή και την ποιότητα φαγητού/σέρβις.

Δεν δοκιμάσαμε γλυκά μιας και είχαμε σκάσει και για να είμαι ειλικρινής δεν θυμάμαι τι ακριβώς είχαμε δοκιμάσει το χειμώνα. Αρκέστηκα στα γλυκά που είχαμε σπίτι (για χώνεψη...).

(Εσύ ό,τι πεις, Περικλέους 31, Χαλάνδρι, 2106851227, 2106847640)

Oil Vresto

Παρασκευή βράδυ και το αιώνιο ερώτημα του που θα φάμε έρχεται κατά τις 8μμ. Αποφασίζει ένα φιλικό ζευγάρι να κανονίσει, αλλά μιας και το "κανονίσει" κατ'αυτούς συνήθως σημαίνει "σε παίρνω πίσω σε 2 ώρες για σου πω ότι δεν κανονίσαμε κάτι, έχεις καμιά ιδέα ?" έκανα μια κράτηση καλού κακού στο Oil Resto στο Ίλιον. Επειδή τα δυτικά προάστια δεν μας έχουν συνηθίσει σε gourmet εστιατόρια (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων), η περιοχή δεν μας ήταν και τόσο γνωστή οπότε το ψάξαμε λίγο (από 'κει και ο τίτλος). Τελικά είναι πολύ απλό να το βρεις (από Εθνική, βγαίνεις στην 1η έξοδο που λέει Ίλιον, κατεβαίνεις την Α. Παπανδρέου, στρίβεις στη Θηβών και στην 1η διχάλα δεξιά και έφτασες).

Μόλις μπαίνεις μέσα ο χώρος αλλάζει εντελώς σκηνικό από τις πηγμένες λεωφόρους της περιοχής. Πολύ πράσινο, μεγάλη σχετικά αυλή, ο θόρυβος από έξω δεν ενοχλεί (σχεδόν δεν ακούγεται) και τα κεριά και η μουσική φτιάχνουν άκρως χαλαρωτική ατμόσφαιρα. Βολευόμαστε στις αναπαυτικές καρέκλες της αυλής και με το που βλέπουμε το μενού μας τρέχουν τα σάλια μιας και φαίνεται πως όντως το εστιατόριο αξίζει το Gourmet βραβείο.

Από πρώτα πήραμε ρολλάκια με δυόσμο, χοιρινό, μπαλσάμικο & μέλι σε λεπτά πιτάκια, τραχανά σε γαλοτύρι σερβιρισμένο σε ποτήρι του μαρτίνι (πολύ καλή ιδέα!), φάβα με σαρδέλες και lime και σαγανάκι κατσικίσιου τυριού με καπνιστή μελιτζανοσαλάτα. Ενώ οι μέχρι τώρα εντυπώσεις ήταν καλές, το σέρβις άρχισε να δείχνει σημάδια κόπωσης, χωρίς το μαγαζί να έχει μαζέψει κόσμο. Πρώτο φάουλ ότι έφεραν το 1ο ορεκτικό, μετά από 15 λεπτά τα άλλα 2 και στο μισάωρο επάνω θυμήθηκαν και το σαγανάκι. Όταν έχεις αρχίσει να τρως και ξαφνικά περιμένεις κάνα 20λεπτο για την επόμενη μπουκιά σου τη δίνει.

Τα ορεκτικά ήταν όλα πολύ καλά με εξαιρετικά πιάτα τον τραχανά με ψιλοκομμένη ντομάτα και την φάβα με τη σαρδέλα και το lime (μικρό κομματάκι lime που δίνει απίστευτη σπιρτάδα στη φάβα, τρομερή σύλληψη!). Αν και το σέρβις επιδεικτικά αργούσε, οι πρώτες γεύσεις μας κράτησαν το ενδιαφέρον. Δυστυχώς μετά ακολούθησαν τα κυρίως.

Ριζότο με καραβίδες, ταλιατέλες με λαχανικά, χοιρινό με σάλτσα μαστίχας και ταλιατέλες με βότανα. Τα κυρίως ήταν λες και τα είχε μαγειρέψει άλλος σεφ από αυτά των ορεκτικών. Οι ταλιατέλες με λαχανικά εντελώς αδιάφορο το ίδιο και το χοιρινό που δεν είχε καν ένδειξη μαστίχας. Το ριζότο και οι ταλιατέλες ήταν καλύτερα, χωρίς όμως να σε ξετρελάνουν (το ριζότο ήθελε λίγο βράσιμο ακόμη και οι ταλιατέλες κολυμπούσαν σε ζουμί ενώ τα βότανα δεν είχαν καν κάποια σάλτσα). Δεύτερο φάουλ ότι τα κυρίως ήρθαν σε σετ των 2 με διαφορά 10 λεπτών! Τυρί έφεραν γκούντα και νερό είχαν ξεχάσει ότι τελείωσε!

Μετά την κρυάδα των κυρίως πιάτων ήμασταν τολμηροί και είπαμε να δοκιμάσουμε τα γλυκά. Ευτυχώς αποζημιωθήκαμε: πανακότα γιαουρτιού με γλυκό ντοματάκι, σου τσουρεκιού με παγωτό βανίλια και σιρόπι εσπρέσσο και πουράκια ρυζόγαλου σοκολάτας με φλίδες σοκολάτας! Ακούγονται εντυπωσιακά και πραγματικά είναι όταν τα δοκιμάσεις. Παρόμοιες γεύσεις μόνο σε πολύ ακριβότερα εστιατόρια συναντάς (πχ 48 ή Σπονδή) και δεν τα περιμένεις σε τέτοια εστιατόρια.

