Nobuyoki Matsuhisa

Αν θέλετε ρομαντική (ή και όχι) βραδιά με καινούριες γευστικές εμπειρίες τότε μονόδρομος είναι το Matsuhisa (πιο πολύ γνωστό σαν Nobu). Αν και όλοι νομίζουν ότι θα φάνε sushi η αλήθεια είναι ότι θα δοκιμάσουν Ιαπωνική κουζίνα με επιρροές από Περού (ακούγεται περίεργο και είναι, αλλά ο chef είναι αυτής της σχολής). Το εστιατόριο είναι στο ξενοδοχείο Belvedere και ακουλουθεί τις προδιαγραφές του αμερικάνικου setup (χώρος υποδοχής και έπειτα το κυρίως εστιατόριο). Το προσωπικό είναι και αυτό ξένο (λίγοι σερβιτόροι Έλληνες, οι περισσότεροι ξένοι). Ο κόσμος και αυτός κυρίως ξένοι. Δεν ξέρω αν έχει να κάνει με το ότι είναι επισκέπτες του ξενοδοχείου ή απλώς έτυχε, πάντως τα μόνο ελληνικά που ακόυσαμε ήταν από το διπλανό τραπέζι και αυτά σπαστά γιατί ήταν Ελληνοαμερικάνοι - μάλιστα έλεγαν πως τους κοροϊδέυουμε και δεν τους βλέπουμε με καλό μάτι - δεν είχαν κι άδικο βέβαια. Είδαμε και αρκετούς 30άρηδες με 45-50άρες και σκέφτηκα ότι μάλλον διάλεξα το λάθος επάγγελμα.

Πριν ξεκινήσετε πάρτε οπωσδήποτε το Li-Chi Mohito και θα με θυμηθείτε (έψαξα για μανάβικο με li-chi στην Αθήνα αλλά μέσα Αυγούστου όλα κλειστά!). Για το τι πιάτα θα δοκιμάσετε δεν θα γραψω γιατί απλούστατα το ονόματα δεν τα θυμάμαι αλλά πήραμε το μενού με τα 7 πιάτα, τα οποία ναι μεν μας τα εξηγούσαν κάθε φορά και πάλι δεν τα συγκράτησα. To καλό με το μενού είναι ότι δοκιμάζεις τα πιο γνωστά και καλά πιάτα του μαγαζιού και μιας οι περισσότεροι από εμάς δεν είμαστε και τόσο γνώστες της Ιαπωνικής κουζίνας (που δεν είναι sushi) είναι ο ασφαλής δρόμος για ένα γευστικό ταξίδι (γιατί περι αυτού πρόκειται). Από την άλλη, αν σας πουν ότι με 1 μενού χορταίνεις, η αλήθεια είναι ότι θα χορτάσει η γυναίκα σας, εσείς θα κατεβάσετε 2-3 σουβλάκια φεύγοντας (οπότε ή πάρτε 2 μενού ή παραγγείλτε και μερικά πιάτα ακόμη, όπως κάναμε εμείς τελικα). Το κάθε πιάτο είναι μια πραγματική εμπειρία αρκεί να είστε δεκιτκοί σε καινούριες γεύσεις. Δεν θα δοκιμάσετε ούτε σκορπιους ούτε τσούχτρες και γενικά τίποτα το αηδιαστικό (για εμάς), οπότε δεν υπάρχει φόβος. Προσοχή έχει δωθεί σε κάθε λεπτομέρειας (από το τι βλέπεις στο τραπέζι σου μέχρι και την αναλογία wasabi στην σάλτσα που έχουν ορισμένα πιάτα). Τα καλύτερα που μου έμειναν είναι το cheviche που έρχεται στην αρχή του μενού, το Black Cod Miso (το πήραμε ξεχωριστά) και φυσικά το θεϊκό μους (creme brulée το έλεγαν αλλά δεν με έπεισε για τέτοιο!) σοκολάτας με κομματάκια ανανά βρασμένα σε πράσινο τσαϊ με wasabi που ήταν ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ (δυστυχώς και λίγο).

