Ποιός είναι ο κος Μαρμαρινός και τι τίτλους βάζει σε αυτές τις θεατρικές παραστάσεις που ανεβάζει και για πιο λόγο ?

Αν χωρούσε παραπάνω χαρακτήρες η κεφαλίδα θα έγραφα και άλλα ακόμη για το τελευταίο έργο του Μαρμαρινού με τον εξής εύηχο τίτλο "Ποιος είναι ο κος Κελερμαν και γιατί λέει όλα αυτά τα βρομερά πράγματα για μένα - Μια επίσκεψη στον πύργο"!!!! Αν νομίζετε ότι ο τίτλος είναι λίγο υπερβολικός ή έστω παράξενος τότε δεν ξέρετε τι θα πάτε να δείτε (βέβαια για λίγο ακόμη μιας και οι παραστάσεις τελειώνουν στις 21 του μήνα). Αν και δεν έχω ξαναδεί άλλη παράσταση του Μαρμαρινού ήμουν προετοιμασμένος ότι πρόκειται για εντελώς σουρεαλιστικό έργο από το οποίο δεν περιμένεις να βγάλεις κάποιο νόημα. Μετά από την περσινή πατάτα που είδα στον εξώστη του Αμόρε (δεν θυμάμαι καν το όνομα της παράστασης, ήταν με μια μέτρια Σαουλίδου και τον Ξαφή όπου μόλις βγήκαμε από το θέατρο μας ρώτησαν όλο περιέργεια 2 κυρίες αν είχαμε καταλάβει τι είδαμε και τους απαντήσαμε ότι ή είμαστε όλοι ηλίθιοι ή απλώς το έργο ήταν μάπα, πιστεύω το 2ο) είχα πει ότι δεν θα τολμήσω πάλι ανάλογο έργο, δοκίμασα και εχθές το βράδυ μιας και ο Μαρμαρινός φημίζεται για τις προχωρημένες σκηνοθεσίες του και την τελείως διαφορετική ματιά που δείχνει στο αρχικό κείμενο.

Η ιστορία (όσο μπορεί κανείς να πει ότι η παράσταση είχε ιστορία) μας δείχνει κάποιον που έχει έρθει σε ένα Πύργο με τους βοηθούς του και συνδιαλέγεται με τους κατοίκους του. Thats it! Δεν έχει κάτι άλλο! Το πώς αυτό το σενάριο το κάνει παράσταση 2 ωρών μάλλον μόνο ο Μαρμαρινός το ξέρει! Σίγουρα η παράσταση προκαλεί πιο πολύ τις αισθήσεις (απότομες εναλλαγές από ησυχία και ψιθύρους σε δυνατούς θορύβους ή κραυγές, κτλ). Προκαλεί τόσο οπτικά όσο και ηχητικά (γευστικά αν και πεινούσα αρκετά δυστυχώς δεν μας έδωσαν από την μερέντα της ηθοποιού που είχε πάνω στο τραπέζι ούτε από τα πατατάκια του βοηθού!).

Το έργο βασίζεται πάνω στο βιβλίο του Κάφκα "Ο Πύργος" όμως είτε το έχετε διαβάσει είτε όχι δεν παίζει κανέναν απολύτως ρόλο μιας και ελάχιστη σχέση έχει η εδώ απόδοση. Το μόνο κοινό θα έλεγα που βρήκα με τον Κάφκα είναι ότι ο μεν συγγραφέας περιγράφει απίθανες γραφειοκρατικές καταστάσεις όπου κανείς δεν βγάζει άκρη, ο δε σκηνοθέτης παρουσιάζει κάτι το οποίο επίσης δεν καταλαβαίνεις τίποτα. Εύλογα θα ρωτήσει κανείς γιατί πήγα μιας και από την αρχή - περίπου - ήξερα ότι δεν θα καταλάβαινα κάτι.