Συμπέρασμα: το εστιατόριο μας άφησε ανάμικτες εντυπώσεις. Τα ορεκτικά και τα γλυκά είναι σε άλλο επίπεδο (με τα γλυκά να είναι ότι πιο πρωτότυπο έχω δοκιμάσει τον τελευταίο χρόνο) , οι μερίδες μεγάλες, ο χώρος πολύ όμορφος αλλά το αργό σέρβις και το κενό που αφήνουν τα κυρίως σε κάνει να αναρωτιέσαι αν έχουν 2 διαφορετικούς σεφ στην ίδια κουζίνα! Ίσως με μια 2η επίσκεψη να υπάρξει κάποια απάντηση. Η τιμή των €25 ανά άτομο για όλα αυτά που πήραμε είναι απλώς πάμφθηνη (προσωπικά θα έδινα τόσα για τα γλυκά του και μόνο) . Ευτυχές είναι και το γεγονός ότι ανοίγουν τέτοια εστιατόρια στις περιοχές αυτές μιας και υπάρχει δυναμική που μελλοντικά θα αναδείξει μιμητές (ως προς τα θετικά ελπίζω).

(Oil Resto, Ιδομενέως 93, Ίλιον, 2102693230)

All Sean's Men

Πριν από 2 μέρες κατέβηκε το All the King's Men (για τους πολιτικά ορθούς μπορούν να διαβάσουν ενοικίαση από DVD club). Πριν βγει η ταινία υπήρξε το σχετικό hype για το καστ που ομολογουμένως είναι πολύ καλό και με δυνατά ονόματα: Sean Penn, Jude Law, Antony Hopkins, Kate Winslet, Mark Ruffalo, Patricia Clarkson, James Gandolfini. Τελικά στη χώρα μας δεν παίχτηκε καν στις αίθουσες και βγήκε με τη μια σε DVD.

Η υπόθεση βασίζεται σε βιβλίο και περιγράφει πως ένας υποψήφιος που προοριζόταν να μειώσει ψήφους για τον αντίπαλο του κυρίαρχου δημάρχου της Lousiana του '50 καταλήγει να πάρει την καρέκλα του κυβερνήτη της Lousiana με την υποστήριξη του λαού και να τα βάλει με το κατεστημένο (από τότε ήταν αγαπημένο κατεστημένο οι πετρελαιοβιομηχανίες πάντως).

Σαν υπόθεση περιμένεις μια πολιτική ταινία και σε ένα μεγάλο μέρος της είναι. Παράλληλα έχουμε και ένα ρομάντζο (με καμιά 10αρια παραστρατήματα του κυβερνήτη επίσης). Βλέποντας την φουλ 2ώρη υπόθεση καταλήγεις στο ότι το καστ είναι όντως δυνατό, ο Sean Penn είναι θεός, η υπόθεση έχει και ένα ψιλοτουϊστ στο τέλος αλλά παρά τις φιλότιμες προσπάθειες δεν σε κερδίζει. Δεν λες ότι έχασες 2 ώρες, αλλά η εξέλιξη της ιστορίας δεν έχει τον ρυθμό που θα έπρεπε για να σε κρατήσει. Πιο πολύ είναι σε υποτονικό κλίμα και απλώς παρακολουθείς χωρίς όμως να μπαίνεις μέσα στην ιστορία. Κρίμα γιατί με τέτοια ονόματα άλλοι θα είχαν κάνει θαύματα, οι εδώ σκηνοθέτης και σεναριογράφος όμως δεν τα πήγαν και τόσο καλά. Για DVD καλό είναι.

Al Gore's Inconvenient Electricity Bill Truth

Μετά το Όσκαρ του An Inconvenient Truth για ντοκιμαντέρ και για το τραγούδι της λεσβίας που έχει και παιδάκια με την γυναίκα της (όπως φρόντισαν να μας ενημερώσουν την βραδιά της απονομής για να δείξουν τι προχωρημένη και μη πουριτανική είναι η Αμερικανική κοινωνία) το έχει δει όλη η υφήλιος. Και αυτοί που ξοδεύουν πολύ ρεύμα και όσοι δεν έχουν καν ρεύμα στη γειτονιά τους.

Το ντοκιμαντέρ είναι πράγματι καλό. Σωστά τεκμηριωμένο και δοσμένο ώστε να περάσει το μήνυμα σε όλους. Ευτυχώς δεν εμπλέκει την πολιτική (εκτός λίγων σημείων) και δεν κρατάει ώρες για να καταντήσει βαρετό. Το τι γίνεται στον πλανήτη το έχουμε διαβάσει όλοι. Πλέον έχω αποδείξεις γιατί σβήνω εντελώς την τηλεόραση και δεν την αφήνω στο standby ώστε να την λεω σε όποιον με φωνάζει τσιγκούνη. Το καλύτερο είναι ότι σε αντίθεση με πολλές άλλες ταινίες καταγγελίας ή ντοκιμαντέρ μετά το τέλος της όλοι μπορούμε να κάνουμε κάτι (και θα νιώσουμε ότι αντί να έχουμε γνώση μόνο, καταλήγουμε και σε δράση αλλά και συμβάλλουμε στο περιβάλλον). Για όσους δεν σκαμπάζουν από οικολογία είναι απαραίτητο να το δουν, οι υπόλοιποι απλώς θα επιβεβαιώσουν καλύτερα αυτά που ήδη διαβάζουμε και ακούμε εδώ και χρόνια.

Το γεγονός ότι ο ίδιος ο Γκορ ξοδεύει υπέρογκα ποσά ενέργειας για τον ίδιο, δεν μειώνει την πρόθεση για ενημέρωση και ευαισθητοποίηση (πληροφοριακά για το εξοχικό των 20 δωματίων του ο Al Gore στο Nashville, TN ξοδεύει περίπου στις $30,000 το χρόνο σε ηλεκτρικό, νερό και λοιπές παροχές και γύρω στις 221,000 κιλοβατώρες ενώ ο μέσος όρος στις ΗΠΑ είναι 10,656 κιλοβατώρες το χρόνο! Ο ρόλος του οικολόγου δεν του πάει και τόσο!)