Τελειώνοντας μόνο 2 πράγματα μου έκανα άσχημη εντύπωση: η τιμή του νερού (στα €9 το μπουκάλι είναι πραγματικά κοροϊδία, ούτε με A class να πετούσε από τα νησιά Fiji!) και το ότι όταν από δίπλα μας έφυγαν οι Ελληνοαμερικάνοι και ήρθε ο ιδιοκτήτς του Guzel με το γιο του (πιο πολύ για παππούς με το εγγόνι του έμοιαζε βέβαια) μόνο που δεν του έφεραν τη 2μετρη ξανθιά της υποδοχής κάτω από το τραπέζι! Υποτίθεται ότι το ξένο προσωπικό το έχεις για να αποφέυγεις τις δουλεπρέπειες του Greek γκαρσόνι, δεν το εκπαιδεύεις για να κάνει ακριβώς τα ίδια! Όταν πληρώνεις €100 το κεφάλι (που είναι το minimum μιας και δεν βρίσκεις πιάτο κάτω από €20 και λέγοντας πιάτο εννοούμε μέγεθος ορεκτικού πρακτικά) είτε σε λένε Κώστα Παπαδόπουλου είτε Giorgiο Armani περιμένεις την ίδια ακριβώς αντιμετώπιση!

Τα αξίζει τα λεφτά του: αν δεν πάρετε νερό και δεν έχετε δοκιμάσει (περίπου) τα ίδια με $80/κεφάλι στη NYC τότε ναι τα αξίζει. Δεν είναι το εστιατόριο που θα πάει κανείς κάθε μέρα αλλά και να μπορούσε δεν μπορείς να βρεις εύκολα τέτοιο εστιατόριο. Προσωπικά σιγουρα αν ξαναβρεθώ Μύκονο θα πάω γιατί απλούστατα δεν έχεις την ευκαιρία να δοκιμάσεις κάτι τέτοιο στην Αθήνα. Από την άλλη όταν στην Αμερική έχει τιμές κατά περίπου 10% χαμηλότερες και μάλιστα σε $ αντί για € (άρα μιλάμε για πολύ φθηνότερα) αρχίζεις λίγο να το σκέφτεσαι αν αξίζει να πας Μύκονο ή Beverly Hills!


(Τηλ: 22890-27362)

Πάμε όλοι μαζιιιιιι σε μια παραλίαααααααα...

Αν θέλετε να συνδυάσετε μπάνιο και καπάκι μάσα τότε υπάρχουν αρκετές επιλογές στη Μύκονο. Αυτή που δοκίμασα και συστήνω είναι το Solymar στο Καλό Λιβάδι, θα το βρείτε δίπλα από το πρόσφατο Bahia. Η παραλία είναι από τις καλές του νησιού με μόνο θέμα ότι λόγο αέρα είχε βγάλει πολλές τσούχτρες προς την παραλία οπότε το κολύμπι δεν ήταν και ότι πιο εύκολο (έτυχε). Το εστιατόριο λειτουργεί από το πρωι μέχρι αργά το απόγευμα και στα θετικά του ότι η μουσική αν και ακούγεται μέχρι τις ξαπλώστρες δεν σου παίρνει τα αυτιά και μπορείς άνετα να πάρεις κι έναν υπνάκο. Τα cocktails (στα €12, που είναι η ίδια τιμή που θα το βρείτε σε όλες τις παραλίες) είναι πολύ ωραία. Σωστά daquiry, mohito & caipirinha που έρχονται κρύα και πίνονται μονορούφι στην ξαπλώστρα. Η τιμή της ομπρέλας με 2 ξαπλώστρες στα €12 (έπειτα από απόφαση του Δήμου Μυκόνου για όλο το νησί - σε μια προσπάθεια να δείξουν ότι κάνουν κάτι για να πατάξουν την αισχροκέρδεια - μόνο κανένας άσχετος τουρίστας θα τσιμπήσει σε τέτοιες προσπάθειες!).

