Γιορτή Χαϊδαρίου

Αν και η αρχική μου εντύπωση ήταν πως είχα ήδη γράψει για τη Γιορτή Μπαξεβάνη, δεν το βρήκα στο αρχείο, οπότε παραθέτω πλήρη review και όχι απλώς update όπως σκόπευα αρχικά. Κοντεύοντας στον 3ο επιτυχημένο χρόνο λειτουργίας, η Γιορτή ξεκίνησε σαν η "φθηνή" σειρά του Μπαξεβάνη στην εστίαση. Το "φθηνή" βέβαια έχει να κάνει με την τιμή και μόνο μιας και όλα τα άλλα μόνο φθηνά δεν είναι!

Ξεκινώντας από τον χώρο, τώρα που ανοίγει ο κήπος είναι η καλύτερη εποχή για να το επισκεφθείτε. Ο στολισμός με τα αμέτρητα λαμπιόνια σου φτιάχνει τη διάθεση χωρίς να πλησιάζει καν τα όρια του κιτς και το σίγουρο είναι ότι και με το θερμόμετρο να δείχνει 40, μέσα στο δάσος μπορεί να χρειαστείτε και κάτι ελαφρύ να ρίξετε πάνω αν πάτε βραδάκι. Ακόμη και μεσημέρι πάντως δεν θα ζεσταθείτε και είναι φυσικό μιας και η δροσιά στο τέρμα του άλσους Χαϊδαρίου είναι δεδομένη ακόμη και με καύσωνα.

Αν και ο εξωτερικός διάκοσμος παραπέμπει σε ταβέρνα, ο εσωτερικός χώρος (που κλείνει το χειμώνα και διατίθεται και για δεξιώσεις όλο το χρόνο) είναι αρκετά προσεγμένος και ζεστός, συνδυασμένος αρμονικά με τον υπόλοιπο περίγυρο. Must είναι οι τουαλέτες που σίγουρα δεν τις βρίσκει κανείς εύκολα σε χώρο νέο-ταβέρνας.

Πρωτοπήγαμε λίγες εβδομάδες αφού είχε ανοίξει το μαγαζί και πετύχαμε μεσημεριάτικα και τον Μπαξεβάνη. Αρκετά προσιτός, καθόλου ψωνισμένος, κάθισε αρκετή ώρα στο τραπέζι και μας είπε για το πως ξεκίνησε να σκέφτεται το concept της Γιορτής, πόσα χρόνια του πήρε για να πάρει την ιδιοκτησία και τα μελλοντικά του πλάνα. Μας έκανε πολύ θετική εντύπωση η οποία έγινε ακόμη καλύτερη από το πιάτα που δοκιμάσαμε.

Ξεκινήσαμε πρώτα με φρέσκο ψωμάκι που βγαίνει από τον ξυλόφουρνο και ήταν όνειρο. Ο κατάλογος τότε σχετικά μικρός (5-6 ορεκτικά, άλλα τόσα κυρίως και ένα γλυκό ημέρας). Αν και δεν θυμάμαι τώρα τι είχαμε πάρει το 2006, το σίγουρο είναι ότι μας είχε ενθουσιάσει και η επίσκεψη επαναλήφθηκε τουλάχιστον 3 φορές μεταξύ 2006-2007 πάντα με επιτυχία. Οι τιμές όντως φθηνές μιας και για 2 ορεκτικά, 2 κυρίως και 2 γλυκά είχαμε πληρώσει κοντά στα €15 άτομο, που και τότε φάνταζε φθηνό. Το γεγονός ότι πρόκειται για συνταγές ενός καταξιωμένου Έλληνα σεφ σίγουρα τις κάνει ακόμη φθηνότερες σε συνδυασμό με ένα πανέμορφο περιβάλλον και αξιοπρεπή εξυπηρέτηση. Όλα αυτά εν έτη 2006, το 2008 και σε πρόσφατη επίσκεψη τα πράγματα έχουν αλλάξει...