Smokin Asses

Δεν έχει γίνει ορθογραφικό λάθος στον τίτλο, έτσι θα έπρεπε να έλεγαν την ταινία που είδα εχθές σε DVD Smokin Aces μιας και αν ήταν τσόντα με τον παραπάνω τίτλο θα είχε σίγουρα μεγαλύτερο ενδιαφέρον από την κανονική ταινία που μάλλον θέλουν να ξεχάσουν όλοι όσοι πήραν μέρος.

Η ιστορία δείχνει το κυνήγι ενός καταδότη πρώην Μαφιόζου από καμιά 10αριά άτομα συν ώστε να βρεθεί νεκρός πριν τον βρει το FBI. Πολλές ιστορίες μπλεγμένες μεταξύ τους χωρίς συνοχή και με εντελώς πεζούς χαρακτήρες. Οι μισές μάλιστα τελειώνουν νωρίς γιατί το budget του σκηνοθέτη δεν άντεχε τον Ben Affleck για πάνω από 10 λεπτά screen time (αυτό είναι στα θετικά μάλλον μιας και κανείς δεν θα τον άντεχε για παραπάνω χρόνο!).

Σκηνοθετικά και σεναριακά θυμίζει Ταραντίνο ή Lucky Number Slevin ή Usual Suspects (ακόμη και Saw ως προς το τέλος). Η μαγιά ακούγεται καλή, η εκτέλεση δεν τρώγεται με τίποτα! Στο τέλος παει να μπαλώσει κάπως με κάτι το αναπάντεχο (τόση έκπληξη που από την μέση καταλαβαίνεις τι τρέχει) χωρίς όμως να είναι αρκετό. Φταίει ότι την είδα αργά και νύσταζα ή ότι ήταν κακέκτυπο καλών στιγμών όλων των παραπάνω ταινιών με δράση που βγάζει γέλιο. Το πως αποφάσισε να παίξει ο Andy Garcia είναι μυστήριο. Ο Ray Liotta έχει πάρει τον κατήφορο εδώ και χρόνια, ο Ben Affleck μετά το Gigli πίστεψε πως παίζει στο Heat μάλλον όλοι οι υπόλοιποι είναι στους ρόλους που μας έχουν συνηθίσει. Μοναδική αναλαμπή η ερμηνεία του Jeremy Piven (όσο μπορεί να μιλήσει κανείς για ερμηνεία στην ταινία αυτή, τουλάχιστον λες ότι κράτησε ένα επίπεδο).

Αν το είχα δει μέρα και δεν νύσταζα θα το έθαβα απλώς. Τώρα επειδή έχασα και μια ώρα ύπνου θα πω ότι αξίζει να έχετε το DVD στο μπαλκόνι σας για να διώχνει τα περιστέρια και πουθενά αλλού!

Dirty Kitchen Bar

Κανονικά έτσι θα έπρεπε να είναι το όνομα του γνωστού Kitchen Bar στην παραλιακή, μιας και έχει φάει μηνύσεις σχετικά με την υγιεινή του κρέατος του (βέβαια για τιμωρία το Υγειονομικό του έδωσε και άλλη άδεια για την μαρίνα Ζέας στον Πειραιά, μιας και φαίνεται πως δεν είναι αρκετοί αυτοί που αρρώστησαν από το 1ο μαγαζί στην Ποσειδώνος!).

Στο συγκεκριμένο μέρος έχω πάει αρκετές φορές και πιθανότατα να πάω άλλες τόσες, παρά το ότι καμία δεν έχω φύγει ευχαριστημένος από το φαγητό ή το ποτό μου. Θα με ρωτήσετε εύλογα από πότε απέκτησα τάσεις μαζοχισμού (από τότε που αποφάσισα να παντρευτώ θα σας απαντήσω αλλά μην το πείτε στη γυναίκα μου :-) ). Οι λόγοι είναι 3: είναι δίπλα στο γραφείο που δουλεύω, βολεύει οποιονδήποτε μένει από κέντρο και κάτω και σαν χώρος είναι πολύ καλός (το ότι μαζεύει αρκετές γυναίκες που τα έχουν πετάξει όλα έξω τώρα που καλοκαιριάζει δεν είναι λόγος).

Το μαγαζί είναι τις κλασσικής νεοελληνικής νοοτροπίας πουλάω φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Πολύ ωραίος χώρος για όλες τις ηλικίες (από πιτσιρικαρία μέχρι παππούδες που κάνουν βόλτα στη μαρίνα), ευάερος & ευήλιος (πλέον αποτελεί πλεονέκτημα να γυρνάς σπίτι χωρίς να βήχεις μια εβδομάδα από την τσιγαρίλα που έχεις καταπιεί μαζί με το φαγητό), πρώτο τραπέζι πίστα στη μαρίνα, γρήγορη εξυπηρέτηση και κατάλογος με περιγραφές ανάλογες με τα προγράμματα CU της Vodafone ώστε όλοι να πιστέψουν ότι τρώνε στη Σπονδή με τιμές Μπαϊρακτάρη!

Ο ενθουσιασμός κρατάει μέχρι να έρθουν τα πρώτα πιάτα (όπου βλέπεις και τις τεράστιες μερίδες οπότε λες ότι με ένα πιάτο χρειάζομαι δίαιτα μιας εβδομάδας). Έχουμε δοκιμάσει περίπου το μισό μενού φαγητού και αρκετά cocktails από τα ποτά. Το μόνο που μας ενθουσίασε ήταν το μεταλλικό νερό και η μπύρα και αυτά επειδή ήταν τυποποιημένα οπότε και σίγουρα! Οι σαλάτες τεράστιες μεν αλλά λίγο χωματάκι και καμιά ρίζα από το θερμοκήπιο θα την βρεις, τα κυρίως (τουλάχιστον τα μακαρονοειδή που έχω δοκιμάσει) έχουν αρκετό αλάτι ή βούτυρο που υπερκαλύπτουν οτιδήποτε άλλο έχει το πιάτο. Τα γλυκά είναι αντίστοιχης ποιότητας με αυτά που αγόραζε η μάνα μου όταν ήμουν μικρός και δυσκοίλιος για να πάω τουαλέτα :-). Τα δε ποτά είναι στο μέσο όρο που βρίσκεις σε 9 από τις 10 ελληνικές καφετέριες.