Αν πάτε στην παραλία αξίζει να κάτσετε και για φαί. Ένα βήμα πριν το κύμα, η μουσική λίγο πιο έντονη με χαλαρό πρόγραμμα (δεν θα σε ξεσηκώσει για χορό) και με πιάτα σε μεσογειακό κλίμα. Πήραμε υπέροχη σαλάτα με ρόκα, τυρί, μέλι μπαλσάμικο, σαγανάκι σε σουσάμι με σταφύλι (το μόνο πιάτο που δεν ενθουσίασε ιδιαίτερα), παπαρδέλες με ντομάτα και καβούρι (από τα καλύτερα πιάτα που δεν λέει να χάσετε) και σπαγγέτι με λαχανικά (εξίσου καλή με το καβούρι αλλά όχι τόσο ιδιαίτερη). Το σέρβις ήταν άμεσο και ο λογαριασμός ήρθε στα €60 για όλα, ποσό λογικό για την περίοδο και τον χώρο.
(Τηλ: 22890-71745)

Στον αντίποδα του Solymar βρίσκεται το N'ammos (κανονικά N'ammoutonpiasete έπρεπε να το έλεγαν). Βρήκαμε κι εκεί τραπέζι χωρίς κράτηση (το ότι ήμασταν 2 μόνο βολεύει βέβαια) αλλά εκτός από την καλή ατμόσφαιρα και μουσική όλα τα υπόλοιπα χάλια. Το μπαράκι που βάραγε μέχρι το απόγευμα και χόρευες με τα σφινάκια να ρέουν έκλεισε. Το σέρβις ήταν άμεσο μεν η κουζίνα δεν ανταποκρίνονταν δε (το ότι θα είναι γεμάτο το εστιατόριο μέχρι το απόγευμα το ξέρουν, να προσλάβουν κι άλλο προσωπικό όμως δεν το έχουν μάθει ακόμη). Φυσικά το καλύτερο είναι το κουβέρ (4 φέτες ψωμί με λαδορίγανη στο φούρνο) στα €10 και το νερό στα €5 το μπουκάλι επειδή είναι Voss. Για μια μετριότατη σαλάτα, συμπαθητικά μανιτάρια στη λαδόκολλα και ένα ενδιαφέρον ριζότο με τρούφα πληρώσαμε €75! Μόνο αν είχαν καμία stripper σε table dance θα μπορούσα να βρω λογικά τα λεφτά αυτά. Δυστυχώς δεν είχαν οπότε τώρα μου φαίνεται τρομερά δυσανάλογη ποιότητα/τιμή! Η παραλία καλή αλλά για φαγητό πηγαίνετε αλλού. Δεν δίνω καν στοιχεία επικοινωνίας γιατί θύμωσα τώρα που σκέφτηκα πόσο μας τον έπιασαν!

Αν, τέλος, ψάχνεται για strings, σιλικόνες και συναφή εξαρτήματα "επιδόσεων" πιο πολλά θα βρείτε σε Ble ή Yabanaki στην Αθήνα παρά στη Μύκονο (και γλιτώνετε και την ταλαιπωρία του ταξιδιού)

Tagooρωθήκαμε

Σαν βγεις στον πηγαιμό της ματαιοδοξίας made in Mykonos, ο πρώτος σας σταθμός πρέπει οπωσδήποτε να είναι τo Cavo Tagoo. Μην στρίψετε από εκεί που λέει η πινακίδα Ταγκού, αλλά από το παλιό λιμάνι προχωρήστε όλο ευθεία προς το καινούριο και θα το δείτε μπροστά σας. Ήδη η είσοδος για την πισίνα σε προιδεάζει για το τι πρόκειται να δεις. Ουσιαστικά βλέπεις live εικόνες από εξώφυλλα περιοδικών αρχιτεκοντικής και minimal design περιοδικών να εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια σου. Αν σας άρεσε πχ το παλιό Αριστερά-Δεξιά με το minimal design τότε σίγουρα θα λατρέψετε και το Cavo Tagoo (όχι τις ίδιας αισθητικής αλλά σίγουρα παρόμοιας αντίληψης). Κι ενώ νομίζατε πως με τις ξαπλώστρες με μεταλλικά μπαμπού τα έχει δει όλα δεν έχετε κατέβει στις τουαλέτες που είναι κυριολεκτικά μέσα σε βράχο! Κερασάκι στην τούρτα το σαπούνι που δεν είναι υγρό αλλά τριμμένο και το ρίχνεις σαν πιπέρι σαν χέρια σου! Προσεγμένη και η κάθε λεπτομέρεια, μένεις πραγματικά εντυπωσιασμένος.