Έπειτα από μια πολύ επιτυχημένη συνεννόηση, βρεθήκαμε 4 αντί για 10 άτομα στο Χαϊδάρι, Σαββατόβραδο. Η διάθεση δεν χάλασε και με το καλό φαγητό ενισχύθηκε στην πορεία. Ο κήπος άνοιξε και πάλι, τα λαμπιόνια κρεμάστηκαν στα δέντρα και οι συνταγές του Μπαξεβάνη ανανεώθηκαν για το καλοκαίρι. Ο κατάλογος πλέον δεν θεωρείτε μικρός και υπάρχουν αρκετές προσθήκες (πχ αρκετά ορεκτικά όπως και 2-3 πιάτα χωρίς κρέας στα κυρίως όπου δεν υπήρχαν πριν).

Δυστυχώς το αρχικό δυναμικό ξεκίνημα της Γιορτής σιγά σιγά αρχίζει και φθίνει (θέλω να πιστεύω ότι ήταν ατυχής συγκυρία η πιο πρόσφατη επίσκεψή μας και όχι κάτι που θα συνεχιστεί). Πρώτο σημάδι κάμψης έχει η εξυπηρέτηση. Οι σερβιτόροι όχι τόσο σπιρτόζοι όσο παλιότερα, το κουβέρ ήρθε μαζί με τα πρώτα κυρίως και δεν έχει πλέον τις κλασσικές μπουκιές του σεφ που παρελαύνουν για δοκιμή από όλα τα τραπέζια. Τα ψωμάκια ναι μεν ακόμη φτιαγμένα στο φούρνο αλλά τα δικά μας ήρθαν λίγο μπαγιάτικα (μάλλον τον φούρνο τον έκλεισαν από μεσημέρι)! Αμέσως στο μυαλό ήρθαν τα όχι και τόσο κολακευτικά σχόλια φίλων που το είχαν επισκεφθεί και δεν σχημάτισαν και τόσο καλή γνώμη όσο είχαμε εμείς αρχικά.

Συνεχίζοντας στα ορεκτικά η εικόνα βελτιώνεται με σταθερές αξίες τη φάβα με τα καραμελωμένα κρεμμύδια, τα πουγκιά με θαλασσινά, τυρόπιτα στο φούρνο (που έφερνε σε queasadilla) τη σαλάτα και τα μανιτάρια. Το μόνο μελανό σημείο ήταν τα χόρτα με ροκφόρ και πορτοκάλι, όπου ήταν ένα εντελώς αταίριαστο πιάτο και μάλλον έφταιγαν τα χόρτα. Στα κυρίως δεν υπήρχε το παραμικρό πρόβλημα. Τα σουβλάκια πάνω σε ψητή μελιτζάνα με γιαούρτι έγιναν ανάρπαστα και το δικό μου γιουβετσάκι με μανιτάρια ήταν πολύ καλό. Ευτυχώς, το λίγο άσχημο ξεκίνημα βελτιώθηκε σύντομα με κορύφωση τα γλυκά: το τρίπλεξ σοκολάτας με το άπαιχτο παγωτό μπανάνα ήταν το χιτ της βραδιάς!

Ο λογαριασμός ανέβηκε στα €35 το άτομο, με κρασί και μεγάλο tip όμως. Οι τιμές στον κατάλογο δεν μου φάνηκαν ακριβώς ίδιες με προηγούμενες χρονιές, αλλά δεν έχουν ξεφύγει κιόλας! All in all η Γιορτή αποτελεί ακόμη σχετικά καλό value for money αλλά δεν ξέρω για πόσο ακόμη (αν η εξυπηρέτηση χειροτερέψει και τα άστοχα πιάτα πληθύνουν μαζί με τις τιμές, τότε σίγουρα θα χάσει). Σίγουρα μέσα στο καλοκαίρι θα ξαναπάμε μιας και ο ανοιχτός χώρος είναι και ο πλέον ιδανικός για παιδιά. Ελπίζω το επόμενο update να είναι καλύτερο (βέβαια το ότι τα γλυκά του παραμένουν κορυφαία με δυσκολέυει όσο να 'ναι)!