Για να παρκάρω την μπουλντόζα που ξεκίνησε το θάψιμο και να καταλήξω, είναι ένας ωραίος χώρος για να τα πείτε με φίλους και να νιώσετε το καλοκαιράκι, χωρίς καμιά απαίτηση όμως από το φαγητό. Αν σε αυτό βάλετε ότι οι τιμές είναι λίγο πιο πάνω από τα TGI Fridays με λίγο χειρότερο φαγητό (δύσκολο να το πετύχεις αλλά γίνεται) τότε περιοριστείτε σε καφέ ή μπύρα ή σκέτα αλκοολούχα για να περάσετε ευχάριστα (άντε αν είστε και τολμηροί δοκιμάστε και καμιά σαλάτα).

(Kitchen Bar, Λ. Ποσειδώνος 3, Καλαμάκι, 2109812004, 2109813950 & Μαρίνα Ζέας, Πειραιάς, 2104522338)

Γευστικές δοκιμές ανά την πόλη

20/06/2007:

Καλοκαιράκι μεν, παγωτό δε! Έχουμε και λέμε με λίγα και περιεκτικά λόγια: η Kayak αντεπιτίθεται με 2 γεύσεις όνειρο: sorbet σοκολάτας και Mojito (το 1ο το βρίσκεται και στα MEGA AB Βασιλόπουλος το 2ο μόνο σε καταστήματα που σερβίρουν Kayak). Δοκιμάστε επίσης κρέμα και σοκολάτα από το Βάρσο της Κηφισιάς (ειδικά η κρέμα όλα τα λεφτά, προσοχή όμως γιατί μυρίζει γάλα, οπότε σε αρκετούς ίσως να μην αρέσει)

7/5/2007:

Παγωτό Kayak Τσουρέκι & Belgian Chocolate (2 ξεχωριστές γεύσεις). Τα Kayak έχουν κάνει θραύση τελευταία χρόνια στη χώρα μας. Ελληνικής κατασκευής και πραγματικά φρέσκα παγωτά (φαίνεται από το κρυστάλλωμα που κάνουν όταν τα βάζεις κατάψυξη όπως και από το ότι δεν έχουν ίχνος βουτυρίλας στον ουρανίσκο αφού τα φας (όπως πχ τα Haagen Dazs, για τα παγωτά ΕΒΓΑ, ΔΕΛΤΑ, Algida κτλ δεν αναφέρομαι καν μιας πολλά σκαλιά κάτω). Το καλύτερο μάλλον έτοιμο που μπορείτε να δοκιμάσετε. Πριν από λίγο καιρό τα έβρισκες μόνο σε συγκεκριμένα εστιατόρια/καφέ (πχ Φίλιον στο Κολωνάκι). Πλέον εδώ και κάποιους μήνες τα βρίσκεις και στα ΑΒ Βασιλόπουλος (όχι όλες τις γεύσεις, αλλά Κανέλλα, Βανίλια, Τσουρέκι, Βελγική Σοκολάτα θα τα βρεις σίγουρα). Το τσουρέκι είναι πρακτικά βανίλια και κομμάτια τσουρεκιού. Πολύ καλή βανίλια, το τσουρέκι παίζει αν θα πέσετε πάνω σε κύπελλο μα αρκετό τσουρέκι ή με σχεδόν καθόλου. Η βελγική σοκολάτα έχει και κομματάκια σοκολάτας μέσα, αλλά σου αφήνει την αίσθηση πληρότητας από σοκολάτα όταν την τρως (παχιά και χορταστική - ιδιαίτερα μετά από ένα ολόκληρο κύπελλο σε λίγα λεπτά μόλις :-) ). Η γεύση που σε αφήνει άναυδο είναι το Κάστανο-Armagnac (το έφαγα τα Χριστούγεννα στο Φίλιον) και είναι όντως όσο απίστευτο το έχεις φανταστεί διαβάζοντας τις διαφημίσεις. Και το Σύκο παλιότερα στη Μπόμπενας εξίσου θεσπέσιο. Η μόνη μου απορία είναι αν το κατάστημα Kayak στην παραλιακή στρίβοντας για Σαρωνίδα, δίπλα από το ξενοδοχείο & το super-market METRO είναι όντως "επίσημο" ή μαϊμού ?

2/5/2007:

Μπισκοτάκια μαστίχας από το μαγαζί Το Μπισκότο στο Χαλάνδρι της κας Παπαχαραλάμπους (ναι είναι η αδελφή της ηθοποιού, που σίγουρα τα καταφέρνει αρκετά καλύτερα στα μπισκότα από ότι η αδελφή της στην ηθοποιία!). Από τα καλύτερα και φρεσκότερα μπισκότα μαστίχας. Είτε σκέτα είτε με γάλα είτε με πορτοκαλάδα (ή και με δημητριακά μαζί ακόμα) έχουν απίστευτη γεύση (πολύ έντονο άρωμα μαστίχας χωρίς να σου αφήνει την αίσθηση του ψεύτικου στον ουρανίσκο αφού τα φάτε). Η δοκιμή στο σπίτι μας έδειξε ότι αρέσουν πολύ μιας και όποτε έχουμε φίλους και τα βγάλουμε τρώμε όλο το σακουλάκι των 300γρ σε λιγότερο από 10 λεπτά! Θα τα βρείτε και σε αλυσίδες με προϊόντα μαστίχας.