Αυτό που μου έκανε μεγαλύτερη ακόμη εντύπωση είναι ότι το προσωπικό δεν ήταν καθόλου ψωνισμένο! Όλοι ευγενέστατοι χωρίς ίχνος τουπέ και μύτης να κοιτάει τον ουρανό. Πήραμε πρωϊνό (στα €25/άτομο για μπουφέ) που άξιζε τα χρήματά του (ειδικά αν σκεφτείς τι πληρώνεις πρωτοχρονιά στα ξενοδοχεία). Χαρακτηριστικά θυμάμαι ότι για ένα πρωϊνό μπουφέ στο Divani Caravel στην Αθήνα είχα πληρώσει €23 και όλα τα πιάτα ήταν από μέτρια εώς χάλια. Εδώ ελάχιστα ήταν αυτά που δεν άρεσαν (και αυτό κυρίως ότι δεν σου άρεσε η γεύση όχι ότι δεν υπήρχε η σωστή ποιότητα). Η ποικιλία μεγάλη (από μαραθοπιτάκια σε στυλ κρέπας, 3 είδη μηλόπιτας, 4 cake σοκολάτας, brownies, μέχρι σολωμούς, λουκάνικα, δημητριακά, χυμούς, τοπικά και πιο γνωστά τυριά, σπανακοπιτάκια, τυρόπιτάκια κοκ) οι γεύσεις ακόμη καλύτερες. Ο χώρος open στο κοινό 24/7 για μπάνιο στην πισίνα, το βράδυ για φαγητό και ποτό (τα cocktails βέβαια είναι στα €16 - τσουχτερά αλλά τόσο έχουν ανέβει οι τιμές σε αρκετά μέρη). Αξίζει επίσκεψη και το βράδι μιας και ο φωτισμός δίνει άλλη ατμόσφαιρα (και η μουσική ιδανική για ξεκίνημα βραδιάς). Φαγητό δεν προλάβαμε να δοκιμάσουμε, λογικά όμως σίγουρα θα είναι τουλάχιστον αξιοπρεπές (και η ατμόσφαιρα το βράδι λέει σίγουρα)

(Τηλ: 22890-23692-5)

Θα τα βάλω όλα μπουρλότο!

Μερικές εικόνες από τη χθεσινή πυρκαγιά (στα 200μ από το σπίτι μου, αν φτάσω προς Πεντέλη είναι φυσικά ακόμη πιο μαύρα τα πράγματα). Περισσότερα στο:

http://anadasosi.blogspot.com/

Το χειρότερο (εκτός από την καταστροφή βέβαια) είναι ότι το Σεπτέμβρη ένα 80% αυτών που βγαίνουν και λένε για ανίκανους πολιτικούς θα ψηφίσουν πάλι πρασινομπλε στρουμφάκια!

Greek καμάκι στη Μύκονο

Μύκονος, διάσημο νησί κυρίως γιατί ο καθένας μπορεί να περάσει σαν βασίλισσα (ειδικά αν είσαι άντρας!). Καταφέραμε και παρκάραμε τη μικρή για ένα 3ήμερο και είπαμε να θυμηθούμε τα παλιά. Μην φανταστείτε τίποτα Super Paradise ή μπύρες από το περίπτερο. Αυτά τα κάναμε αρκετά μικρότεροι (δυστυχώς βλέπω και αρκετούς μεγάλους που το κάνουν ακόμη). Το νησί, αν και φημίζεται για τα celebrities και το τρίπτυχο πάρτι γνωστού σχεδιαστή - γυναίκα αθλητή με πρόσφατη προσθετική - εξώφυλλο σε Ciao/Espresso/Traffic, ευτυχώς προσφέρει και διακοπές σε πολύ χαλαρούς ρυθμούς, σε πιο ήσυχες παραλίες και μπορείς να βρεις μέχρι και φθηνές ταβέρνες. Διαμονή δεν ξέρω αν μπορείς να βρεις φθηνή - παλιά έχω μείνει μέχρι και σε πρώην στάνη πλήρως ανακαινισμένη σε rent a room (δηλαδή είχαν διώξει τα γίδια).

