StarDash-t

Update:

Επίσκεψη το Σάββατο που μας πέρασε στο Dash (αυτή τη φορά με νορμάλ θερμοκρασία) και δυστυχώς η εικόνα δεν έχει καμία σχέση με την αρχική! Κάτσαμε κατά τις 4:30 αφού είχαμε πεθάνει στην πείνα ενώ όμως όλα τα τραπέζια γύρω μας είχαν παραγγείλει λογαριασμό ή ήταν έτοιμα να φύγουν. Τους πήρε περίπου στα 15 λεπτά να φέρουν το κουβέρ (το ίδιο με του καλοκαιριού: μελιτζανοσαλάτα - καλή - και τυροκαυτερή - μέτρια) και 30 λεπτά να φέρουν νερό. Ο λόγος που αργούσαν τόσο ήταν ανεξήγητος! Σε συνδυασμό με την πείνα μας φυσικά μας φάνηκε αιώνας το μισάωρο που κάναμε να παραγγείλουμε.

Το ότι δεν είχαν 2 πιάτα που ζήτησε η γυναίκα μου επίσης αρκετά εκνευριστικό! Μιλάμε για μπιφτέκια και κοτόπουλο όχι για τίποτε το ιδιαίτερο! Δεν υπάρχει stock σε κιμά και κοτόπουλο στο μαγαζί ?! Τα πιάτα έφτασαν συνολικά 1 ώρα μετά από την ώρα που κάτσαμε. Η σαλάτα με μπλε τυρί καλή (αν και παραείχε μπλε τυρί). Το φιλέτο τεριάκι, μόνο τεριάκι δεν ήταν, τουλάχιστον οι φαρφάλες με σολομό ήταν κανονικές (ούτε κρύο ούτε ζέστη). Τα €65 που δώσαμε για 3 πιάτα κι 1 μπουκάλι νερό σε συνδυασμό με το (ανύπαρκτο) service είναι ακριβά (βάλτε ότι λόγο ώρας δεν υπήρχε και τίποτε να χαζέψω, οπότε ούτε καν οφθαλμόλουτρο δεν έπαιξε)!

Τελικά τα εστιατόρια που ξαναπάει κανείς αρχίζουν και λιγοστεύουν (βλέπτε πχ και Τηλέμαχο BBQ, El Bandoneon, κτλ). Εύλογο το ότι αρκετά εστιατόρια της Αθήνας ανοίγουν για μια το πολύ δύο χρονιές και μετά τέλος (ακόμα και αυτά που παραμένουν κάτω από την ίδια ιδιοκτησία και απλώς αλλάζουν όνομα και κουζίνα).

PS: Ακόμη και τα Starbucks άρχισαν να χαλάνε. Ακούω συνεχώς παράπονα για την φθίνουσα ποιότητα του καφέ αλλά και γλυκά που δοκιμάζω προσωπικά - ειδικά το cheesecake σοκολάτας - δεν έχει σχέση με το αρχικό, σαφώς πιο σκληρό ακόμη και αν το αφήσει λίγη ώρα εκτός ψυγείου και όχι τόσο γεμάτη γέυση όσο η αρχική έκδοση!

Αρχικό review στις 23/7/2007:
Σάββατο πρωι, το θερμόμετρο φλερτάρει με τους 40, χωρίς Internet στο σπίτι (γ#$%$#νη Forthnet με έχει 1 μήνα αναμονή και σήμερα από ότι μου είπαν πάμε για Σεπτέμβρη!) κατηφορίζουμε οικογενειακώς στο Starbucks στην Κηφισιά για να δοκιμάσουμε το WiFi χωρίς τσιγαρίλα. Το WiFi δούλεψε κανονικότατα και η πρόσβαση ήταν αρκετά γρήγορη για να κάνεις δουλειά. Παράλληλα χτυπήσαμε και 2 καφέδες και κάτι γλυκάκια. Τα Starbucks, αν και ακριβά, έχουν από τους καλύτερους καφέδες και μερικά γλυκά αξίζουν (τα cheesecake που έρχονται κατεψυγμένα από έξω αξίζουν, με το Chocolate να υπερτερεί του Raspberry - το τελευταίο θα το βρείτε και στα Haagen Dazs). Από την άλλη οι σαλάτες, τα σαντουϊτς και τα κρουασάν, δεν αξίζουν την τιμή τους (δεν αξίζουν γενικά και σε χαμηλότερη τιμή να τα είχαν - προτιμήστε κανένα salad bar από Goody's πχ σαν λύση ανάγκης).