Σοκολάτα NewTree στα ΑΒ Βασιλόπουλος. Καινούρια ανακάλυψη και ο ΑΒ έχει την αποκλειστική εισαγωγή. Βγαίνει με 73% περιεκτικότητα σε κακάο και παραλλαγή με πιπερόριζα (ginger). Αρκετά σκαλιά επάνω από την αντίστοιχη υγείας του Παυλίδη και κοντράρει στα ίσια για να μην πω καλύτερη από την αντίστοιχη του Green & Blacks (στο Θανόπουλο και delicatessen). Την τρως και γεμίζει bitter το στόμα σου. ΣοΚόλαση που λέει και η διαφήμιση!

Τσουρέκι από το Sweet Corner (Βρυούλων 5, Ν. Σμύρνη - 9354147). Μέχρι στιγμής το top 5 περιλαμβάνει Τούλα & Lido στο Παγκράτι, Τερκενλή (Θεσ/νίκη & αεροδρόμιο) και Τσέγκο στη Πεντέλη. Του Sweet Corner μάλλον χτυπάει No1 - No2! Πιο έντονο άρωμα και γεύση μαστίχας/μαχλέπι από Lido & Τερκενλή, γεμίζει το στόμα με τσουρεκίλα όσο του Τσέγκου δεν σου αφήνει όμως την ίδια βουτυράδα μετά την κατανάλωση (σε μερικούς ίσως και να μην είναι θετικό αυτό βέβαια). Συνδυασμός και λίγο κακάο Vanhouten (που μας έφτιαχνε και η γιαγιά μας με νερό), γάλα 100% λιπαρά, μια κουταλιά Corn flour και μέλι (κατά προτίμηση Κυθήρων) και δεν θα θέλετε να φύγετε από το τραπέζι της κουζίνας για δουλειά το πρωι (αυτό δεν το θέλει κανείς μας βέβαια έτσι κι αλλιώς!)

Petite Fleur

Χαλάνδρι, Σάββατο μεσημέρι για ψώνια (ευτυχώς ήταν το 4ήμερο της Πρωτομαγιάς οπότε έλειπε αρκετός κόσμος και ήταν άνετο το περπάτημα) και ψάχνουμε να δούμε που θα καταλήξουμε για ελαφρύ σνακ μιας και το βράδυ μας περιμένει έξοδος για φαγητό. Αποφασίζουμε να πάμε στο Petite Fleur που έχει βουήξει ο τόπος (η γυναίκα μου το είχε ακούσει εδώ και κάνα 6μηνο αλλά δεν είχαμε καταφέρει να πάμε). Όλοι οι υπόλοιποι γνωστοί μας το είχαν δοκιμάσει και ακούγαμε τα καλύτερα.

Τελικά όχι άδικα! Το μαγαζάκι πίσω από την εκκλησία του Αγ. Νικολάου (και όχι μπροστά μαζί με τις υπόλοιπες 10) σε ταξιδεύει αλλού! Κυριολεκτικά και μεταφορικά! Θυμίζει παραμυθόσπιτο σε μεγέθυνση (κάτι από Γκραίτελ & Χανς - αν θυμάμαι καλά τον τίτλο του παραμυθιου - που όμως αντί για σοκολάτα έχουμε κίτρινο, κόκκινο, βεραμάν και ότι άλλο έντονο χρώμα μπορείτε να σκεφτείτε τέλεια συνδυασμένο και απλωμένο σε τοίχους, καρέκλες και τραπέζια). Τώρα που άνοιξε ο καιρός βγάζει και τραπεζάκια έξω και είναι ότι χρειάζεται μιας και τα λιγοστά μέσα γεμίζουν πολύ γρήγορα (και για άλλη μια φορά να επισημάνω ότι χρειάζομαι ποσοστά, μιας και όταν μπήκαμε ήταν 2 ακόμη τραπέζια γεμάτα και μέχρι να παραγγείλουμε γέμισαν και τα έξω!).

Αν και φημίζεται για τα ροφήματα με σοκολάτα Vahlorna νομίζω ότι τα σνακ του ξεπερνούν κάθε φαντασία. Ο καφές με άσπρη και λευκή σοκολάτα ήταν αρκετά καλός αλλά η γεύση όχι τόσο έντονη όσο θα ήθελα για να καταλάβεις και κάτι από σοκολάτα. Η τάρτα σοκολάτας αρκετά καλή (με το πιο ρευστό εσωτερικό της να ρέει καθώς την έκοβες και να πνίγει την ψιλοκομμένη μπανάνα που ήταν ακριβώς δίπλα στο πιάτο). Η αποθέωση ήταν η τάρτα σπανάκι! Δεν ξέρω αν φταίει το ότι είχα πεθάνει στην πείνα, πάντως αναγκαστήκαμε να πάρουμε και 2ο κομμάτι μιας και το 1ο που πήρε η έγκυος γυναίκα μου δεν πρόλαβε να το δοκιμάσει (και μην πουν κάτι κακεντρεχείς φίλοι μου ότι δεν σκέφτομαι την γυναίκα μου, απλώς είμαι λιχούδης!). Τέλεια λεπτή ζύμη χωρίς ίχνος ζυμαρίλας, το σπανάκι άψογα δεμένο με τα τυριά και έχοντας κρατήσει όσο ζουμί πρέπει για να γεμίσεις το στόμα σου γεύση αλλά χωρίς να λερώσεις τη γραβάτα σου (ή έστω το παντελόνι σου αν δε φοράς γραβάτα!). Οπωσδήποτε πρέπει να την δοκιμάσετε. Είμαι σίγουρος ότι και οι άλλες τάρτες θα είναι εξίσου καλές (καλά λόγια άκουσα και για την φρουτοσαλάτα του).