Η Μύκονος καλύπτει άνετα τα γούστα Άγγλου γυφτοτουρίστα που ήρθε να βρει το ταίρι του για γάμο στο Άμστερνταμ, του κοσμοπολίτη ταξιδευτή που θέλει ποιότητα και εξυπηρέτηση ανάλογη των χρημάτων που διαθέτει αλλά ακόμη και διακοπές τύπου οικογενειάρχη! Έχει τα ολοήμερα πάρτι αλλά και απόμερες παραλίες που μπορείς να κάνεις και γυμνός μπάνιο χωρίς να είσαι με την πλάτη βράχο βράχο :-).

Φέτος πάντως το νησί φάνηκε πεσμένο. Δυο τρία νυχτερινά μαγαζιά δούλευαν μόνο, στα υπόλοιπα έμπαινες έβλέπες ότι είναι άδεια και έφευγες. Στο Caprice μπορούσες να κάτσεις, έκανες βόλτα στη χώρα χωρίς να πιστεύεις ότι είσαι στην Ερμού παραμονή Χριστουγέννων, δεν χρειαζόταν reserve ξαπλώστρα σε Ψαρρού και Καλό Λιβάδι αλλά ούτε και κράτηση σε Nammos ή Solymar. Γενικά είχε κόσμο αλλά όχι όσο περιμένει κανείς για τη 2η εβδομάδα του Αυγούστου (αυτό βέβαια είναι θετικό στην πράξη).

Μιας και οι ημέρες ήταν λίγες είπαμε να το ρίξουμε σε gourmet δραστηριότητες. Για όσους θα πάνε ή είναι ήδη εκεί (και έχουν μπει από το smartphone ή το laptop στο blog :-) ) τα μέρη που μπορείτε να φάτε (συνοπτικά και σύντομα πιο αναλυτικά) είναι Solymar στο Καλό Λιβάδι(Τηλ: 22890-71745), ψάρι στην παραλία του Αϊ Γιάννη, Κουζίνα στον Ορνό με υπέροχο design τα καρπούζια (αδελφάκι της Κουζίνας τους Θησείου), Matsuhisa (aka Nobu). Μακριά από N'ammos. Και σε κανένα από τα παραπάνω να μην πάτε (τα σύστησε συνάδελφος και τα δοκίμασα σχεδόν όλα, ήταν πράγματι άψογα) οπωσδήποτε να πάτε στο Cavo Tangoo για πρωινό ή για ποτό. Θα πληρώσετε κάτι παραπάνω αλλά το αξίζει (οι φωτογραφίες στο http://www.cavotagoo.gr/ το αδικούν και καλό είναι να πάτε χωρίς να τις δείτε!).

Altezzione

0Καθημερινή απογευματάκι έχουμε βγει καροτσάδα με τους γείτονες (έχουν το γαμπρό) και μας πιάνει μια περίεργη λιγούρα για μάσα. Αντί για Μαγγίνα ή Σπύρο (που έχει κλείσει για Αύγουστο) κατηφορίζουμε προς το Altezzo, σχετικά κοντά στο σπίτι μας αλλά αρκετή απόσταση για να κάψεις ότι φας εκεί πέρα μέχρι να γυρίσεις πίσω (ειδικά αν σπρώχνεις και καρότσι με μωρό μέσα). Τελικά η ιδέα να αράξουμε εκεί δεν μας βγήκε σε κακό.

