El Partoleon

Είναι κάτι μέρες που αν ξεκινήσουν στραβά θα τελειώσουν ακόμη χειρότερα. Η Παρασκευή που πέρασε είναι η ατράνταχτη απόδειξη του νόμου του Μέρφυ στην πράξη. Στις 6μμ παραλαμβάνω το καινούριο εταιρικό αυτοκίνητο το οποίο είναι ίδιο ακριβώς με μια παλιότερη διαφήμιση (νομίζω της Huyndai) όπου στην πιο πλούσια εκδοχή του οι Γερμανοί (Audi) σου δίνουν 1 τιμόνι, 4 πόρτες, 4 ρόδες και το κλειδί στο χέρι (και ανακαλύπτεις ότι οι 2 σελίδες extra που διάβαζες στο διαφημιστικό έχουν τα φώτα εσωτερικού, φλας, φώτα μπροστά για τη νύχτα, υαλοκαθαριστήρες - που τους χρεώνουν πιο ακριβά από το να σου πούλαγαν ένα Πακιστανό από τα φανάρια). Θα μου πει κανείς γιατί γκρινιάζω, μου δίνουν γάιδαρο και τον κοιτάω στα δόντια. Πιο πολύ είχα σπαστεί γιατί το επέλεξα για την ιπποδύναμη και μόλις είδα την άλλη μου επιλογή (λιγότερα άλογα αλλά περισσότερα λούσα) κατάλαβα πως ίσως να έχω γεράσει και να πρέπει να δίνω περισσότερη βάση στην άνεση παρά στην ταχύτητα. Ίσως και να μου την έδωσε ότι το τελευταίο Κορεάτικο (γιατί τα Ιαπωνικά έχουν ξεπεράσει προ πολλού τους Γερμανούς) έχει πιο πολλά extra στον βασικό εξοπλισμό!

Να μην σας ζαλίσω, το αμάξι το γκαντέμιασα από την αρχή (και θα δείτε στο τέλος την γκαντεμιά). Γυρίζω σπίτι όπου κανονίζουμε να πάμε για φαγητό στο El Bandoneon. Αργεντίνικο, ατμοσφαιρικό, με live tango, σε λίγο θα με έπειθα ότι μπορεί και να ερωτευόμουν ξανά τη γυναίκα μου! Αφού έχει υποχρεωθεί φίλος μου για να βρει τραπέζι κατά τις 8μμ που καταλήξαμε στο ποιοι και πόσο θα πάμε, μου έρχεται η ιδέα ότι ίσως στο μενού να μην έχει κάτι να φάω. Κάτι τα Αργεντίνικα κρέατα, κάτι η πρόσφατη εμπειρία στον Τηλέμαχο BBQ που έφαγα χόρτα με ψωμί και πατάτες (νόστιμα μεν αλλά όχι για €100 δε!) λεω ας πάρω τηλέφωνο να μάθω αν υπάρχει κάτι και για μένα. Η απάντηση αρνητική: αν θέλω να βοσκήσω σαλάτα σπανάκι ή να μου φτιάξουν σούπα (όπου γενικά σούπες δεν τρώω γιατί μου θυμίζουν τα παιδικά χρόνια του φιδέ και ψαρόσουπας)!

Έλα όμως όπου επειδή είχε υποχρεωθεί ο φίλος μου και ήθελε και η υπόλοιπη παρέα τελικά αναγκάστηκα να πάω (τουλάχιστον στον Τηλέμαχο είχα κάνει εγώ τη βλακεία και δεν το ήξερα ότι από το μενού έβγαλαν τα ψάρια). Το να το ξέρω από πριν ότι δεν θα φάω και ότι θα μου τον πιάσουν ήταν λίγο χοντρό αλλά δεν θα είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που πετάω λεφτά για φαγητό. Στην προσπάθεια της γυναίκας μου να φτιάξει το κέφι ρίχνουμε κι ένα καβγά (τρομερή προσπάθεια, αλλά αν στραβώσω άστα να πάνε!) οπότε χάνουμε και το σινεμά που είχαμε κανονίσει από πριν!