Το καλύτερο το άφησα για το τέλος: αυθεντικό jazz μαγαζί. Το βινύλιο βγάζει μάτι και μέχρι να δεις να αλλάζει ο δίσκος πιστεύεις ότι απλώς πήραν ένα παλιό πικ-απ και το έβαλαν να γυρνάει ενώ η μουσική παίζει από καλά κρυμμένη CDιέρα!!! Από ότι μας είπαν η δισκοθήκη είναι του μαγαζιού (ελεύθερη για τον καθένα να χαζέψει σε πολλά σημεία μέσα στο καφέ). Παλιές (30's, 40's) jazz μελωδίες πλημμυρίζουν το χώρο και κλείνοντας την πόρτα όταν μπαίνεις μέσα αλλάζεις εποχή (το ότι καταφέρνεις να χαλαρώσεις είναι απόδειξη από μόνο του). Φεύγοντας ρωτήσαμε για το ποιος δίσκος έπαιζε¨"Paul Winter - Rio, αρκετά δυσεύρετο" μας είπαν και δεν τους πιστέψαμε, όντως μερικές ώρες μετά emule, shareaza, limewire έβγαζαν ελάχιστα κομμάτια από Paul Winter! Για λογαριασμό δεν αναφέρω, μιας και το μόνο που σε νοιάζει φεύγοντας από εκεί είναι το πότε θα ξαναπάς και όχι το πόσο κόστισε (στα ίδια επίπεδα με τις άλλες καφετέριες της περιοχής για όσους ενδιαφέρονται)

(Πλατεία Αγ. Νικολάου 2, Χαλάνδρι, τηλ: 2106814825 & Ομήρου 44, Κολωνάκι)

Idi Amin

Για όσους δεν πρόλαβαν το Last King of Scotland στις αίθουσες δεν θα χάσουν τίποτα σε DVD. Ο Forest Whitaker κέρδισε το Όσκαρ Α' ανδρικού για το ρόλο του μονάρχη στην ταινία, και χωρίς να έχω δει όλες τις ταινίες για την υποψηφιότητα μεν, φαίνεται ότι το άξιζε δε. Πέρα από το ρόλο αυτό όμως η ταινία δεν έχει και πολλά να πει (με εξαίρεση το πολύ καλό soundtrack).

Μας δείχνει την κατάσταση στην Ουγκάντα του '70 μέσα από την ιστορία ενός Σκωτσέζου γιατρού που καταλήγει να γίνει ο προσωπικός γιατρός του δικτάτορα Idi Amin. Αν κανείς περιμένει να δει μια πολιτική ταινία με τοποθέτηση ατύχησε. Αν περιμένει δακρύβρεχτες σχέσεις με πολιτικό υπόβαθρο, πάλι ατύχησε. Αυτό που θα δει είναι έναν Forest Whitaker να αποδεικνύει γιατί πήρε το Όσκαρ, και παράλληλα την ιστορία του γιατρού που έκανε την μια ηλιθιότητα μετά την άλλη από τότε που πάτησε το πόδι του στη χώρα!

Ειδικά προς το τέλος καταλήγεις στο ότι ο γιατρός είναι μεγάλος μαλάκας και καλά έπαθε ότι έπαθε. Ναι υπάρχουν οι σπόντες περί αποικιοκρατίας των Άγγλων, για την δραματική κατάσταση της χώρας με έναν τρελό στο τιμόνι αλλά μην περιμένετε πολιτικό μανιφέστο αλά Κεν Λοουτς (ούτε καν κάτι σε στυλ Ηotel Rwanda).

All in all, πάρτε το σε DVD μόνο και μόνο για τον Forest Whitaker και για να δείτε και λίγο πόσο ωραία περνάνε εκεί στην Αφρική, αλλιώς δεν θα χάσετε κάτι.

Little Big Sunshine!

Πριν από περίπου 2 εβδομάδες είδα το Sunshine, την τελευταία ταινία του Ντανι Μποϊλ (28 days later, Trainspotting). Την προτείνω σε όσους είναι φαν των sci-fi ταινιών (και λέγοντας sci-fi δεν εννοώ το Armagedon ή το Core ή το Pluto Nash αλλά το Oδύσσεια 2001, Black Out, το Solaris).

Η υπόθεση έχει να κάνει με το πλήρωμα ενός σκάφους με προορισμό τον ήλιο για την τοποθέτηση μιας βόμβας που μετά την έκρηξή της θα "ξαναξυπνήσει" τον ήλιο ώστε να δίνει αρκετό φως και θερμότητα για τη διατήρηση της ζωής στη Γη. Η ταινία ξεκινά με το σκάφος να φτάνει κοντά στον ήλιο, λίγο χρόνο πριν χρειαστεί για την τοποθέτηση της βόμβας, εγχείρημα που δοκιμάζεται 2η φορά μιας και η 1η απέτυχε.

Η ιστορία εκτυλίσσεται αρκετά πειστικά (δεν μας δίνει ένα επιστημονικό υπόβαθρο και ούτε προσποιείται να κάνει την επιστημονική φαντασία πραγματικότητα, αλλά εμβαθύνει στους χαρακτήρες, στην αποστολή και τι χρειάζεται για την διεκπεραίωσή της καθώς και τις αντοχές των ανθρώπων που συμμετέχουν). Πάνω που έχεις αρχίσει να μπαίνεις στο κλίμα και να νιώθεις την ατμόσφαιρα μέρος της αίθουσας σκάει το διάλειμμα!