(Γιορτή Μπαξεβάνη, Τέρμα Ιεράς Οδού, Δαφνί-Χαϊδάρι, Τηλ: 210-5326163)

Λίγο από όλα...

Μιας και η μικρή δεν λέει να γεννηθεί ακόμη, βγαίνουμε μεν αλλά χωρίς να έχουμε δοκιμάσει κάτι καινούριο. Μια το ότι τα καινούρια τον τελευταίο καιρό δεν μας βρήκαν και τόσο ικανοποιημένους μια και το ότι πάμε σε μαγαζιά που γνωρίζουμε από πριν τι να περιμένουμε εξασφαλίζει ότι τουλάχιστον θα φάμε καλά.

Επιγραμματικά, για το εξής εστιατόρια που έχω ξαναγράψει, τα νέα από πρόσφατες επισκέψεις είναι τα εξής:

25άρακι: Μετά και την διάκριση στα βραβεία Gourmet 2008 ευτυχώς παραμένει στο ίδια καλά επίπεδα με παλιότερα. Την Κυριακή που μας πέρασε δοκιμάσαμε μια υπέροχη σαλάτα με πράσινα λαχανικά και καραβίδες, όπου είχε μια τέλεια σως, μαζί με τα κλασσικά πλευρώτους (με μπαλσάμικο και μέλι), όπως και Κρητικά καλτσούνια (άψογα τηγανισμένα, χωρίς να βλέπεις σταγόνα λάδι). Η μόνη ένσταση ήταν στο ριζότο ρόκας με λιαστή τομάτα, όπου ναι μεν γευστικά παραμένει όπως παλιά αλλά του είχαν ρίξει σαφώς παραπάνω αλάτι από ότι άλλες φορές. Σέρβις και ατμόσφαιρα στα ίδια - καλά - επίπεδα όπως πάντα. Ελπίζω το - πολύ - παραπάνω αλάτι να ήταν ατυχία της στιγμής. Το ψωμάκι με γλυκάνισο παραμένει κορυφή (έφαγα μισή φραντζόλα)!

Balux:Το καλοκαίρι ήρθε, οι παραλίες άρχισαν να γεμίζουν και επειδή σύντομα θα κλειστούμε σπίτι με την άφιξη της μικρής είπαμε να κατηφορίσουμε νότια να κάνουμε χάζι στον κόσμο και να αράξουμε για καφέ. Αν και το Balux κάποτε είχε το όνομα για τον κόσμο που μαζεύει αυτό που είδαμε απείχε χιλιόμετρα μακριά από το όνομα.

Φτάσαμε κατά τη 1μμ και μείναμε μέχρι τις 4μμ, ώρες που μαζεύετε κόσμος στις παραλίες/πισίνες/καφέ. Περίμενα κι εγώ να θαυμάσω καλλίγραμμα ηλιοκαμένα γυναικεία κορμιά αλλά τζίφος! Μέχρι και η γυναίκα μου με την κοιλιά κοντά στον 10 μήνα είχε λιγότερα κιλά από το μεγαλύτερο ποσοστό των νεανίδων του Balux! Η γυναίκα μου κάτι είδε μεν αλλά όχι πολλά πράγματα (και για να το λέει ετοιμόγεννη γυναίκα, μάλλον υπάρχει σοβαρό θέμα)! Ευτυχώς είχα πάρει κι εφημερίδα μαζί οπότε πέρασε γρήγορα η ώρα. Τουλάχιστον ο καφές και το Mohjito Forrest Fruits ήταν συμπαθητικά! Ελπίζω το φαινόμενο να μην είναι μαζικό (αν και επόμενη εξόρμηση σε παραλιακό μέρος πριν τον Ιούλιο δύσκολο το βλέπω).