Έτσι υπέροχα που είχε ξεκινήσει το απόγευμα φτάνουμε κατά τις 11μμ στο El Bandoneon και πράγματι η ατμόσφαιρα (παρά τα νεύρα μου) είναι μοναδική. Ο διακοσμητής έχει κάνει θαύματα από τη σάλα μέχρι και τις τουαλέτες! Καταφτάνουν και οι υπόλοιποι και αρχίζει η παραγγελία. Το τι θα πάρουμε ήταν εύκολο: 4 ορεκτικά 2 σαλάτες, τα πήραμε όλα μιας και ήμασταν 6 και διαλέξαμε από 3 κυρίως μιας και η απλή μερίδα ήταν τεράστια. Αντίθετα με τα κυρίως που ήταν τεράστια (κρεατικά μόνο, που φτάνουν από Αργεντινή σε κενό αέρος για να διατηρήσουν το άρωμα Cajolin ... εεε τη φρεσκάδα τους) τα ορεκτικά ήταν σε πιο minimal μεγέθη (και η τελευταία ελπίδα να χορτάσω εξανεμίστηκε)! Να σημειωθεί ότι το service ήταν άψογο, από τις λίγες φορές που δεν χρειάστηκε καθόλου σε όλη τη διάρκεια του γεύματος να ζητήσουμε σερβιτόρο μιας και ήταν όλα στο χρόνο που θέλαμε και χωρίς να καταλάβουμε καν την παρουσία τους γύρω μας (όσο αθόρυβα έπρεπε και τρομερά εξυπηρετικοί). Μάλιστα πριν την παραγγελία σου παρουσιάζουν τις διαθέσιμες μερίδες και τους τύπους κρέατος ώστε να ξέρεις τι θα πάρεις.

Παράλληλα με την παραγγελία ξεκινάει και το πρόγραμμα μουσικής (live Αργεντινός, ενδιάμεσα CD των Gotan Project και έπειτα tango με ένα ζευγάρι). Μουσική - ατμόσφαιρα και χορός έδεναν μια χαρά. Το είδαμε μια, δυο, τρεις έπειτα άρχισε να γίνεται λίγο μονότονο (ήμουν και αρκετά ξινός αλλά πάντως δεν ήταν αρκετό για να σε ξεσηκώσει να χορέψεις με τίποτα)! Τα φαγητά ξεκίνησαν να έρχονται. Από τις 2 σαλάτες έφαγα αυτή με το σπανάκι και σως ροκφόρ μιας και η άλλη είχε bacon. Σε συνδυασμό με το ψωμί που μας έκαναν refill κάθε λίγο ήταν απίστευτα χορταστική. Από τα υπόλοιπα ορεκτικά, τα 2 που δεν είχαν κρέας ήταν ένα σαγανάκι με ρίγανη σε κρούστα και ένα γλυκό αχλάδι σε brioche με κατσικίσιο τυρί (πρακτικά μια μπουκιά - ούτε που πρόλαβα να δοκιμάσω). Το σαγανάκι ήταν επίσης τρομερό γιατί εκτός από τα 2 μπουκάλια νερό που ήπια στο εστιατόριο ήπια και άλλα 2 μόλις γύρισα σπίτι - άρα αν είχε σκοπό να καταναλώσεις υγρά τον κατάφερε με 100% επιτυχία!

Όταν ήρθαν τα κυρίως έκανα πως κοίταγα το ταγκό (αν και περίμενα να δω και καμία γκόμενα σε άλλο τραπέζι ή έστω τη χορεύτρια, οι θηλυκές παρουσίες ήταν γενικά μέτριες οπότε ούτε οφθαλμόλουτρο δεν έπαιζε!). Από τα 3 κυρίως μόνο το 1 ενθουσίασε τους υπόλοιπους, τα υπόλοιπα 2 μέτρια προς κάτω του μετρίου. Έρχεται το μενού με τα γλυκά και λεω ας πάρω ένα σουφλέ σοκολάτας να πάνε κάτω τα φαρμάκια. Οι υπόλοιποι πήραν μια ποικιλία με μίνι-γλυκά από το μενού. Τα γλυκά ήταν μάλλον τα χειρότερα από όλα τα υπόλοιπα (και το σουφλέ και η ποικιλία). Για πρώτη φορά μάλλον στη ζωή μου αφήνω σουφλέ σοκολάτας μισοτελειωμένο (αυτό τα λέει όλα)!