Παρένθεση: Μεγάλο ξενέρωμα που δεν το έχουν κόψει σε μη multiplex αίθουσες. Αν και δεν είμαι υπέρμαχος του σινεμά=10.000 τρόποι να τα αρπάξουμε από τα πιτσιρίκια (γιατί πρακτικά αυτό κάνουν τα multiplex) αναγνωρίζω ότι αν δεν είχε έρθει η Village και λοιπές εταιρίες, ακόμη θα βλέπαμε ταινίες σε αίθουσες με 3 διακοπές, ήχο λίγο καλύτερο από τα ακουστικά του sony casette walkman και με την υγρασία να στάζει από το ταβάνι και να κάνει το κινηματογράφο εμπειρία για όσους δεν πάσχουν από αρθριτικά. Καλό είναι για όλους η νοοτροπία του '80 κάνω διάλειμμα για να πουλήσω σοκολάτες γιατί αλλιώς δεν βγαίνω οικονομικά να αλλάξει:Τέλος παρένθεσης

Μετά το διάλειμμα δυστυχώς αρχίζει και η ταινία να παίρνει την κατιούσα :-( Ενώ το πήγαινε για συνδυασμό sci-fi με δώσεις suspense & δράματος το γυρνάει ξαφνικά σε thriller αλά Event Horizon (σχεδόν αντιγραφή στο σενάριο κιόλας). Όσο πλησιάζει το τέλος χειροτερεύει μιας και πλέον το γυρίζει σε videο clip (επίσης copy/paste από Οδύσσεια 2001) και ξενερώνεις εντελώς. Εν τέλει, φεύγεις μια αίσθηση ότι σου άρεσε μεν αλλά μπορούσε να τα πάει πολύ καλύτερα αν διατηρούσε την αρχική γραμμή και δεν το άλλαζε στο τέλος.

Στα υπέρ της ταινίας το εικαστικό τμήμα (σκηνοθεσία, φωτογραφία, χρώματα) καθώς και η μουσική υπόκρουση. Οι σκηνές κοντά στον ήλιο είναι πολύ καλές και δεν βρίσκεις ψεγάδι CGI, οι εναλλαγές από το ζεστό φως του ήλιου στο κρύο κατάστρωμα επίσης ταιριαστές. Το καστ είναι ότι πρέπει (δεν έχει Holywood #1 stars αλλά αυτό δεν είναι πάντα κακό) . Αν και το σενάριο δεν γινόταν αχταρμάς προς το τέλος θα μιλάγαμε για ταινιάρα πρώτης γραμμής. Τώρα απλά κάτι αρκετά καλύτερο από αντίστοιχες Χολιγουντιές.

Tο Κρασοπουλιό Του Ψυρρή

Δευτέρα μεσημέρι έπειτα από (δυστυχώς όχι) shopping therapy αλλά δουλειές στο κέντρο κοντά στα Notos Galleries οπότε φυσική κατάληξη στου Ψυρρή. Αν και έχουν ξεφυτρώσει περισσότερα εστιατόρια από όσα συνεργεία και φαναρτζίδικα υπήρχαν παλιά, οι ποιότητα δυστυχώς δεν είναι πάντα ανάλογη. Φωτεινή εξαίρεση το Κρασοπουλιό του Κόκορα, πίσω ακριβώς από την gelateria (και μην κάνετε πως δεν ξέρετε την gelateria γιατί σίγουρα σας έχουν τρέξει τα σάλια βλέποντας το πως έχουν στήσει τα παγωτά στη βιτρίνα!).

Γωνιακό ταβερνάκι, συμπαθητικός χώρος και εξαιρετικές γεύσεις. Αν πάτε πρέπει οπωσδήποτε να πάρετε την ψητή φέτα με σουσάμι και μέλι (όπου η φέτα είναι πάνω σε αραβική πίτα παπαριασμένη στο μέλι!), σουφλέ τυριών με ζαμπόν, εποχικές σαλάτες, τα μοσχαρίσια φιλετάκια με καραμελωμένα κρεμμύδια (επίσης σερβιρισμένα σε αραβική πίτα), αγροτική μακαρονάδα (με μπαβέτες και πιπεριά, ελιά, ντομάτα, κρεμμύδι, φέτα) όπως και τα ριγκατόνι με λιαστή & φρέσκια ντομάτα, μανιτάρια, κανέλλα και αρκετό γλύκισμα στον ουρανίσκο. Ο λογαριασμός σπάνια θα ξεπεράσει τα €20 ευρώ το άτομο (για ορεκτικό, σαλάτα, κυρίως και γλυκό), η ποιότητα από τις καλύτερες που μπορεί βρει κανείς στην περιοχή, σέρβις αντίστοιχο της ποιότητας και μάλιστα άνοιξαν και δίπλα ακριβώς ζαχαροπλαστείο οπότε έχετε έναν υπερπλήρη κατάλογο γλυκών να διαλέξετε (αν και τα γλυκά δεν είναι αντίστοιχα του φαγητού).

Για να κλείσετε τη βόλτα σας πρέπει να αντέξετε να περπατήσετε μέχρι τα Σερμπέτια του Ψυρρή (απέναντι από το εξίσου καλό μαγειρείο το Σχολείο), Αριστοφάνους 5 αν θυμάμαι καλά! Πολύ απλά τα καλύτερα σιροπιαστά. Δεν σου γεμίζει το μάτι απέξω (θυμίζει παλιό κλασσικό συνοικιακό καφενείο) και τα γλυκά δεν τα προσέχεις δεν μπεις μέσα. Τα βλέπεις και δακρύζεις: σιροπιαστή σφολιάτα με πικρή σοκολάτα, μαστίχα, σοκολάτα γάλακτος, κρέμα λεμόνι, κρέμα απλή και κανέλλα, καζαν ντιπί, μπακλαβάς, και καμιά 10αρια άλλα που δεν θυμάμαι γιατί λιποθύμησα μόλις δοκίμασα το καζαν ντιπί. Ζητείστε το με σιρόπι σοκολάτας και κανέλλα - ΟΡΓΑΣΜΟΣ (όχι δεν είμαι σεξομανής, απλά η γυναίκα μου είναι 9 μηνών έγκυος :-D)!

(Καραϊσκάκη & Αισώπου 4, Ψυρρή, 2103211051)

Απλά ξεχωριστό

Πρωτομαγιά και καταλήγουμε μεσημέρι να τρώμε στο Απλά Αριστερά Δεξιά με φιλικό ζευγάρι. Ο χώρος είναι πολύ καλός για την κατηγορία μοντέρνα ταβέρνα (περιβάλλον ταβέρνας - το design μοντέρνο και ξεχωριστό) και η κουζίνα του Καραμολέγκου πολύ καλή, αντάξια σίγουρα του ονόματός της.

