Το 35άρι ...

Μιας και διάβασα καταχώρησή του πρόσφατα και το είχα επισκεφθεί λίγο αφού είχε ανοίξει (αρχές Μάρτη) είπα να γράψω για το 25αράκι, το chic τσιπουράδικο όπως το διαφήμισαν διάφορα lifestyle περιοδικά (που δυστυχώς δεν περιορίζονται μόνο σε στρατόπεδα πλέον αλλά τα διαβάζουν όλοι!).

Το μαγαζί θα το βρείτε σε ένα στενάκι της Γλυφάδας και όχι πάνω στο κύμα όπως πολλοί θα ήθελαν. Σαν μέγεθος είναι μικρό (στις σκάλες για τις τουαλέτες μπορεί να σας πιάσει και κλειστοφοβία) αλλά έχει πολύ ωραίο, μοντέρνο design και σίγουρα θα σας αρέσει. Στα ίχνη που χάραξε ο Βόλος με τα τσιπουράδικά του, ξεκινάτε σαν επιλογή με ή χωρίς γλυκάνισο και συνεχίζετε με αλλαγή μεζέ κάθε φορά που παραγγέλνετε και ένα γύρο τσίπουρο. Στα θετικά ότι ο μεζές δεν είναι απλώς διακοσμητικός σε πιάτο του γλυκού αλλά κανονική μερίδα και μάλιστα νοστιμότατος.

Ξεκινάμε από τα πρώτα όπου πήραμε χταποδάκι με μπαλσάμικο-μέλι (φρέσκο, σωστά ψημένο και νόστιμο), πατατοσαλάτα (όσο πρέπει πικάντικη) και η έκπληξη ήταν οι τηγανιτές πατάτες. Σε αντίθεση με το 90% το εστιατορίων στην Αθήνα, ήταν κομμένες στο χέρι και πλησίαζαν αυτό που πολλοί έχουν κόψει στα σπίτια τους (πατάτες της μαμάς). Και σε γεύση και σε όψη! Στα θετικά το ότι οι πατάτες δεν είχαν μπρατσάκια για να κολυμπάνε στο λάδι (που ούτε καν στον πάτο του πιάτου δεν το έβλεπες).

Αν και προσωπικά δεν είμαι φαν του τσίπουρου (ούτε που δοκίμασα οπότε δεν ξέρω αν ποιοτικά είναι κάτι το αξιοσημείωτο) οι υπόλοιποι της παρέας είχαν κέφια οπότε έπαιξαν 3 γύροι (καλαμαράκια, γυαλιστερές και μύδια παρέλασαν από μπροστά μας).

Από τα κυρίως αυτό που μου έκλεψε τη γλώσσα ήταν το ριζότο με σπανάκι και ντομάτα. Από τις λίγες φορές που ήταν σωστά βρασμένο, η ντομάτα στο βαθμό που πρέπει για να δώσει χρώμα και γεύση με το σπανάκι (και όχι να νομίζεις ότι έχουν σκοτώσει τον ψαρά που φέρνει τα θαλασσινά και στον σερβίρουν στο πιάτο ούτε να μην έχει δέσει καν η ντομάτα!). Το συγκεκριμένο πιάτο εξαφανίστηκε σε χρόνο ρεκόρ και πήραμε και 2ο στο καπάκι.

Εγώ το είχα επισκεφθεί με παρέα από τη δουλειά μεσημέρι που επικρατούσε ησυχία αλλά η μουσική ήταν αρκετά έντονη για να μερακλώσεις με ελληνικά (αν σκέφτεστε κάτι σε φάση Ρακάδικου ή Fishbar δεν πέφτετε και πολύ έξω). Τα μεσημέρια οι τόνοι είναι low profile αλλά το βράδυ όπως με ενημέρωσαν Γλυφαδιώτες φίλοι επικρατεί αρκετό κέφι και χορός (μέχρι και γαρύφαλλα πέφτουν!). Για τιμές μην ρωτήσετε, πλήρωσε άλλος αλλά όπως έκοψα το μενού, δεν πρέπει να βγαίνει πολύ πάνω από τα €25-30 το κεφάλι (εκτός κι αν κατεβάσετε κανένα βαρέλι τσίπουρο!). Γλυκά δεν πρόλαβα να δοκιμάσω γιατί είχαμε σκάσει και δεν έμπαινε τίποτα ακόμη (η κοπέλα του μαγαζιού μας διαφήμισε τους λουκουμάδες και δεν έχω λόγο να μην την πιστέψω).

Συνολικά, ένα άριστο μαγαζί, με φρέσκα θαλασσινά (το ίδιο ισχυρίστηκαν και για τα ψάρια και μάλλον θα έχουν δίκιο), νοστιμότατους μεζέδες, καλό και ζεστό σέρβις που σίγουρα αξίζει επίσκεψη (ακόμη και αν δεν είναι πάνω στην παραλία του Βόλου)!

(Μ. Μπότσαρη 8, Γλυφάδα, 210-8944112)