Little Big Sunshine!

Πριν από περίπου 2 εβδομάδες είδα το Sunshine, την τελευταία ταινία του Ντανι Μποϊλ (28 days later, Trainspotting). Την προτείνω σε όσους είναι φαν των sci-fi ταινιών (και λέγοντας sci-fi δεν εννοώ το Armagedon ή το Core ή το Pluto Nash αλλά το Oδύσσεια 2001, Black Out, το Solaris).

Η υπόθεση έχει να κάνει με το πλήρωμα ενός σκάφους με προορισμό τον ήλιο για την τοποθέτηση μιας βόμβας που μετά την έκρηξή της θα "ξαναξυπνήσει" τον ήλιο ώστε να δίνει αρκετό φως και θερμότητα για τη διατήρηση της ζωής στη Γη. Η ταινία ξεκινά με το σκάφος να φτάνει κοντά στον ήλιο, λίγο χρόνο πριν χρειαστεί για την τοποθέτηση της βόμβας, εγχείρημα που δοκιμάζεται 2η φορά μιας και η 1η απέτυχε.

Η ιστορία εκτυλίσσεται αρκετά πειστικά (δεν μας δίνει ένα επιστημονικό υπόβαθρο και ούτε προσποιείται να κάνει την επιστημονική φαντασία πραγματικότητα, αλλά εμβαθύνει στους χαρακτήρες, στην αποστολή και τι χρειάζεται για την διεκπεραίωσή της καθώς και τις αντοχές των ανθρώπων που συμμετέχουν). Πάνω που έχεις αρχίσει να μπαίνεις στο κλίμα και να νιώθεις την ατμόσφαιρα μέρος της αίθουσας σκάει το διάλειμμα!

Παρένθεση: Μεγάλο ξενέρωμα που δεν το έχουν κόψει σε μη multiplex αίθουσες. Αν και δεν είμαι υπέρμαχος του σινεμά=10.000 τρόποι να τα αρπάξουμε από τα πιτσιρίκια (γιατί πρακτικά αυτό κάνουν τα multiplex) αναγνωρίζω ότι αν δεν είχε έρθει η Village και λοιπές εταιρίες, ακόμη θα βλέπαμε ταινίες σε αίθουσες με 3 διακοπές, ήχο λίγο καλύτερο από τα ακουστικά του sony casette walkman και με την υγρασία να στάζει από το ταβάνι και να κάνει το κινηματογράφο εμπειρία για όσους δεν πάσχουν από αρθριτικά. Καλό είναι για όλους η νοοτροπία του '80 κάνω διάλειμμα για να πουλήσω σοκολάτες γιατί αλλιώς δεν βγαίνω οικονομικά να αλλάξει:Τέλος παρένθεσης

Μετά το διάλειμμα δυστυχώς αρχίζει και η ταινία να παίρνει την κατιούσα :-( Ενώ το πήγαινε για συνδυασμό sci-fi με δώσεις suspense & δράματος το γυρνάει ξαφνικά σε thriller αλά Event Horizon (σχεδόν αντιγραφή στο σενάριο κιόλας). Όσο πλησιάζει το τέλος χειροτερεύει μιας και πλέον το γυρίζει σε videο clip (επίσης copy/paste από Οδύσσεια 2001) και ξενερώνεις εντελώς. Εν τέλει, φεύγεις μια αίσθηση ότι σου άρεσε μεν αλλά μπορούσε να τα πάει πολύ καλύτερα αν διατηρούσε την αρχική γραμμή και δεν το άλλαζε στο τέλος.

Στα υπέρ της ταινίας το εικαστικό τμήμα (σκηνοθεσία, φωτογραφία, χρώματα) καθώς και η μουσική υπόκρουση. Οι σκηνές κοντά στον ήλιο είναι πολύ καλές και δεν βρίσκεις ψεγάδι CGI, οι εναλλαγές από το ζεστό φως του ήλιου στο κρύο κατάστρωμα επίσης ταιριαστές. Το καστ είναι ότι πρέπει (δεν έχει Holywood #1 stars αλλά αυτό δεν είναι πάντα κακό) . Αν και το σενάριο δεν γινόταν αχταρμάς προς το τέλος θα μιλάγαμε για ταινιάρα πρώτης γραμμής. Τώρα απλά κάτι αρκετά καλύτερο από αντίστοιχες Χολιγουντιές.