Μιας και το καλοκαιράκι έφτασε (εδώ και κάνα μήνα περίπου) και αρκετός κόσμος θα κατηφορίσει προς παραλία, μια επίσκεψη στη Καλντέρα στο Φάληρο είναι ότι πρέπει. Υστερεί στο ότι δεν είναι πάνω στο κύμα και δεν θα σας χτυπήσει ο ήλιος κατακέφαλα, οι ποιότητα όμως που προσφέρει θα αντισταθμίσει αρκετά τον παράγοντα "μειωμένη αίσθηση καλοκαιριού" .Ψαροταβέρνα στον ίδιο χώρο εδώ και αρκετά χρόνια, με σταθερή πελατεία και ποιότητα που δεν έχει αλλάξει. Κάτι σαν τον Δουράμπεη του Φαλήρου θα μπορούσε να πει κανείς.
Το περιβάλλον (που πρόσφατα άλλαξε, όχι ριζικά όμως) θυμίζει έντονα Κυκλάδες με το λευκό και το μπλε να υπάρχουν παντού. Πλέον υπάρχει και χώρος μπροστά, επί της Ποσειδώνος (κλειστός με τζαμαρία μεν αλλά όσο να 'ναι έναν θόρυβο τον έχει) με πιο μοντέρνα αίσθηση και μιας δόση καταστρώματος σκάφους. Ο μέσα χώρος δεν άλλαξε ιδιαίτερα από τα παλιά, προτείνεται για πιο ήσυχες καταστάσεις ή οικογενειακές καταστάσεις με παιδιά (είναι και λίγο κλειστοφοβικός όμως). Αν και δεν με φέρνει ο δρόμος συχνά, στην Καλντέρα είχα πάει λίγο μετά τα Χριστούγεννα με ένα φιλικό ζευγάρι που αρέσκεται σε χορτάτες παραγγελίες (= ταίζουμε και ένα χωρίο της Αφρικής με ό,τι θα περισσέψει! Συναγωνίζονται το άλλο φιλικό ζευγάρι που ταίζει ολόκληρο νομό με τα περισσεύματα).
Το εστιατόριο έχει μεγάλη ποικιλία από μεζέδες και ορεκτικά που μπορούν να κρατήσουν την τιμή σε λογικά επίπεδα (αν και εμείς που ξεφύγαμε η τιμή παρέμεινε απόλυτα λογική σε συνάρτηση με την ποιότητα). Ξεκινήσαμε με σαλάτα βραστών λαχανικών, γαρίδες σαγανάκι (έντονα καυτερό και με αρκετή δόση φέτας), καραβιδόψιχες με σάλτσα μουστάρδας (αντίστοιχα καλές με της Μονεμβασιάς στη Κ. Κηφισιά), γόνο γαρίδας (τον έτρωγες με τη χούφτα), μαριδάκι τηγανιτό (χωρίς να κολυμπάει σε λάδι για 2χρόνο σκούτερ), μπαρμπουνάκια τηγανιτά, σαλάτα ντομάτα, χταποδάκι ψητό (χωρίς γκουρμέ πινελιές μεν, αλλά αρκούντως νόστιμο και σωστά ψημένο) και θράψαλο γεμιστό στα κάρβουνα.
Για όσους δεν χόρτασαν να αναφέρω ότι για κυρίως είχαμε παραγγείλει 2 τεράστια φαγκριά, που ήταν και ο κορυφή της ημέρας. Τέλεια ψημένα, έχοντας διατηρήσει όλους τους χυμούς τους, τα έβαζες στο στόμα σου και καταλάβαινες τη σημαίνει σωστά ψημένο ψάρι (ακόμη κι αν ήταν η πρώτη φορά που έτρωγες!).
Οι γυναίκες είχαν γονατίσει, εμείς όμως είχαμε όρεξη και για γλυκό (δεν νιώθω ολοκληρωμένη έξοδο αν δεν φάω και γλυκό στο τέλος, όπως όταν κοντεύεις να τελειώσεις και χτυπάει το τηλέφωνο πχ). Ο φίλος μου είχε κάνει τρελή διαφήμιση για το γλυκό της Σοφίας (μπορεί ο κατάλογος να το έλεγε γλυκό της Μαρίας, Ελένης, Κατερίνας, Γεωργίας, ήταν σίγουρα ένα ελληνικό όνομα που κυκλοφορεί σε όλα τα παιδιά γεννημένα μεταξύ 70-80). Έπειτα από την πλύση εγκεφάλου που δέχτηκα το δοκίμασα, χωρίς όμως να πεισθώ ότι ήταν τίποτα τρελό (γιαούρτι με τριμμένο μπισκότο και λιωμένη καραμέλα ήταν μερικά από τα κύρια συστατικά αν θυμάμαι καλά).Ευτυχώς είχαμε παραγγείλει και άλλο γλυκό που ήταν αρκετά καλό (αν βρείτε πιο γλυκό ήταν αυτό πείτε μου, γιατί το μόνο που θυμάμαι είναι ότι μου άρεσε αλλά δεν είμαι σίγουρος αν ήταν πανακότα ή σουφλέ σοκολάτας ή κάτι άσχετο εντελώς - πάντως ότι έφαγα καλό γλυκό το θυμάμαι).
