30/1/08

Θα σπάσω κιούπιες

Παρασκευή βράδυ και έχουμε πρόσκληση για ποτό κατά τις 12. Αποφασίζουμε ότι αν δεν βγούμε έξω πιο πριν αποκλείεται να μείνουμε ξύπνιοι μέχρι τις 12 με ότι ταινία και να δούμε. Έχουμε τη φαεινή ιδέα να θυμηθούμε τα νιάτα μας και να ξεκινήσουμε για κέντρο χωρίς να έχουμε κάνει κράτηση. Ξεκινάμε με Lalu στο Κολωνάκι όπου αν και φαινόταν πολύ ωραίο τελικά δεν είχε διαθέσιμο τραπέζι μόνο για φαγητό. Εντύπωση μας έκανε που δεν μας πετάξανε έξω με βρισιές που τολμήσαμε να πάμε χωρίς να έχουμε κάνει κράτηση (όπως συνηθίζουν σε πολλά μαγαζιά της περιοχής) αλλά ήταν ευγενέστατοι και μας έδωσαν και κάρτα για την επόμενη φορά (θα πάω σύντομα).

Τελικά αποφασίζουμε να πάμε στα Κιούπια, τα οποία έκλεισαν από Πολιτεία και κατέβηκαν κέντρο. Τραπέζι βρήκαμε στο παρά πέντε και περιμέναμε πως και πως το μενού. Φυσικά αυτή τη φορά παραγγείλαμε αλα καρτ και δεν κάναμε το λάθος να πάρουμε όλο το μενού όπως το είχαμε κάνει στο παλιό μαγαζί (αν το τολμήσετε να έχετε μείνει χωρίς φαγητό τουλάχιστον 10 ημέρες γιατί μιλάμε για ατελείωτες ποσότητες φαγητού!)

Για όσους δεν έχουν πάει στο παλιό, ο καινούριος χώρος διατηρεί (ευτυχώς) το ύφος του κυριλέ εστιατορίου με προσανατολισμό στην ελληνική κουζίνα (το οποίο παραμένει στα ίδια κορυφαία επίπεδα). Το σύστημα που έχουν είναι να σου παρουσιάζουν όλα τα πιάτα τους και να διαλέγεις πιο θέλεις να μείνει και πιο όχι (μόνο ψήφο κοινού δεν έχουν)! Αν θέλετε υπάρχει και η επιλογή να πάρετε το μενού με €52 το κεφάλι (όπου τα πιάτα έρχονται αλλά δεν φεύγουν μέχρι να τα αδειάσετε). Η τιμή για την ποσότητα αλλά και την ποιότητα του φαγητού είναι πραγματική ευκαιρία (απλώς σκεφτείτε ότι θα πεταχτεί αρκετό φαγητό μιας και αποκλείεται ένας φυσιολογικός άνθρωπος να φάει παραπάνω από τα μισά πιάτα που θα έρθουν).

Για τους κρεατοφάγους τα κυρίως πιάτα προσφέρουν αρκετές επιλογές, για τους μη κρεατοφάγους δυστυχώς δεν υπάρχουν και πολλά πράγματα (εκτός από τα μανιτάρια που κατέληξα). Ευτυχώς τα ορεκτικά έχουν πολλές επιλογές για όλα τα γούστα και σε ικανοποιητικές ποσότητες. Ξεκινήσαμε με το καλαμποκόψωμο με σπόρους παπαρούνας και γαλατόπιτα. Στην αρχή είδα τη φρατζόλα και νόμισα ότι θα κόψουν 2-3 κομμάτια και θα τα αφήσουν. Για κακή μου τύχη άφησαν όλη τη φρατζόλα! Ευτυχώς η γαλατόπιτα ήταν 2 φυσιολογικά κομμάτια (και σε γεύση είχε ελάχιστη διαφορά με αυτή που κάνει η γιαγιά όποτε θυμάμαι να ανέβω στο χωριό – δηλαδή τέλεια)! Συνεχίσαμε με την μελιτζανοσαλάτα, που ήταν και ο κύριος λόγο επίσκεψης μιας και στην χτυπάνε μπροστά σου και είναι η καλύτερη που έχω δοκιμάσει ποτέ μου (ακόμη και από τις σπιτικές)!

Μαζί με τη φρατζόλα άφησαν και ένα dip με ροκφόρ (εξαφανίστηκε μαζί με όλα τα υπόλοιπα και αυτό). Πάνω που λέγαμε ότι είχαμε σκάσει, έρχονται τα κυρίως: γιαουρτλού με χοιρινό και μανιτάρια για εμένα. Αν και δεν σου γέμιζαν το μάτι (ίσως γιατί τα είχαν σε ένα μεγάλο πιάτο) τελικά με δυσκολία κατάφερα τα μανιτάρια και η γυναίκα μου (που ναι μεν είναι γυναίκα αλλά καταβροχθίζει τα πάντα τώρα που είναι στον 5ο μήνα) άφησε το μισό γιαουρτλού. Έμειναν όχι φυσικά γιατί δεν ήταν νόστιμα (που ήταν) αλλά γιατί δεν αντέχαμε άλλο.

Τελευταία στιγμή που περνούσε το μπολ με τη μους σοκολάτας ανακάλυψα ότι τελικά είχα μια μικρή γωνία στο στομάχι που δεν είχε καλυφθεί και αποφάσισα να την γεμίσω! Με το που δοκιμάζω την 1η κουταλιά κατάλαβα ότι καλά έκανα και κράτησα μια καβάτζα για γλυκά μιας και ήταν υπέροχη!

Όλο το πακέτο μας κόστισε €55 το ζευγάρι (χωρίς κρασί), που πιστεύω ότι είναι αρκετά τίμιο μιας και οι ποσότητες είναι αρκετές, οι γεύσεις θαυμάσιες και ο χώρος πολύ ωραίος. Το μόνο που υστερούσε λίγο (αλλά δικαιούται μια πίστωση χρόνου) είναι το σέρβις. Όχι ότι είχαμε κρούσματα με αγενείς ή ξινούς σερβιτόρους, απλώς φαίνονταν ότι δεν είχαν εμπειρία και δεν μπορούσαν να δημιουργήσουν ένα ανάλογα ζεστό κλίμα με τον υπόλοιπο χώρο. Αν προσπαθούσες να κάνεις χιούμορ ή να ανοίξεις διάλογο δεν ήταν και η καλύτερη επιλογή (με εξαίρεση τον μαιτρ που ήταν και στο παλιό μαγαζί και σίγουρα φαινόταν πιο πεπειραμένος). Έδειχνε να είναι το τρακ της πρεμιέρας (μιας και δεν έχει καιρό που άνοιξε) αλλά σίγουρα δεν είναι κάτι που θα με έκανε να μην πάω ξανά.

(Δεινοκράτους & Αναπήρων Πολέμου 22, Κολωνάκι, 210-7400150/1)

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Ειχα παει αρκετες φορες στα πρωτα κιουπια που ηταν στη Ροδο (δεκαετια 80) και ειχα θαυμασιες αναμνησεις.Χαιρομαι που μετα απο τοσα χρονια κρατουν την ιδια ποιοτητα.Μπραβο.