Αν και το βλέπω καθημερινά γυρνώντας από τη δουλειά δεν είχε τύχει να κάτσουμε ποτέ. Σαν χώρος δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο (ούτε σε χαλάει αλλά ούτε προσέχεις κάτι το αξιοσημείωτο). Ένας χώρος που θα κάτσεις να φας άνετα, αν και τώρα το καλοκαίρι που έχει τραπέζια έξω είναι πιο ωραία μεν αλλά η κίνηση στο κεντρικό δρόμο που ανεβάζει από Μελίσσια σε Νέα Πεντέλη δεν είναι και ότι καλύτερο. Ρωτήσαμε αν είναι οκ που ήρθαμε με 2 καρότσια και μας κοίταξαν περίεργα (του στυλ "Έχουν και τα νεογέννητα δικαίωμα στα εστιατόρια").

Ο κατάλογος περιλαμβάνει κλασσικό ρεπερτόριο ιταλικού εστιατορίου και έχει μάλιστα και πιάτα με φρέσκα ζυμαρικά δικά τους (που είναι όντως φρέσκα και φαίνεται στο βράσιμο και στον ουρανίσκο ότι έχουν διαφορετική υφή). Ξεκινήσαμε με μια κλασσική ρόκα-παρμεζάνα (που κυμαίνεται στον μέσο όρο οποιουδήποτε εστιατορίου θέλει να λέγεται ιταλικό) και για δεύτερα είχαμε σπαγγέτι με φρέσκια ντομάτα, βασιλικό και σκόρδο, πέννες καπρέζε, πίτσα με προσούτο, τυρί ντομάτα και φρέσκα ζυμαρικά με μελιτζάνα, ντομάτα και μπαχαρικά.

Όλα ήταν εύγευστα και αξιοπρεπέστατα με πακέτο μια ευγενική και άμεση εξυπηρέτηση. Η πίτσα ήταν αυτή που ξεχώριζε, κυρίως για την λεπτή και τραγανιστή της ζύμη όπως και για τα νόστιμα υλικά της και σωστό ψήσιμο (ούτε κάρβουνου ούτε ζυμάρι). Χορταστικές ποσότητες επίσης (το κλασσικό μέγεθος που ο άντρας έχει αρχίσει και ξεκουμπώνει το παντελόνι και η γυναίκα έχει αφήσει στο πιάτο τα 3/4 της μερίδας). Αν και το πρώτο κουμπί στο παντελόνι το άνοιξα δεν άντεξα στο πειρασμό του σουφλέ σοκολάτας και τελικά ήταν αυτό που μου άφησε την τελευταία και καλύτερη εντύπωση από όλα τα υπόλοιπα (αν και δεν δοκίμασε κανείς άλλος, αυτοί έχασαν!).

Το σουφλέ θύμιζε αρκετά το αντίστοιχο brownie στο παλιό Deals του Ψυχικού (σε υφή και γεύση). Από πάνω είχε μια τεράστια ποσότητα άγλυκης σαντιγί (αν και σχεδόν ποτέ δεν τρώω σαντιγί η συγκεκριμένη επειδή δεν ήταν γλυκιά κατέβαινε άνετα) και μέσα στη σαντιγί μια μπάλα παγωτό βανίλια. Το μόνο που ίσως να το ξεπερνούσε ήταν αν το σέρβιραν Ουκρανές 2μέτρες και έπαιζαν μεταξύ τους με τη σαντιγί :-). Αφού ξεκούμπωσα και το 2ο κουμπί (λίγο ακόμη και θα μου έπεφτε το παντελόνι) πληρώσαμε τα €35 το ζευγάρι (που είναι πολύ καλή τιμή) και ανηφορήσαμε για το σπίτι. Μέχρι να φτάσουμε κατάφερα να κουμπώσω όλα τα κουμπιά (είχε και ανηφόρα η επιστροφή)!