Κατά γενικά ομολογία όλων, το ότι 6 άτομα με 2 μπουκάλια κρασί και 3 κυρίως (όχι 6) πληρώσαμε €250 ήταν ακριβά. Πέραν της προσωπικής μου διάθεσης, το ότι χρεώνεις από €10 τα ορεκτικά και από €40 όλα τα κυρίως, εξασφαλίζεις ότι το €55 θα το έχει ο άλλος με το καλημέρα (αν βάλεις νερό και κουβέρ). Αν θέλει να φάει σωστά το €80 το έχει στο νερό. Πληρώνεις θα μου πεις το θέαμα και το ταγκό. ΟΚ να το πληρώσω, αν δεν φάω καλά όμως το tango και οι Gotan Project δεν θα με χορτάσουν. Εκεί που χάνει το μαγαζί είναι ότι βλέποντας το μενού πιστεύεις ότι θα φας gourmet φαγητό με ωραία, χαλαρή και ερωτική ατμόσφαιρα. Το 2ο κομμάτι ισχύει αλλά το πρώτο καμία σχέση δεν έχει με gourmet. Αν ο σεφ δεν έχει την ικανότητα να συνδυάζει γεύσεις και υλικά σωστά και με φαντασία, το πιάτο μένει σε μια ωραία περιγραφή και σταματάει εκεί. Τουλάχιστον παλιότερα (από ότι μας είπαν 2 φίλοι) ήταν πιο απλή κουζίνα και πιο εύγευστη. Η προσπάθεια να το γυρίσει σε πιο σύνθετα πιάτα δεν είναι σίγουρα επιτυχής.

Αν κανείς συγκρίνει Baccarat, El Bandoneon και El Pecado (όχι ότι μιλάμε για ίδιο concept αλλά πιστεύω έχει το ίδιο target group) το ιδανικό θα ήταν το live και το πρόγραμμα του Baccarat στο χώρο του El Bandoneon με το φαγητό του El Pecado. Δυστυχώς κανείς δεν φαίνεται να το έχει καταλάβει, ενώ και οι 6 που τα έχουμε επισκεφθεί και τα 3 εστιατόρια είδαμε ξεκάθαρα ότι θα ήταν ο καλύτερος συνδυασμός. Στο μόνο που ξαναπάς πάντως είναι το El Pecado, τα άλλα είναι για μια επίσκεψη για να πεις ότι τα έχεις δοκιμάσει (κάτι σαν τα MILF, όλοι οι άντρες θα το έκαναν, θα έβλεπαν ότι η γριά κότα και το ζουμί είναι μύθος και θα γύρναγαν στα 19χρονα πάλι :-)).

(El Bandoneon,Βιργινίας Μπενάκη 7, Πλ. Μεταξουργείου, 210-5224346)

PS: Η γκαντεμιά έκλεισε βέβαια όταν αφού φύγαμε γύρισα και βρήκα το αμάξι σπασμένο και το τσαντάκι με τα καλλυντικά της γυναίκας μου να λείπει!!! Ναι ο Βοτανικός και το Μεταξουργείο θα γίνει hot spot - όχι για αυτούς που το επισκέπτονται αλλά για αυτούς που ζούνε εκεί και θα κάνουν καλή μπάζα με κάθε ανύποπτο και αφελή επισκέπτη! Δεν μπορώ να καταλάβω τι θα τα έκαναν τα καλλυντικά βέβαια (εκτός και αν τα έδωσαν δώρο σε κανένα "εργαζόμενο" κορίτσι της γύρω περιοχής).