Αφού κλείσαμε διαμονή και ακτοπλοϊκά, με το που βγαίνουμε από τα Starbucks πέφτουμε επάνω στο Dash (στα 3 μέτρα ακριβώς). Μιας και μας είχε πιάσει πείνα είπαμε να το δοκιμάσουμε. Τελικά δεν χάσαμε μιας και ήταν μια χαρά επιλογή. Η μικρή βέβαια με την ζέστη είχε χάσει επαφή με το περιβάλλον και είχε πέσει σε νάρκη. Κουτί μας έκατσε!

Το κουβέρ είχε τυροκαυτερή και μελιτζανοσαλάτα (σε μικρές δόσεις) με ποικιλία ψωμιών (τα μαύρα ήταν πολύ νόστιμα, τα άσπρα αδιάφορα). Ξεκινήσαμε με μια σαλάτα λαχανικών με cottage cheese μέσα σε φωλιά. Τα λαχανικά ήταν εύγευστα, η φωλιά είχε μια ωραία σφολιάτα χωρίς τηγανίλα που σταδιακά παπάριασε σε ζουμί της σαλάτας και έγινε υπέροχη. Το cottage έδενε εξίσου καλά.

Αφού χαζέψαμε τα γύρω τραπέζια και διαπιστώσαμε ότι όλοι είχαν από ένα καρότσι (τελικά δεν είμαστε οι μόνοι με παιδί :-D) έρχεται και ένας πιτσιρίκος από το διπλανό τραπέζι και αρχίζει την ανάκριση: κορίτσι ή αγόρι, γιατί δεν έχει κοτσίδια η μικρή, γιατί τα πόδια της είναι μικρά, γιατί κάνατε κορίτσι, κτλ κτλ. Λίγο πριν αρχίσω να τον τρυπάω με το πιρούνι ήρθαν και τα κυρίως οπότε τον στείλαμε πίσω στη μάνα του για να φάμε ήσυχοι!

Το κοτόπουλο είχε μια απίστευτη μαρινάρα (σύμφωνα με τις μαρτυρίες της γυναίκας μου) και συνοδευόταν από ένα νοστιμότατο πουρέ καρότου και μια ψητή πατάτα με γιαούρτι και δυόσμο (την έφαγα όλη)! Τα μακαρόνια ήταν όσο πιο απλά γινόταν (ζήτησα φαρφάλες με σολομό αλλά είχαν τελειώσει και αρκέστηκα σε μπαβέτε πομοντόρο). Παρά το ότι ήταν απλές μπαβέτες με σάλτσα ντομάτας ήταν αρκετά νόστιμα (θα προτιμούσα τις φαρφάλες αλλά δεν είχα και πολλές επιλογές, έπρεπε να πάω σε ριζότο έπειτα).

Το κοντέρ για τα 3 πιάτα σταμάτησε στα €50 με tip. Δεν είναι και ότι φθηνότερο αλλά σε συνδυασμό με την περαντζάδα (πολύ καλό το οφθαλμόλουτρο σε κοριτσάκια και καλοστεκούμενες μεγαλοκοπέλες των ΒΠ) δεν τα κλαις κιόλας. Τουλάχιστον ποιοτικά είναι μια χαρά και το σέρβις εξίσου καλό. Εκεί που έχουμε φτάσει άλλωστε πλέον το πενηντάρικο είναι το minimum που πρέπει να έχει κανείς στο μυαλό του βγαίνοντας για φαγητό (το τι θα φας με 50 βέβαια έχει τεράστιες αποκλίσεις!)

(DASH, Κολοκοτρώνη 8, Κηφισιά, 210-6236306)