(Κουντουριώτη 3, Μελίσσια, 2106136565)

Αναρ(χ)ίτα

Παρασκευή πριν από την μεγάλη έξοδο των Αθηναίων προς διακοπές και ως συνήθως δεν υπάρχει ψυχή στην πόλη και αρκετά εστιατόρια έχουν ήδη κατεβάσει ρολά! Αποφασίζω να πάρω τα γυναικόπαιδα και να πάμε όλοι μαζί σε μια παραλία εεεε στο Αναχίτα εννοώ! Περσικό εστιατόριο (ίσως από τα λίγα με τέτοια κουζίνα στην Αθήνα) το οποίο παραδόξως έχει πίτσες και μακαρονάδες για delivery! Ο συνδυασμός δεν ξέρω πως γίνεται και για να είμαι ειλικρινής όποτε πάμε εκεί δεν έχουμε δοκιμάσει ποτέ πίτσα ή μακαρονάδα μιας και το υπόλοιπο μενού του είναι υπέροχο με μοναδικές γεύσεις (και δεν θέλω ίσως να ρισκάρω να χαλάσει η καλή εικόνα που έχω).

Τραπέζι βρήκαμε άνετα και για να χωρέσει το καρότσι επίσης. Σαν χώρος θυμίζει κλασσικά ανατολίτικα εστιατόρια της παλιάς σχολής (πχ τα κεμπαμπατζίδικα της Ν. Σμύρνης το '85). Τον λες ζεστό αλλά σίγουρα όχι μοντέρνο (δεν είναι άλλωστε αυτό το ζητούμενο). Το service είναι άψογο και πολύ ευγενικό, σε βαθμό που σε σκλαβώνουν! Μάλιστα και σε γενέθλια φίλου που είχα βρεθεί και το μαγαζί ήταν γεμάτο η εξυπηρέτηση παρέμεινε στα ίδια επίπεδα.

Το φαγητό είναι η ευχάριστη έκπληξη. Αν και για τα κρεατικά δεν μπορώ να εκφράσω άποψη (και είναι και το κύριο συστατικό της κουζίνας) με όποιον και να έχουμε πάει ποτέ δεν έχω ακούσει κάτι αρνητικό. Στα ορεκτικά συναντά κανείς κλασσικές γεύσεις όπως γιαούρτι με σπανάκι ή δυόσμο ή αγγούρι και άοσμο σκόρδο ή μελιτζάνα. Παίζουν αρκετά επίσης και κρεατόπιτες διαφόρων ειδών. Τα πιάτα με ρύζι έχουν αρκετά μεγάλη ποικιλία και αυτό που δεν πρέπει να χάσετε με τίποτα είναι το μπασμάτι με σαφράν αλλά κυρίως το κοτόπουλο με ρύζι, φραγκοστάφυλο και ξηρούς καρπούς! Όλα τα λεφτά είναι το φραγκοστάφυλο που δίνει άλλη διάσταση. Οι μερίδες επίσης είναι μεγάλες (και τα ορεκτικά αλλά και τα κυρίως). Ειδικά στα μεγάλα πιάτα άνετα η μερίδα φτάνει για 2 άτομα που τρώνε φυσιολογικά.

Το κερασάκι στην τούρτα είναι το δικό τους γλυκό εκδοχή του κλασσικού εκμέκ. Κομμάτι τσουρεκιού βουτηγμένου σε σιρόπι με ροδόνερο και από πάνω παγωτό φιστίκι με ψιλοκομμένα κομματάκια (επίσης με άρωμα ροδόνερου)! Δεν θα σας φτάσει το ένα κομμάτι, θα χρειαστείτε τουλάχιστον όλολ το τσουρέκι! Στο τέλος θα δείτε και έναν λογαριασμό που θα σας αφήσει ακόμη μια ευχάριστη έκπληξη για το πόσο φθηνός είναι. Με τα ορεκτικά να είναι στα 3-4 ευρώ και τα κυρίως σπάνια να ξεπερνούν τα 10, δύσκολα θα ξεφύγετε από τα €15 το άτομο (και αν το κάνετε σίγουρα θα έχετε αφήσει αρκετό φαγητό στα πιάτα!).

(Χρ. Σμύρνης 3, Χαλάνδρι, 2106891222)