Ο Κακαναρίνης

Τριήμερο καθαράς Δευτέρας και φυσικά όλοι η Ελλάδα εκτός Αθηνών (και αυτό last year μιας και ούτε την Αθήνα έλεγες άδεια). Έχουμε τη φαεινή ιδέα αντί να φύγουμε 3ήμερο να πεταχτούμε μέχρι το Ναύπλιο την Κυριακή μόνο μιας και ούτε κανείς θα έφευγε ή θα γύριζε. Τελικά αρκετοί ακόμη είχαν ακριβώς την ίδια ιδέα με αποτέλεσμα να κάνουμε 2 ώρες για Ναύπλιο πηγαίνοντας το πολύ με 120 (τουλάχιστον δεν κολλήσαμε πουθενά)!

Στο Ναύπλιο μέσα ήταν σαν να είσαι στην Ερμού παραμονή Πρωτοχρονιάς! Αράξαμε λίγο στα Goodys να ταΐσουμε την μικρή (κρέμα όχι με hamburger) και βλέποντας ότι και στα Goodys είχε ουρά για να κάτσεις αρχίσαμε να σκεφτόμαστε το ενδεχόμενο της επιστροφής στην Αθήνα για φαγητό! Ευτυχώς περιμένοντας μόνο κάνα 30λεπτο καταφέραμε και βρήκαμε τραπέζι στου Κακαναράκη, ένα από τα πιο γνωστά εστιατόρια της πόλης. Ανάμεσα παραλίας και πλατείας της παλιάς πόλης, δίπλα από το "Όμορφο ταβερνάκι" και τον "Αίολο" (και τα 2 φημίζονται σαν καλές επιλογές) και πρόσφατα ανακαινισμένο πολύ όμορφα (το λες μοντέρνο χωρίς να χάνει ή να χαλάει το πως δένει με το στενό της παλιάς πόλης).

Αφού σημείωσα να παίξω και ΛΟΤΤΟ όταν τελειώσουμε το φαΐ μιας και περισσότερες πιθανότητες είχα από το να βρω να φάω, κάναμε την προσευχή μας για να έρθει σχετικά γρήγορα το φαγητό μιας και είχαμε λιμοκτονήσει! Μέσα να γίνεται πανικός αλλά καταφέραμε να βολευτούμε άνετα σε καναπεδάκι μαζί με το καρότσι της μικρής στο πλάι. Για καλή μας τύχη η κεντρική πόρτα ήταν μόνιμα ανοιχτή οπότε δεν υπήρχε θέμα τσιγάρου. Το μενού επικεντρώνεται σε ελληνική και Μεσογειακή κουζίνα. Αφού τσακίσαμε το κουβέρ (μαύρο ψωμί με νόστιμη μελιτζανοσαλάτα και sauce 1000 islands - όχι κάτι το ιδιαίτερο) ξεκινήσαμε με μια νοστιμότατη μελιτζάνα φούρνο με παρμεζάνα και μια σαλάτα με διάφορα λαχανικά, γιαούρτι και κουκουνάρι, που ήταν μια χαρά (δροσιστική σίγουρα). Παράλληλα χαζεύαμε και την open plan κουζίνα απέναντι. Το προσωπικό, παρά το φόρτο εργασίας λόγο ημερών ήταν αρκετά εξυπηρετικό και δεν παρατηρήσαμε καμία καθυστέρηση στο σερβίρισμα (και φαινόταν κιόλας ότι η κουζίνα δούλευε στα κόκκινα).

Για κυρίως ενώ ζήλευα τις τεράστιες μακαρονάδες των διπλανών, αποφάσισα να πάρω σουπιές με σπανάκι. Δεν το ευχαριστήθηκα. Όχι τόσο ότι είχε κάτι το πιάτο αλλά γιατί δεν ήξερα τι ήθελα να πάρω και σίγουρα οι σουπιές δεν ήταν αυτό που ήθελα να πάρω. Η γυναίκα μου χάρηκε γιατί πήρε το αίμα της πίσω για το δήθεν teriyaki που είχε φάει στο Dash την προηγούμενη, ενώ τα μπιφτέκια της ήταν νοστιμότατα (και αρκετά καλοψημένα όπως τα ζήτησε). Τελικά τις έφαγα τις σουπιές αλλά όχι με όση ευχαρίστηση θα προτιμούσα. Το κοντέρ έγραψε €50 και για τους 2 μαζί με tip και χωρίς κρασί (ζήτησα cocktail μιας και έβλεπα μπαρ αλλά ήταν μόνο για διακόσμηση μιας και μόνο μπύρα ή κρασί είχαν). Δεδομένης της ημέρας το ότι καταφέραμε να φάμε αξιοπρεπώς (δεν δρέπει δάφνες το εστιατόριο ή αστέρι Michelin αλλά σίγουρα δεν τρως στα τουριστικά της Πλάκας πχ) και με κανονική εξυπηρέτηση μάλλον θεωρείτε κατόρθωμα. Το ότι έχουμε καταντήσει να το θεωρούμε έτσι είναι φυσικά ανησυχητικό για τον μέσο όρο (που προφανώς είναι χάλια). Τα €50 θα τα θεωρήσω λογικά (μιας και αν δεν ήταν 3ήμερο μάλλον θα ήταν €30 το πιο πιθανό)!

Το ότι δεν φάγαμε και γλυκό αλλά προτιμήσαμε να πάμε στην παραλία (στο "Πάνθεον")για βάφλα φυσικά και το μετάνιωσα (όπως είχα γράψει και στο scroller): καθόμαστε και παραγγέλνουμε ντεκαφεϊνέ και βάφλα. Αρνείται να μας φέρει ντεκαφεϊνέ γιατί είχε κόσμο και συμβιβαζόμαστε με σοκολάτα. Έρχεται 45 λεπτά αργότερα και φέρνει μόνο τι σοκολάτα με την ατάκα "Βάφλα τέλος". Αφού του εξηγώ ότι κακώς μας έφερε και τη σοκολάτα, την παίρνει νευριασμένος, του φεύγει ο δίσκος με τους καφέδες σχεδόν στο κεφάλι του διπλανού, κλωτσάει τον καναπέ με δύναμη και χωρίς να πει τίποτα σε κανέναν μπαίνει μέσα στο μαγαζί!!!

("Κακαναράκης", Βασ. Όλγας 18, Ναύπλιο)