Το μαγαζί δεν είναι μεγάλο οπότε καλό είναι να έχετε κράτηση αλλιώς δεν θα βρείτε εύκολα (ειδικά Παρασκευοσάββατα). Ο κατάλογος λιτός και έρχεται μαζί με τα πιάτα ημέρας. Το προσωπικό πρόθυμο να σου εξηγήσει το κάθε πιάτο (ευτυχώς δεν κουνάνε απλώς το κεφάλι πάνω κάτω λέγοντας "το μενταγιόν κροκοδείλου με βρύα Μαδαγασκάρης και μέλι από τα Ιμαλάια είναι αυτό ακριβώς που γράφει ο κατάλογος!"). Για αρχή ξεκινήσαμε με σαλάτα λαχανικών και κατσικίσιο τυρί (υπέροχο το λάδι που χρησιμοποιεί καθώς και το κατσικίσιο τυρί). Για ορεκτικά πήραμε κροκέτες λιαστής ντομάτας με πέστο φέτας (εξαιρετικό με μόνη παραφωνία ότι και λιγότερο αλμυρό να ήταν δεν θα έβλαπτε) και ψητό χαλούμι σχάρας με σως (δεν θυμάμαι τη σως, ήταν όμως πολύ καλή και το χαλούμι έλιωνε σαν λουκούμι στο στόμα και όχι σαν σόλα παπουτσιού). Το κουβέρ ήταν πέστο φουντουκιού με μικρούτσικα τηγανιτά γαριδάκια (εξαίσιο και αυτό, εξαφανίστηκε σε χρόνο dt).

Οι μερίδες μέχρι στιγμής έβγαιναν στο minimum δυνατόν για 4 άτομα. Τα κυρίως είχαν μια σπαγγέτι με γαριδοουρές και καραβιδοουρές με σαφράν και ούζο (νομίζω το μόνο πιάτο που δεν είχε κάτι ξεχωριστό, δεν το έλεγες άσχημο αλλά δεν ήταν σίγουρα στο ίδιο ύψος με ότι άλλο δοκιμάσαμε εκείνη την ημέρα), μοσχαρίσια μπριζόλα με ψητές πατάτες κομμένες με σάλτσα μπαλσάμικο και σταφίδα (καταπληκτική η σως, σωστά ψημένη η μπριζόλα σύμφωνα με αυτούς που την έφαγαν, αν και στο μάτι φαίνεται τεράστια σε έκταση, τα μερικά χιλιοστά πάχους και το αρκετό λίπος που μένει στο τέλος επιβεβαιώνουν την οφθαλμαπάτη!). Το 3ο πιάτο ήταν φιλετίνια με γλυκιά σως από κουμ κουάτ (όσο γλυκιά έπρεπε για να μην ξενίζει τους μη συνηθισμένους και νόστιμα χωρίς λίπος τα φιλετάκια). Οι μερίδες ακροβατούν μεταξύ του "χορταίνω όσο πρέπει για την υγεία μου" και του "πάμε για σουβλάκια μετά το γλυκό" (χορτάσαμε, δεν σκάσαμε, οπότε είναι στο σωστό μέγεθος έστω κι αν δεν χόρτασε το μάτι μας).

Αν και εμένα το πιάτο μου δεν μου άρεσε γιατί των άλλων φαινόταν σαφώς καλύτερο γευστικά, σίγουρα η μέχρι τώρα εντύπωση είναι παραπάνω από θετική. Το γλυκό απλώς επιβεβαίωσε την μέχρι τώρα γεύση. Μπάλες με γέμιση πικρής σοκολάτας και mango sorbet (τις σπας, βλέπεις να χύνεται η σοκολάτα και κοντεύεις να ολοκληρώσεις κι εσύ ... το γεύμα σου).

Πάμε για τα αρνητικά τώρα (σιγά μη δεν έθαβα). Το σέρβις είναι φιλικό μεν λίγο αργό δε (το μαγαζί ήταν γεμάτο όταν πήγαμε, μέχρι την ώρα του γλυκού είχαν μένει 5 τραπέζια γεμάτα, μας πήρε γύρω στο 15λεπτο να παραγγείλουμε το γλυκό). Το budget που έχουν βάλει για να κερνάνε με τον λογαριασμό μάλλον παραείναι υψηλό. Πληρώσαμε 160 ευρώ μαζί με πουρμπουάρ τα 4 άτομα αλλά δεν έφεραν ούτε μοσχάτο ούτε την πιατέλα με τα - μάλλον - αμυγδαλωτά που είδαμε σε όλα τα διπλανά τραπέζια των 6+ ατόμων (εμείς δηλαδή κατουρήσαμε στο πηγάδι ή στα 160 ευρώ δεν βγαίνεις οικονομικά να κεράσεις μερικά γλυκάκια και 4 σφηνάκια μοσχάτο ?). Το χειρότερο είναι όταν πληρώσαμε, χωρίς να διευκρινίσουμε ότι είμαστε εντάξει με τον λογαριασμό, δεν μπήκαν καν στον κόπο να φέρουν ρέστα (λες και προεξοφλούν αυτοί αντί για εμάς το ποσό του tip - φάουλ μεγάλο!).

Final judgement: Σίγουρα αξίζει μια επίσκεψη (και 2 και 3), οι γεύσεις είναι ξεχωριστές και θα δοκιμάσει κανείς ωραίο φαγητό σε πολύ καλό χώρο. Αν και το προσωπικό ήταν λίγο πιο εκπαιδευμένο θα έδενε τέλεια η όλη εξόρμηση.

PS: Αν πάτε χειμώνα βράδυ με στρωμένο χιόνι έξω είναι ονειρικά (απλώς πείτε τους να μην σας χρεώσουν και το χιόνι :-) ).

(Χαριλάου Τρικούπη 135 & Εκάλης, Ν. Ερυθραία, 2106203102)