Η αλήθεια είναι ότι με έτρωγε η περιέργεια να δω τελικά τι είναι αυτή η περίφημη σκηνοθεσία του Μαρμαρινού και γιατί τον έχει κάνει τόσο αγαπητό όσο και μισητό (ένα πράγμα σαν το περσινό "2"). Ξεκινώντας η παράσταση καταλαβαίνει κανείς αμέσως ότι όντως αυτό που θα ακολουθήσει δεν έχει καμία σχέση με τον όρο "θεατρική παράσταση" όπως τον εννοεί ένας φυσιολογικός άνθρωπος. Μόλις έχουμε πάρει τα εισιτήρια και ο κόσμος σιγά σιγά μαζεύεται στην - κλειστή - είσοδο του θεάτρου (κάθεται σε τραπεζάκια, περιμένει όρθιος, συζητάει). Ξαφνικά και χωρίς καμία προειδοποίηση ή κάτι άλλο που να σε κάνει να καταλάβεις ότι ξεκινά η παράσταση έρχεται μια γιαγιά, βάζει νερό σε μια λεκάνη, τα πετάει όλα και αρχίζει να κάνει κανονικότατο μπάνιο και να μιλάει με άλλον ένα ηθοποιό.

Το γυμνό δεν είναι αυτό που θα έλεγε κανείς σοκαριστικό και βγαίνει πολύ φυσικά. Με τον που την είδα να γδύνεται σκέφτηκα ότι διάλεξα χάλια θέση μιας και είχα την πλάτη γυρισμένη προς τη σκηνή οπότε είχα πιαστεί για να βλέπω. Ευτυχώς η όλη "εισαγωγή" κράτησε κάνα τέταρτο μόνο οπότε μετά πήγαμε στον εσωτερικό χώρο που είχε κανονικές θέσεις. Όχι βέβαια ότι αυτό που είδαμε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί "κανονικό".

Ο διάλογος μεταξύ ηθοποιών συνεχίζεται ακατάπαυστα προσπαθώντας να ξεδιαλύνουν τι θέλει και τι δεν θέλει ο Κα και μαζί τους κι εμείς να καταλάβουμε αν πρέπει όντως να παρακολουθούμε τι λένε οι ηθοποιοί ή απλώς να αρκεστούμε στο υπέροχο soundtrack της παράστασης και στο οπτικό της κομμάτι. Μετά 2 ωρών περίπου (και χωρίς διάλειμμα) αποφάσισα ότι καλή η κουλτούρα αλλά με μέτρο (καλό το εναλλακτικό αλλά σίγουρα δεν θα κυνηγήσω και όλες τις παραστάσεις αυτού του είδους)!

Το σίγουρο είναι ότι οι ηθοποιοί έπαιζαν όλοι τους καταπληκτικά (όλοι όμως)! Η μουσική επιλογή ήταν κορυφαία και σαν σκηνοθεσία σίγουρα είναι κάτι εντελώς έξω από ότι έχουμε δει οι περισσότεροι. Το αν θα ξαναδώ παράσταση του Μαρμαρινού δεν ξέρω (δεν μπορείς αν την πεις κουραστική σίγουρα αλλά στο ερώτημα αν θα την πρότεινες σε κάποιον ή όχι δύσκολα λες ναι, με ελάχιστες εξαιρέσεις). Μην έχοντας δει προηγούμενα έργα του δεν μπορώ να συγκρίνω, πάντως γνωστοί που τον βλέπουν χρόνια είπαν ότι αυτή δεν ήταν από τις καλύτερες στιγμές του (τώρα βέβαια πως κατάφεραν συγκρίνουν τα ασυζήτητα δεν το ξέρω!)

Αν πάτε με την προσδοκία να δείτε ένα έργο με αρχή, μέση, τέλος, κάτι που να έχει σενάριο και ιστορία ή έστω κάτι που να σας περνάει κάτι τότε διαλέξτε κάτι άλλο. Αν πάτε για να ζήσετε μια εμπειρία διαφορετική και με πολύ - τονίζω πάλι: ΠΟΛΥ - ανοιχτούς ορίζοντες για το τι είναι θέατρο τότε η παράσταση έχει σίγουρα αρκετό ενδιαφέρον.