Στο τελείωμα, έπειτα από την κλασσική ιεροτελεστία της βρεγμένης καυτής πετσέτας για καθάρισμα, ο λογαριασμός βγήκε στα €45 ευρώ το άτομο, ποσό φυσιολογικότατο για τέτοια ποιότητα & ποσότητα ψαριού. Μην περιμένετε αναλογίες σαν περιβάλλον με το να τρως το ψάρι σου στο παλιό λιμάνι της Οίας και να σε χτυπάει η αλμύρα, σαν γεύση είναι στα ίδια επίπεδα όμως.
(Λ. Ποσειδώνος 54, Π. Φάληρο, 210-9829647, 210-9839636)
Το περιβάλλον (που πρόσφατα άλλαξε, όχι ριζικά όμως) θυμίζει έντονα Κυκλάδες με το λευκό και το μπλε να υπάρχουν παντού. Πλέον υπάρχει και χώρος μπροστά, επί της Ποσειδώνος (κλειστός με τζαμαρία μεν αλλά όσο να 'ναι έναν θόρυβο τον έχει) με πιο μοντέρνα αίσθηση και μιας δόση καταστρώματος σκάφους. Ο μέσα χώρος δεν άλλαξε ιδιαίτερα από τα παλιά, προτείνεται για πιο ήσυχες καταστάσεις ή οικογενειακές καταστάσεις με παιδιά (είναι και λίγο κλειστοφοβικός όμως). Αν και δεν με φέρνει ο δρόμος συχνά, στην Καλντέρα είχα πάει λίγο μετά τα Χριστούγεννα με ένα φιλικό ζευγάρι που αρέσκεται σε χορτάτες παραγγελίες (= ταίζουμε και ένα χωρίο της Αφρικής με ό,τι θα περισσέψει! Συναγωνίζονται το άλλο φιλικό ζευγάρι που ταίζει ολόκληρο νομό με τα περισσεύματα).
Το εστιατόριο έχει μεγάλη ποικιλία από μεζέδες και ορεκτικά που μπορούν να κρατήσουν την τιμή σε λογικά επίπεδα (αν και εμείς που ξεφύγαμε η τιμή παρέμεινε απόλυτα λογική σε συνάρτηση με την ποιότητα). Ξεκινήσαμε με σαλάτα βραστών λαχανικών, γαρίδες σαγανάκι (έντονα καυτερό και με αρκετή δόση φέτας), καραβιδόψιχες με σάλτσα μουστάρδας (αντίστοιχα καλές με της Μονεμβασιάς στη Κ. Κηφισιά), γόνο γαρίδας (τον έτρωγες με τη χούφτα), μαριδάκι τηγανιτό (χωρίς να κολυμπάει σε λάδι για 2χρόνο σκούτερ), μπαρμπουνάκια τηγανιτά, σαλάτα ντομάτα, χταποδάκι ψητό (χωρίς γκουρμέ πινελιές μεν, αλλά αρκούντως νόστιμο και σωστά ψημένο) και θράψαλο γεμιστό στα κάρβουνα.
Για όσους δεν χόρτασαν να αναφέρω ότι για κυρίως είχαμε παραγγείλει 2 τεράστια φαγκριά, που ήταν και ο κορυφή της ημέρας. Τέλεια ψημένα, έχοντας διατηρήσει όλους τους χυμούς τους, τα έβαζες στο στόμα σου και καταλάβαινες τη σημαίνει σωστά ψημένο ψάρι (ακόμη κι αν ήταν η πρώτη φορά που έτρωγες!).
Οι γυναίκες είχαν γονατίσει, εμείς όμως είχαμε όρεξη και για γλυκό (δεν νιώθω ολοκληρωμένη έξοδο αν δεν φάω και γλυκό στο τέλος, όπως όταν κοντεύεις να τελειώσεις και χτυπάει το τηλέφωνο πχ). Ο φίλος μου είχε κάνει τρελή διαφήμιση για το γλυκό της Σοφίας (μπορεί ο κατάλογος να το έλεγε γλυκό της Μαρίας, Ελένης, Κατερίνας, Γεωργίας, ήταν σίγουρα ένα ελληνικό όνομα που κυκλοφορεί σε όλα τα παιδιά γεννημένα μεταξύ 70-80). Έπειτα από την πλύση εγκεφάλου που δέχτηκα το δοκίμασα, χωρίς όμως να πεισθώ ότι ήταν τίποτα τρελό (γιαούρτι με τριμμένο μπισκότο και λιωμένη καραμέλα ήταν μερικά από τα κύρια συστατικά αν θυμάμαι καλά).Ευτυχώς είχαμε παραγγείλει και άλλο γλυκό που ήταν αρκετά καλό (αν βρείτε πιο γλυκό ήταν αυτό πείτε μου, γιατί το μόνο που θυμάμαι είναι ότι μου άρεσε αλλά δεν είμαι σίγουρος αν ήταν πανακότα ή σουφλέ σοκολάτας ή κάτι άσχετο εντελώς - πάντως ότι έφαγα καλό γλυκό το θυμάμαι).
Στο τελείωμα, έπειτα από την κλασσική ιεροτελεστία της βρεγμένης καυτής πετσέτας για καθάρισμα, ο λογαριασμός βγήκε στα €45 ευρώ το άτομο, ποσό φυσιολογικότατο για τέτοια ποιότητα & ποσότητα ψαριού. Μην περιμένετε αναλογίες σαν περιβάλλον με το να τρως το ψάρι σου στο παλιό λιμάνι της Οίας και να σε χτυπάει η αλμύρα, σαν γεύση είναι στα ίδια επίπεδα όμως.
(Λ. Ποσειδώνος 54, Π. Φάληρο, 210-9829647, 210-9839636)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου